Ποδοσφαιρικό «τανκ»

Αυτή δεν ήταν νίκη, ήταν... statement. Δήλωση ικανότητας και πίστης στην πορεία για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Ο Ολυμπιακός με το μαχαίρι στα δόντια δεν πήρε απλώς τους τρεις βαθμούς της νίκης σε δεύτερο συνεχόμενο ντέρμπι έπειτα από εκείνο της Τούμπας, αλλά έκανε και «μπούλινγκ» σε έναν βασικό αντίπαλο ο οποίος πήγε στο «Γ. Καραϊσκάκης» ως ισόβαθμος κάτοικος της κορυφής, με την ευχέρεια να κυνηγήσει δύο αποτελέσματα, και έφυγε γεμάτος «μώλωπες» αγωνιστικούς και ψυχολογικούς γιατί -όπως και να το κάνουμε- είναι άλλο να χάνεις ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι στις λεπτομέρειες κι άλλο να αισθάνεσαι ότι πέρασε από πάνω σου ένα... τανκ. Ο χθεσινός Ολυμπιακός τέτοιο ήταν, ένα ποδοσφαιρικό τανκ που μετέτρεψε το ματς σε παράσταση για έναν ρόλο.

Κι όλα αυτά χωρίς να προκύψει ούτε μία συνθήκη που να θεωρηθεί ευνοϊκή ή ένα κλείσιμο του ματιού από την τύχη. Σαν να μην έφτανε ότι ο πολύτιμος Εσε δεν μπόρεσε να δώσει το «παρών», στην πορεία αποχώρησαν λόγω τραυματισμού άλλοι δύο σημαντικοί παίκτες, ο Κάρμο και ο Τσικίνιο, δηλαδή δύο «κλειδιά». Πάνω στην... τούρλα των αλλαγών η ΑΕΚ βρήκε επιπλέον το γκολ της ισοφάρισης σε μια φάση που θα κάλλιστα θα μπορούσε να του κόψει τα πόδια και να αλλάξει το μομέντουμ της αναμέτρησης. Κι όμως....

Ο Ολυμπιακός με τον τρόπο που στήθηκε και έπαιξε στο δεύτερο ημίχρονο έδειξε ότι όσο περνάει ο καιρός γίνεται η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Παρουσιάζει λύσεις και εικόνες που δεν μπορούσε να βρει στο ξεκίνημα της σεζόν. Σταθερή αξία είναι η παρουσία στην κορυφή της επίθεσης ενός σέντερ φορ που τη μισή ευκαιρία μπορεί να την κάνει γκολ. Ο Αγιούμπ ελ Κααμπί είναι ένας προικισμένος «δολοφόνος». Ετούτο το χατ τρικ ήταν απλώς ακόμη μία μέρα στη δουλειά.

Ανεκτίμητο είναι το «plan b» που μέσα στη σεζόν κατέβασε η κούτρα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Και εξελίχθηκε σε συντεταγμένη αντίδραση. Μόλις χτύπησε ο Τσικίνιο, αυτόματα σήκωσε τον Κοστίνια για να καλύψει τη θέση του δεξιού μπακ και έστειλε τον Ροντινέι να αλωνίζει στην επίθεση. Και μάλιστα αριστερά, κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί.

Οι δύο μικροί, Μουζακίτης και Κωστούλας, αναντικατάστατοι πια, μοιάζουν με ελιξίριο φρεσκάδας, ενθουσιασμού και ποιότητας, καταπίνοντας χιλιόμετρα και συμβάλλοντας για να πάει η ομάδα μπροστά, όχι απλώς να καλύψουν κάποιες τρύπες.

Και, τέλος, το σημαντικότερο ήταν ότι δεν υπήρξε η παραμικρή σκέψη για συντήρηση ενός ισχνού προβαδίσματος. Κάθε προσπάθεια της ΑΕΚ να βγει μπροστά και να αντιδράσει έμοιαζε με ευκαιρία αντεπίθεσης. Η πίεση που άσκησαν οι «ερυθρόλευκοι» στο μισό του αντιπάλου ήταν αυτή που τον ώθησε σε λάθη που αποδείχτηκαν καταδικαστικά για μια ομάδα που τέσσερα γκολ είχε δεχτεί μέχρι χθες το βράδυ σε όλο το πρωτάθλημα.

Και τώρα ήρθε η ώρα διαχείρισης ενός άλλο mode: της κούρσας από τη θέση του επικεφαλής.