Σαν φάρμακο με παρενέργειες...

«Ξέρω ότι κάποια στιγμή θα σταματήσουμε να νικάμε. Και ξέρω επίσης τι πρόκειται να ακούσω όταν αυτό συμβεί...».

Ετσι προφητικά είχε μιλήσει ο Πεπ Γουαρδιόλα τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν είχε ερωτηθεί για τις πιθανότητες της Μάντσεστερ Σίτι να κατακτήσει το «καρέ» (Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Λιγκ Καπ Αγγλίας και Τσάμπιονς Λιγκ).

Η νέα του ομάδα είχε ξεκινήσει τη σεζόν με 10 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις και σύνολο 30 γκολ υπέρ και 6 κατά...

Ο Τύπος τον αποθέωνε, όπως ήταν αναμενόμενο με τέτοιο ντεμπούτο.

Αυτός βέβαια δεν είχε ακόμα προσαρμοστεί απολύτως στα νέα δεδομένα της καριέρας του, αλλά δεν είχε χάσει τον ρεαλισμό του. Και ό,τι είχε προφητέψει, συνέβη.

Κάποια στιγμή, σταμάτησε να νικάει η Σίτι. Από τα τέλη Σεπτεμβρίου έως τα τέλη Οκτωβρίου δεν κέρδισε κανένα από τα 6 παιχνίδια που έδωσε (3 ισοπαλίες, 3 ήττες), ενώ από τις 28 Σεπτεμβρίου έως τις 10 Δεκεμβρίου πέτυχε μόλις 4 νίκες σε 15 αναμετρήσεις.

Τις τελευταίες εβδομάδες, οι «Πολίτες» εξισορρόπησαν λίγο την κατάσταση, κερδίζοντας τους 5 από τους 6 αγώνες τους και χάνοντας μόνο μέσα στο «Ανφιλντ» την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Κοιτάζοντας πλέον σφαιρικά το τι έχει (ή δεν έχει) πετύχει η γαλάζια ομάδα του Μάντσεστερ αφότου την ανέλαβε ο Καταλανός τεχνικός, οι 19 νίκες σε 31 παιχνίδια (σε όλες τις διοργανώσεις) σίγουρα δεν είναι κολακευτικές για τον ίδιο.

Ούτε η 4η θέση στο πρωτάθλημα σε απόσταση 7 βαθμών από την πρωτοπόρο Τσέλσι, ούτε η εικόνα της ομάδας του.

Αλλά το θέμα είναι τι ζητάει κανείς... Οι ποδοσφαιρόφιλοι ανά τον κόσμο έχουν συνδυάσει το όνομα του Πεπ Γουαρδιόλα με τίτλους.

Συνήθως όμως παραβλέπουν το γεγονός ότι τόσο στην Μπαρτσελόνα το 2008, όπως και στην Μπάγερν Μονάχου το 2013, ανέλαβε ομάδες πρωταθλήτριες, εθισμένες στην κορυφή.

Οπότε η άμεση απαίτηση των αφεντικών στην Καταλονία ή στη Βαυαρία για τίτλους ήταν αναμενόμενη και αυτονόητη.

Στην Αγγλία, όμως, όπου έως και η Λέστερ έχει δικαίωμα στο όνειρο, δεν υπάρχουν αυτονόητες πορείες στην κορυφή.

Γι’ αυτό επιμένουν οι άνθρωποι της Σίτι σε όλους τους τόνους ότι το project Γουαρδιόλα είναι μια διαδικασία που θα πάρει χρόνο, ώστε να μπουν οι βάσεις για μια ομάδα υψηλών πτήσεων με διάρκεια.

Υποστηρίζουν ότι γι’ αυτό αποκτήθηκε ο Καταλανός και ότι οι μέθοδοί του μοιάζουν με φαρμακευτική αγωγή: στην αρχή θα υπάρχουν μερικές μικρές παρενέργειες (βλ. ήττες), αλλά μόνο αν ακολουθηθούν οι οδηγίες του γιατρού μέχρι τέλους θα υπάρξουν αποτελέσματα.

Οι βιαστικοί όμως θέλουν άμεσα αποτελέσματα. Και ας μην ξεχνάμε και τους δογματικούς, που βγάζουν... σπυράκια μπροστά στην προσπάθεια του Γουαρδιόλα να αποδομήσει το κλασικό βρετανικό ποδόσφαιρο και να επιβάλει τους δικούς του κανόνες.

Είναι χαρακτηριστικό το σκηνικό μετά την ήττα από τη Λέστερ με 4-2 στις αρχές Δεκεμβρίου, όταν οι δημοσιογράφοι τον ρώτησαν/κατηγόρησαν για την αδυναμία των παικτών της Σίτι να κάνουν έστω κι ένα πετυχημένο τάκλιν στο πρώτο ημίχρονο!

Ο προπονητής των «Πολιτών», ο οποίος γιορτάζει τα 46α γενέθλιά του την προσεχή Τετάρτη, ξέσπασε: «Τι είναι τάκλιν; Εγώ δεν μαθαίνω τάκλιν στους παίκτες μου!».

Οσοι βρίσκονταν στην αίθουσα Τύπου στο Λέστερ χαμογελούσαν με νόημα.

Κατάλαβαν ότι, σε αντίθεση με άλλους ξένους τεχνικούς που γρήγορα ασπάστηκαν τη βρετανική κουλτούρα και έγιναν ένα με το σύστημα (πχ. Αρσέν Βενγκέρ), ο Γουαρδιόλα έφθασε αποφασισμένος να κερδίσει αυτό το ιδιαίτερο μπρα ντε φερ με τη δική του ποδοσφαιρική φιλοσοφία.

Και ίσως έχει δίκιο. Η Μπαρτσελόνα του 2010-11 -κατά πολλούς η πιο εντυπωσιακή ομάδα των τελευταίων 20 χρόνων- ήταν 19η μεταξύ των 20 ομάδων της Πριμέρα Ντιβισιόν στα τάκλιν!

Βλέποντας όμως την πίεση που ασκούσαν σε κάθε μήκος και πλάτος του γηπέδου και το πώς ανακτούσαν την κατοχή λίγο αφότου την είχαν χάσει, συνειδητοποιούσε κανείς ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να «στραγγαλίσει» κανείς τον αντίπαλο - το τάκλιν δεν είναι απαραίτητο!

Βέβαια, η προσπάθεια του Γουαρδιόλα να μεταφέρει τη... μακέτα Μπαρτσελόνα στην Μπάγερν Μονάχου απέτυχε. Οχι συνολικά, αλλά εν μέρει.

Το πρόβλημα εκεί ήταν ότι κληρονόμησε μια ομάδα που είχε κατακτήσει το τρεμπλ παίζοντας ποδόσφαιρο κυριαρχίας, με ζηλευτή ευστοχία.

Η έλευση του Καταλανού έφερε μεν περισσότερο passing game, αλλά αυτό σε μερικές περιπτώσεις λειτούργησε σε βάρος του κάθετου ποδοσφαίρου των Βαυαρών.

Το πείραμα κράτησε τρία χρόνια, η Μπάγερν πρόσθεσε άλλα τρία πρωταθλήματα στην πλούσια συλλογή της, αλλά η ευρωπαϊκή διάκριση δεν ήρθε.

Στην Αγγλία πλέον, η μέθοδος Γουαρδιόλα έχει περισσότερους αμφισβητίες, αλλά και περισσότερες ομάδες που δηλώνουν έτοιμες να αποκαλύψουν τα αδύναμα σημεία της.

Στον προαναφερθέντα αγώνα με τη Λέστερ, οι παίκτες του Ρανιέρι πέτυχαν τέσσερα εξαίσια τέρματα και δεν χρειάστηκε να καταφύγουν σε δυνατά, «αγγλικά» τάκλιν για να νικήσουν. Είχαν μόλις 22% κατοχή και 371 πάσες, σε αντίθεση με τις 903 της Σίτι.

Ομως ο Ριγιάντ Μαχρέζ χρειάστηκε μόλις 17 πάσες σε όλο τον αγώνα για να αποδειχθεί καθοριστικός στη νίκη.

Αντίθετα, οι «γαλάζιοι» του Μάντσεστερ υστέρησαν στην εκτέλεση και στην τελική πάσα. Δηλαδή στους τομείς που ήταν λυμένοι για τον Γουαρδιόλα στην Μπαρτσελόνα με τους Μέσι, Τσάβι, Ινιέστα...

Και κάπου εκεί φάνηκαν και τα προβλήματα στον σχεδιασμό της νέας Σίτι πέρσι το καλοκαίρι.

Η καθυστέρηση στην άφιξη του Κλαούντιο Μπράβο αφαίρεσε από τον Χιλιανό τερματοφύλακα τη δυνατότητα να μάθει καλύτερα την άμυνά του πριν μπει στα βαθιά.

Και επίσης έδωσε σχεδόν 120 εκατ. ευρώ για ποδοσφαιριστές που αυτή τη στιγμή δεν δείχνει να χρειάζεται, ενώ έχει τρύπες στα πλάγια μπακ και δεν διαθέτει αξιόλογες εναλλακτικές λύσεις σε αρκετές θέσεις.

Προσθέστε και την ατυχία με τον τραυματισμό του Ιλκάι Γκιντογκάν και τα προβλήματα για τον Καταλανό τεχνικό γίνονται πιο έντονα.

Η σεζόν βρίσκεται μόλις στο μέσον της και σίγουρα θα υπάρξουν πολλά κεφάλαια στο βιβλίο «Πρώτη χρονιά του Γουαρδιόλα στο Νησί».

Οσο περνάει ο καιρός, η πίεση θα αυξάνει, αλλά ο ίδιος δηλώνει αισιόδοξος: «Ο τρόπος που θέλουμε να παίξουμε δεν είναι απλός. Ομως θα το προσπαθήσουμε».

Ισως όμως πρέπει να ακολουθήσει τη συμβουλή μιας βρετανικής εφημερίδας που έγραψε πρόσφατα: «Προτού πετάξει, η Μάντσεστερ Σίτι πρέπει να μάθει να περπατάει»...