Γκιντίκι
Πέρασμα
★★★★☆
Εναν χρόνο σχεδόν αφότου μας συστήθηκαν δισκογραφικά με το «Ahoy», οι Γκιντίκι κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους στο οποίο διασκευάζουν πάλι παραδοσιακά τραγούδια από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, χωρίς αυτή τη φορά να υπάρχουν στον δίσκο και δικές τους συνθέσεις. Στο «Πέρασμα» συμμετέχουν οι Ιουλία Καραπατάκη, Νεφέλη Φασούλη, Αλέξανδρος Κτιστάκης. Η μπάντα έχει φτιάξει έναν ιδιαίτερο δεσμό με το κοινό της στις συναυλίες, οι οποίες έχουν τον χαρακτήρα ενός αυθεντικού πανηγυριού όπου όλοι γίνονται μια μεγάλη παρέα και ξεφαντώνουν. Αυτή η ατμόσφαιρα αποτυπώνεται πολύ επιτυχημένα και στους δύο δίσκους τους, έτσι που δεν υπάρχει περίπτωση να τους ακούσεις και να μη νιώσεις τη διάθεση να τραγουδήσεις και να χορέψεις.
Οι Γκιντίκι (Τάσος Κοφοδήμος, Κωνσταντίνος Λάζος, Κωσταντής Παπακωνσταντίνου, Θοδωρής Σιούτης, Αλέξανδρος Καρλής) προσεγγίζουν την παραδοσιακή μουσική με σύγχρονο τρόπο που εκφράζει τη σημερινή εποχή και συνάμα είναι τόσο γοητευτικός, γνήσια συγκινητικός και εμπεριέχει τόση ζωντάνια που την κάνει ιδιαίτερα ελκυστική στις νεότερες γενιές, οι οποίες αποτελούν και την πλειονότητα στα live τους. Οπως αναφέρουν άλλωστε πολύ εύστοχα και οι ίδιοι στο σημείωμά τους για το άλμπουμ, «η παραδοσιακή μουσική λειτουργεί ως “πέρασμα” από γενιά σε γενιά, εξελίσσεται και μεταμορφώνεται σαν ζωντανός οργανισμός που αγωνίζεται να αντέξει τη δοκιμασία του χρόνου, σαν φάρος που καθοδηγεί και διατηρεί μια σύνδεση με το παρελθόν, ενώ φωτίζει το μονοπάτι προς το μέλλον».
Οι πιο αγαπημένες μου στιγμές στο «Πέρασμα» είναι τα «Τσαμούρικος», «Θοδώρα», «Πονεμένη καρδιά» (ένα υπέροχο τραγούδι που έγραψε το 1940 ο Κρητικός συνθέτης, οργανοπαίκτης και τραγουδιστής Στέλιος Φουσταλιέρης ή Φουσταλιεράκης) και «Μπρατσέρα».
The Decemberists
Aa it ever was, so it will be again
YABB
★★★★☆
Κι εκεί που τους είχαμε αφήσει στις ένδοξες ημέρες του παρελθόντος, οι Αμερικανοί, σχεδόν ανενεργοί τα τελευταία χρόνια, μόλις κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμ-διαμάντι. Προσωπικά θεωρώ ότι ο Colin Meloy και η παρέα του δύσκολα κάνουν λάθος, όμως η ένατη δουλειά τους είναι πραγματικά απολαυστική. Δεν συμβαίνει συχνά να ακούς έναν (μεγάλο σε διάρκεια) δίσκο και να μη μπορείς εύκολα να αποφασίσεις ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι. Οι Decemberists παίζουν τα πάντα (μέσα στο δικό τους πλαίσιο). Η prog folk/Americana προφανώς κυριαρχεί, αλλά ακούμε και ‘60ς και latin ρυθμούς και ένα αποθεωτικό 19λεπτο rock ψυχεδελικό κλείσιμο (με μια… μυρωδιά από Pink Floyd). Μια πραγματικά συγκινητική επιστροφή.
John Grant
The Art of Life
[PIAS] Recordings
★★★☆☆
O John Grant έχει την ικανότητα, το χάρισμα θα έλεγα, να φτιάχνει slow burn άλμπουμ. Αλμπουμ καταρχάς μεγάλης διάρκειας (το «The Art of the Lie» ξεπερνάει τη μία ώρα) που εξελίσσονται «ήπια» και σιγά σιγά αποκαλύπτουν τα δυνατά τους σημεία. Δεν αλλάζει και στην 6η προσωπική δουλειά του. Απλώς εδώ ο Αμερικανός τραγουδοποιός έφτιαξε έναν λιγότερο folk δίσκο, περισσότερο το πήγε προς τη soul και τη funk, συνεχίζοντας ωστόσο να προσθέτει ηλεκτρονικά μοτίβα στα κομμάτια του. Ως (ηλεκτρονικές) ριπές περισσότερο, όχι ως ολοκληρωμένα τραγούδια. Χρησιμοποιεί και κωδικοποιητές φωνής σε κάποιες στιγμές και ακούγονται ωραίοι.
Schoolboy Q
Blue Lips
Top Dawg Entertainment
★★★☆☆
Ο Schoolboy Q (κατά κόσμον Quincy Matthew Hanley) είναι ένας ράπερ από το Λος Αντζελες, της Καλιφόρνιας και το «Blue Lips» είναι το έκτο άλμπουμ του. Παραμένει old scool στον ήχο του, κάνει αυτό το χιπ χοπ που θυμίζει nineties, με σοφιστικέ στίχο και με ήχο με πολλά «μουσικά» στοιχεία, θα ακούσεις τις ρίμες και μαζί θα έχει και πνευστά να τις συνοδεύουν. Αν σας αρέσει το κλασικό χιπ χοπ, ειδικά της Δυτικής Ακτής (Snoop Dog κτλ), θα το ευχαριστηθείτε δεόντως το «Blue Lips». Μη νομίζετε ωστόσο ότι θα ακούσετε κάτι «παλιακό», κάθε άλλο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας