O σύλλογός μου έχει γενέθλια. Στις 27 Φεβρουαρίου, η Μπάγερν Μονάχου συμπληρώνει 125 χρόνια. Το σήμα της ήταν στην κούνια μου, καθώς ο παππούς μου ήταν και ο πατέρας μου είναι φίλαθλοι της Μπάγερν. Οταν ήμουν παιδί, μου είπαν πολλά για τη χρυσή δεκαετία του ’70 με τα τρία διαδοχικά Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης. Θαύμαζαν τον Γκερντ Μίλερ, τον Ζεπ Μάιερ και τους άλλους παίκτες. Και ένιωθαν δέος για έναν από αυτούς: τον Φραντς Μπεκενμπάουερ.
Στην αρχή, η Μπάγερν Μονάχου ήταν ένας σύλλογος σαν όλους τους άλλους. Εχω μερικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες στο μυαλό μου από τον καιρό της ίδρυσής της, γνωρίζω την ιστορία της. Ομως μπορώ να μιλήσω επί μακρόν γι’ αυτήν από την εποχή του Μπεκενμπάουερ και μετά – από τότε που η Μπάγερν έγινε ένας πραγματικά ξεχωριστός σύλλογος.
Εως και σήμερα, η Μπάγερν είναι δομημένη βάσει της κληρονομιάς του Μπεκενμπάουερ. Αν κατανοείς τον Φραντς, κατανοείς και την Μπάγερν, τον χαρακτήρα της, την ταυτότητά της, το DNA της. Αυτός και η ομάδα του δημιούργησαν το σλόγκαν «mia san mia» τον παλιό καιρό. Με τον ξεχωριστό αυτό τρόπο η Μπάγερν κατακτάει τον έναν τίτλο μετά τον άλλο διαχρονικά. Πώς να εξηγήσω το «mia san mia» στους Ευρωπαίους αναγνώστες μου; Λοιπόν, πρόκειται για μια παιχνιδιάρικη, αλλά τεράστια αυτοπεποίθηση ριζωμένη σε αυτό το μέρος της Βαυαρίας. Κανείς δεν μπορεί να μας βλάψει!
Βρίσκεσαι στο Μόναχο και νικάς. Κάθε γενιά ποδοσφαιριστών το βιώνει αυτό, το κάνει κτήμα της. Στη Γερμανία, η Μπάγερν είναι πάντα στην κορυφή γιατί είναι καλύτερη από τους υπόλοιπους. Τώρα, για παράδειγμα, η Λεβερκούζεν είναι σοβαρός αντίπαλος για τα πρωτεία. Αλλες φορές, η Ντόρτμουντ, η Βέρντερ Βρέμης, το Αμβούργο ή η Μενχενγκλάντμπαχ είχαν προβάδισμα. Ομως κανείς δεν μπορεί να ακολουθήσει τον ρυθμό της Μπάγερν μακροπρόθεσμα. Σε κανένα άλλο μεγάλο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα δεν παρατηρείται τέτοιο μονοπώλιο.
Το μυστικό της Μπάγερν: πρόκειται για σύλλογο των παικτών. Εδώ και περίπου 50 χρόνια τη διοικούν πρώην ποδοσφαιριστές της – κάτι μάλλον μοναδικό στην Ευρώπη. Εως και τον θάνατό του, πριν από έναν χρόνο, ο Μπεκενμπάουερ ήταν μέλος της διοικητικής τρόικας μαζί με τους Ούλι Χένες και Καρλ-Χάιντς Ρουμενίγκε.
Οταν ήμουν ακόμα εν ενεργεία παίκτης, ο κανόνας ήταν: οι τρεις τους ήξεραν τι συμβαίνει στην ομάδα, με τον προπονητή και με κάθε ποδοσφαιριστή. Αυτή η εγγενής τεχνογνωσία είναι το κλειδί της επιτυχίας. Ως παίκτης, ακούς πολύ προσεκτικά αυτούς τους ποδοσφαιρικούς θρύλους. Οταν ο Φραντς μιλούσε στην ομάδα, ένιωθες το κύρος του.
Οταν σκεφτόσουν όσα έλεγε, καταλάβαινες το βάθος των λόγων του. «Βγείτε έξω και παίξτε ποδόσφαιρο», το σύνθημα με το οποίο οδήγησε την Εθνική Γερμανίας στον παγκόσμιο τίτλο του 1990 προκαλεί θυμηδία σε κάποιους. Ισως παραβλέπουν το γεγονός ότι βασίζεται σε συγκεκριμένη φιλοσοφία. Οταν πολλοί εξαιρετικοί παίκτες μεγαλώνουν μαζί και ως ομάδα φτάνουν σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο αριστείας, τους αφήνεις να κάνουν αυτό που ξέρουν. Καταλαβαίνουν σιωπηρά ο ένας τον άλλο και είναι σε θέση να σκεφτούν ταυτόχρονα τρεις κινήσεις μπροστά. Αυτό ονομάζεται ροή!
Πολλοί από αυτούς που φόρεσαν την κόκκινη φανέλα, όπως ο Μπεκενμπάουερ, καταλάβαιναν τηλεπαθητικά ο ένας τον άλλο. Είχαν εντυπωσιακές ικανότητες: το ένστικτο στο σκοράρισμα του Γκερντ Μίλερ, ο δυναμισμός του Λόταρ Ματέους, η ικανότητα του Αντρέας Μπρέμε να παίζει και να σουτάρει και με τα δύο πόδια, η αυτοπεποίθηση του Στέφαν Εφενμπεργκ, η ευφυΐα του Τόμας Μίλερ, οι εξαιρετικές αποκρούσεις του Μάνουελ Νόιερ, το πάθος του Μπάστιαν Σβαϊνστάιγκερ ή οι ντρίμπλες των Καρλ-Χάιντς Ρουμενίγκε και Τζαμάλ Μουσιάλα. Πραγματικά θα ήθελα να έχω συμπέσει χρονικά με τον Μπεκενμπάουερ και να παίξω μαζί του. Με την κομψή τεχνική του και τον ξεχωριστό ρόλο του ως «πλέι-μέικερ από την άμυνα», ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Εκανε καλύτερους τους συμπαίκτες του.
Ενα παιδί από οικογένεια εργατικής τάξης στο Γκίζινγκ, προάστιο του Μονάχου, έγινε παίκτης παγκόσμιας αξίας. Μεγάλωσε μαζί με τη γενέτειρά του – κι αυτή αναπτύχθηκε μαζί του. Οταν γεννήθηκε ο Μπεκενμπάουερ, στο Μόναχο υπήρχαν ερείπια. Οταν πια έπαιζε επαγγελματικά, το Μόναχο είχε εξελιχθεί σε μια παγκόσμια μητρόπολη με καρδιά· εδώ, όπου μπορείς να απολαύσεις τη ζωή, να δεις από μακριά τις κορυφές των Αλπεων. Συχνά με ρωτούν τι χρωστάει το Μόναχο στην Μπάγερν. Η ερώτηση μπορεί να αναστραφεί, καθώς η επιτυχία στο ποδόσφαιρο καθίσταται δυνατή κυρίως σε ένα μέρος όπου τόσο οι άνθρωποι όσο και η οικονομία ευημερούν.
Δεν είναι σύμπτωση ότι η αναρρίχηση της Μπάγερν Μονάχου σε παγκόσμιο brand προέκυψε στη δεκαετία του ’70. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έπαιξαν και αυτοί τον ρόλο τους. Επιτάχυναν την κατασκευή του μετρό και το μοντέρνο design του Οτλ Αϊχερ έχει αφήσει το σημάδι του έως σήμερα. Οταν οι Γερμανοί πολιτικοί και αθλητικοί παράγοντες εξετάσουν την υποβολή υποψηφιότητας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2040, ο αντίκτυπος διαρκείας που είχε η διοργάνωση του 1972 για την πόλη του Μονάχου είναι ένα καλό επιχείρημα.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Μόναχο. Το πατρικό μου σπίτι και το αγαπημένο μου γήπεδο ποδοσφαίρου είναι σε κοντινή απόσταση από το Ολυμπιακό Στάδιο. Αγαπάω την πόλη μου. Οπως η Μαρίενπλατς και η Oktoberfest, έτσι και η Μπάγερν είναι κομμάτια του Μονάχου. Οταν ήμουν 11 ετών, έστειλαν για πρώτη φορά σκάουτς για να με παρακολουθήσουν. Στην αρχή δεν ήθελα να πάω. Ηθελα να εξακολουθήσω να παίζω με τους φίλους μου στον σύλλογο της περιοχής μου, την Γκερν. Τότε οι άνθρωποι της Μπάγερν είχαν μια ιδέα. Μολονότι μόνο παίκτες των νεανικών ομάδων της μπορούσαν να είναι ball boys, μου επιτράπηκε να πάω κι εγώ μαζί τους, ώστε να γνωρίσω τους μελλοντικούς συμπαίκτες μου και να νιώσω άνετα.
Τελικά πήγα στην Μπάγερν. Από τότε, πέρασα περισσότερη από τη μισή ζωή μου στις τάξεις της. Το 2013 κατακτήσαμε το Τσάμπιονς Λιγκ στο Ουέμπλεϊ. Οπως η ομάδα της δεκαετίας του ’70, έτσι και η δική μας αποτελούνταν από μερικούς καθαρόαιμους Βαυαρούς. Αυτό μας έκανε ιδιαίτερα δυνατούς.
Μερικοί θεωρούν φυσιολογικούς τους παραλληλισμούς ανάμεσα στον Φραντς και σε εμένα. Αμφότεροι γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στο Μόναχο, παίξαμε και αργότερα γίναμε αρχηγοί της Μπάγερν και της Εθνικής Γερμανίας, κατακτήσαμε εγχώριους και διεθνείς τίτλους σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο. Είναι κρίμα που δεν τον είχα ποτέ προπονητή, θα μου είχε πει: «Βγες έξω και παίξε ποδόσφαιρο, Φίλιπ». Θα μας ταίριαζε μια τέτοια σχέση.
Ενίοτε με ρωτούν αν συγκρίνω τον εαυτό μου με τον Μπεκενμπάουερ. Κατανοώ τις καλές προθέσεις, όμως θα συμφωνήσω με τον Ούλι Χένες. Στην κηδεία του Φραντς είπε: «Δεν θα υπάρξει ποτέ μεγαλύτερος». Υπό αυτόν, ο σύλλογός μας απέκτησε τη μεγαλύτερη λάμψη του. Οπότε, ας απαντήσω: Δεν νοείται καμία σύγκριση με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ.
*Ο Φίλιπ Λαμ ήταν ο αρχηγός της πρωταθλήτριας κόσμου Γερμανίας το 2014 και ο διευθυντής της Οργανωτικής Επιτροπής του EURO 2024 που φιλοξένησε η χώρα του. Σήμερα, μαζί με το επιτελείο του είναι οι αθλητικοί σύμβουλοι της ποδοσφαιρικής ομάδας της Στουτγάρδης.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας