Το τέλος της χρονιάς προσφέρεται για πάσης φύσεως αναστοχασμούς και ανασκοπήσεις. Αποτελεί, όμως, και μια περίοδο δημιουργικού άγχους για όλους εμάς που πασχίζουμε να χωρέσουμε σε λίγες λέξεις μόλις τους αγαπημένους δίσκους για τη χρονιά που μας αφήνει. Οι επιλογές έρχονται μετά από μέρες «σπαζοκεφαλιάς», συνομιλίας και ανταλλαγής απόψεων με τα αγαπημένα μας πρόσωπα και πέραν του πρώτου άλμπουμ όλα τα υπόλοιπα παρουσιάζονται με αλφαβητική σειρά.
1. Godspeed You! Black Emperor
«No title as of 13 February 2024, 28.340 dead»
Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουμε την αγάπη μας για την κολεκτίβα από τον Καναδά, η οποία μπαίνει στη δική μας πρώτη θέση γιατί επέλεξε να κυκλοφορήσει έναν δίσκο-πολιτική δήλωση για τη συνεχιζόμενη σφαγή στη Γάζα. Οι μάστορες του post rock μάς προσέφεραν ένα άλμπουμ αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό μέσα από σκοτεινές μελωδίες και ηχοτοπία που «καταγράφουν» με τον καλύτερο τρόπο τη δυστοπία των καιρών μας.
2. Cindy Lee
«Diamond Jubilee»
Το «έργο ζωής» της Καναδής αποτελείται από ένα διπλό, δίωρης διάρκειας, αριστούργημα pop ψυχεδέλειας που έχει συγκεντρώσει αποθεωτικές κριτικές από πολλά ΜΜΕ. Ενα «μπαράζ» γλυκόπικρων συνθέσεων που κορυφώνεται από τη θεατρικότητα της Cindy Lee και αντλεί έμπνευση από λαμπερές στιγμές όλου του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα.
3. The Decemberists
«As it ever was, so it will be again»
Η επαναδραστηριοποίηση των Αμερικανών μάς εντυπωσίασε, καθώς το ένατο studio album τους μπήκε γρήγορα μέσα στις καρδιές μας και σίγουρα αποτελεί μία από τις καλύτερες δουλειές τους. Με διάρκεια πάνω από μία ώρα βρίσκουμε… τα πάντα, με την prog folk να έχει το πάνω χέρι, αλλά να ακούμε από ’60ς και latin έως ένα 19λεπτο ψυχεδελικό κλείσιμο που μας απογειώνει.
4. Dvne, «Voidkind»
Ενα άλμπουμ-ογκόλιθος για τον σκληρό ήχο, με τους Σκοτσέζους να πηγαίνουν το post metal/sludge ήχο τους σε νέα επίπεδα και να επιβεβαιώνουν πως είναι η ανερχόμενη δύναμη. Επικά κιθαριστικά riffs, αρκετά progressive περάσματα και μουσικές αναφορές στους «πατέρες» του ήχου όπως οι ISIS και οι Mastodon. Για όποιους θέλουν να «χτυπηθούν» σε περίτεχνους ρυθμούς.
5. Beth Gibbons
«Lives Outgrown»
Η φωνή των Portishead επέστρεψε με το πρώτο επίσημο προσωπικό άλμπουμ της για να κατακτήσει την κορυφή. Ενας δίσκος-ορόσημο για την 59χρονη Gibbons, η οποία εξερευνά βαριά θεματολογία και προσωπικά ζητήματα, όμως από τις πρώτες του νότες μάς συμπαρασύρει σε ένα ταξίδι γεμάτο συναισθήματα και μαγευτικές μελωδίες.
6. MJ Lenderman
«Manning Fireworks»
Ο Mark Jacob Lenderman συνεχίζει να πηγαίνει σε νέα ύψη με τις προσωπικές του δουλειές. Ο συνθέτης και πολυοργανίστας είναι μόλις 25 ετών και δείχνει ότι έχει πολλά πράγματα να δώσει στον alternative/folk ήχο. Εννέα τραγούδια με ξεχωριστή ερμηνεία που μας βάζουν δύσκολα στο να διαλέξουμε αγαπημένο.
7. The Messthetics and James Brandon Lewis
«The Messthetics And James Brandon Lewis»
Εχοντας ως μέλη σπουδαίους μουσικούς οι Messthetics εγκαινίασαν τη συνεργασία τους με τον σαξοφωνίστα James Brandon Lewis για να μας δώσουν ένα δυνατό μουσικό «χαστούκι». Jazz rock, alternative jazz (ή όπως αλλιώς θέλουμε να το αποκαλέσουμε) με punk αισθητική και έναν φρενήρη ρυθμό βασισμένο στο «ανελέητο» jamming. Η μελωδία συναντά την υψηλή τεχνική κατάρτιση και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά σαρωτικό.
8. Pijn
«From Low Beams Of Hope»
Μία από τις καλύτερες post δουλειές της χρονιάς κυκλοφόρησε η μπάντα από το Μάντσεστερ, που παίρνει τη σκοτεινή instrumental παράδοση και την εμπλουτίζει με φοβερές μελωδικές πινελιές. Οι ψυχεδελικές κιθάρες είναι παρούσες, όμως η συναισθηματική απογείωση έρχεται με τη χρήση οργάνων όπως βιολί, τσέλο και σαξόφωνο.
9. Slift, «Ilion»
Progressive αριστούργημα από τη Γαλλία. Πρωτοποριακό, τρελό και γεμάτο φοβερές εναλλαγές, το «Ilion» αντλεί έμπνευση από τον Ομηρο και παρουσιάζει την εκδοχή των Slift για το τέλος του κόσμου και το τέλος της ανθρωπότητας. Θέλετε κι άλλο σκοτάδι;
10. Sprints, «Letter To Self»
Το 2024 είναι η χρονιά τους. Οι Ιρλανδοί κυκλοφόρησαν ένα garage punk ντεμπούτο γεμάτο ύμνους. Κιθαριστικό μέχρι εκεί που δεν πάει, αλλά και με αρκετές πιο μελωδικές στιγμές. Ξεχωρίζει, φυσικά, η παρουσία της τραγουδίστριας και κιθαρίστριας Karla Chubb, με την ερμηνεία της να είναι σαρωτική.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας