Τονώνει ή «σκοτώνει» τη Λιγκ 1;

«Μας κάνει καλό να ιδρώνουμε καμιά φορά για να κερδίσουμε...» Θα μπορούσε να κατηγορηθεί και για αλαζονεία ο Τιάγκο Μότα με τη συγκεκριμένη δήλωση, μετά τη δύσκολη νίκη της Παρί Σεν Ζερμέν επί της Τουλούζ πριν από έναν μήνα για τη Λιγκ 1. Ομως είναι η πραγματικότητα. Διά της ήσσονος προσπαθείας, πατώντας το γκάζι επιλεκτικά, η ομάδα του Λοράν Μπλαν έχει τελειώσει από νωρίς την υπόθεση «τίτλος».

Η Παρί δεν έχει αντίπαλο. Είναι αήττητη στις γαλλικές διοργανώσεις από τις 15 Μαρτίου 2015 (όταν έχασε 3-2 στο Μπορντό), έχει απόσταση 24 βαθμών από τη δεύτερη Μονακό στη λίγκα, έχει παραχωρήσει μόλις τρεις ισοπαλίες στο πρωτάθλημα, έχει διαφορά τερμάτων +51 (ήτοι σκοράρει κατά μέσο όρο δύο γκολ περισσότερα από τον αντίπαλό της σε κάθε αγώνα).

Αποτελεί την εξαίρεση στα 5 μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ακόμα και στη Γερμανία, όπου η Μπάγερν Μονάχου είναι ξεκάθαρο φαβορί, η απόσταση των 8 βαθμών από τη δεύτερη Ντόρτμουντ δεν της επιτρέπει να χαλαρώσει.

Ούτε η Μπαρτσελόνα έχει τέτοια πολυτέλεια στην Ισπανία, μολονότι βρίσκεται στο +3 από την Ατλέτικο Μαδρίτης κι έχει και έναν αγώνα λιγότερο.

Το μπρα ντε φερ μεταξύ Νάπολι και Γιουβέντους στη Σέριε Α θα διαρκέσει, όπως όλα δείχνουν, μέχρι το τέλος, ενώ στην Αγγλία διεξάγεται ένα από τα πλέον αμφίρροπα και ανταγωνιστικά πρωταθλήματα των τελευταίων ετών, με τη Λέστερ να έχει έρθει από το πουθενά και να οδηγεί την κούρσα.

Στη Γαλλία όμως, δεν τίθεται ζήτημα για το ποιος θα σηκώσει την κούπα. Απλώς αν θα καταρρίψει η Παρί το ιστορικό ευρωπαϊκό ρεκόρ των 25 βαθμών διαφορά μεταξύ πρωταθλητή και δελφίνου, που κρατάει από το 2012-13 η Μπάγερν Μονάχου. Το γαλλικό ρεκόρ είναι 17 βαθμοί διαφορά (Λιόν, 2006-07) και μάλλον θα αποτελέσει ιστορία.

Μετά την αγορά του παριζιάνικου συλλόγου από το fund Qatar Sports Investments (QSI) το 2011, η ψαλίδα στο γαλλικό πρωτάθλημα άνοιξε με γεωμετρική πρόοδο – ποτέ όμως τόσο όσο φέτος. Για παράδειγμα, πέρσι τέτοιο καιρό η Παρί βρισκόταν στην 3η θέση της κατάταξης, προτού κάνει το τελικό ντεμαράζ.

Οι λόγοι για τη φετινή της άνευ προηγουμένου ηγεμονία είναι πολλοί. Ο πρώτος σίγουρα είναι η άρση των κυρώσεων που της είχαν επιβληθεί για την παραβίαση των κανόνων του Financial Fair Play της UEFA. Κάτι που της επέτρεψε να ενισχυθεί με τον Ανχελ ντι Μαρία, ο οποίος έχει απογειώσει την επιθετική δραστηριότητα των Παριζιάνων.

Ο δεύτερος λόγος είναι η τεράστια διαφορά των οικονομικών δυνατοτήτων των συλλόγων. Η Παρί έχει προϋπολογισμό 600 εκατ. ευρώ, ενώ η πλουσιότερη των υπολοίπων, η Λιόν, διαθέτει 180 εκατ. ευρώ (1 προς 3,3). Αν μπορούσαν, οι τύποι από το Κατάρ θα έβαζαν κι άλλα χρήματα στην ομάδα, γιατί στόχος τους δεν είναι να κερδίσουν για άλλη μια φορά το γαλλικό πρωτάθλημα. Στόχος είναι να κατακτήσουν το Τσάμπιονς Λιγκ.

Οπως επισημαίνει ο πρόεδρος της Σεντ Ετιέν, Μπερνάρ Καϊασό, «ευχόμαστε τα καλύτερα στην Παρί στην Ευρώπη, όμως είναι το δέντρο που κρύβει το δάσος. Το γαλλικό πρωτάθλημα είναι σε κρίση. Πουθενά αλλού δεν υπάρχει τέτοια διαφορά προϋπολογισμών. Και αυτό ίσως αποδειχθεί μπούμερανγκ.

Κάνοντας περιπάτους εντός των τειχών, θα είναι σε αγωνιστική και ψυχολογική ετοιμότητα την άνοιξη για να κερδίσει ομάδες σαν τη Ρεάλ Μαδρίτης, την Μπάγερν Μονάχου ή την Μπαρτσελόνα;». Ας μην πάμε τόσο μακριά. Θα είναι έτοιμη να αποκλείσει τώρα στη φάση των «16» του Τσάμπιονς Λιγκ την Τσέλσι, με τον δεύτερο αγώνα να γίνεται στην Αγγλία;

Ο πρόεδρος της γαλλικής λίγκας, Φρεντερίκ Τιριέ, βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο: «Η Παρί Σεν Ζερμέν είναι ατού για τη Λιγκ 1. Γεμίζει γήπεδα και ανεβάζει τις θεαματικότητες. Οι παίκτες της είναι αστέρες. Χάρη σε αυτούς, το γαλλικό πρωτάθλημα τραβάει το βλέμμα των ξένων».

Ο Τιριέ θεωρεί ότι, παρά τη δεδομένη κατάκτηση του τίτλου, υπάρχει ακόμα ενδιαφέρον: «Υπάρχει η μάχη για την αποφυγή του υποβιβασμού, για τις ευρωπαϊκές θέσεις. Αλλά και η ερώτηση: θα χάσει άραγε η Παρί; Από ποιον; Πότε;».

Η αλήθεια βρίσκεται στη μέση. Για παράδειγμα, τα τηλεοπτικά δικαιώματα της Λιγκ 1 την επόμενη σεζόν θα ανέβουν στα 750 εκατ. ευρώ, ρεκόρ για τη χώρα, ήτοι αξίζει περισσότερο απ’ ό,τι η Μπουντεσλίγκα.

Παράλληλα, η αδιαφιλονίκητη ποιότητα της Παρί τη βάζει σταθερά μεταξύ των καλύτερων ομάδων της Ευρώπης και αυτό έχει ευεργετικές συνέπειες για τη βαθμολογία της Γαλλίας στην UEFA, όπου διατηρεί το δικαίωμα να έχει τρεις ομάδες στη διοργάνωση (μία εκ των οποίων στα προκριματικά).

Ομως ανταγωνιστικότητα στις εγχώριες διοργανώσεις, ως προς την κατάκτηση των τίτλων, δεν υπάρχει. Πρωτάθλημα υπάρχει μόνο ανάμεσα στις ομάδες από θέσεις 2 έως 19 (γιατί και η Τρουά δεν γλιτώνει τον υποβιβασμό), με στόχο τις εναπομείνασες δύο θέσεις για το Τσάμπιονς Λιγκ, για το Europa League και την παραμονή.

Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς δεν είναι ο παίκτης-αφίσα του γαλλικού πρωταθλήματος. Είναι ο παίκτης που συμβολίζει το τι μπορεί να αποκτήσει η Παρί Σεν Ζερμέν και τι δεν επιτρέπεται να ονειρεύονται οι υπόλοιποι σύλλογοι... Πού θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση;

Σίγουρα σε πτώση των πωλήσεων των εισιτηρίων, φαινόμενο που ήδη έχει κάνει φέτος την εμφάνισή του. Τα γήπεδα θα γεμίζουν μία φορά τη σεζόν, όταν σαν άλλοι Χάρλεμς οι Παριζιάνοι θα κάνουν το σόου τους σε καθεμία από τις 19 έδρες του πρωταθλήματος...

ΥΓ.: Τυχόν ομοιότητα με ελληνικές καταστάσεις είναι συμπτωματική. Τα ερωτήματα όμως που τίθενται για το μέλλον δεν είναι τυχαία...