Αφετηρία Πειραιάς, προορισμός Μιλάνο...

Στις 24 Ιουνίου 2013, ο Πεπ Γουαρδιόλα βγήκε στον αγωνιστικό χώρο της «Αλιάντς Αρένα», όπου τον περίμεναν δεκάδες φωτογράφοι για τα πρώτα ενσταντανέ στο νέο του «σπίτι», σε μια ιστορική ημέρα.

Ο -θεωρούμενος ως- καλύτερος προπονητής στον κόσμο αναλάμβανε την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης που προερχόταν από το τρεμπλ διά χειρός Γιουπ Χάινκες.

Κάποιοι αναρωτιούνταν πώς θα μπορούσε ο Καταλανός τεχνικός να κάνει τους Βαυαρούς ακόμα καλύτερη ομάδα. Οι περισσότεροι πάντως πίστευαν ότι αν υπήρχε ένας άνθρωπος που θα μπορούσε να το καταφέρει, αυτός ήταν ο Γουαρδιόλα.

Εχουν περάσει δύο χρόνια και δυόμισι μήνες από τότε και ο 44χρονος προπονητής ακόμα προσπαθεί να πείσει ότι η υπέρβαση είναι δυνατή. Οχι ότι δεν φέρνει καλά αποτελέσματα...

Εχει κατακτήσει δύο τίτλους Μπουντεσλίγκα, ένα Κύπελλο Γερμανίας, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων και ένα Σούπερ Καπ Ευρώπης.

Τα στατιστικά του με την Μπάγερν Μονάχου σε πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ είναι εντυπωσιακά, έτσι όπως τα βλέπει κανείς αποτυπωμένα στο χαρτί: σε 94 παιχνίδια συνολικά, έχει χάσει μόλις 12.

Από τα συνολικά 68 παιχνίδια πρωταθλήματος, μόλις δύο ήττες σημειώθηκαν πριν εξασφαλιστεί ο τίτλος.

Οσο για την Ευρώπη, οι δύο από τις έξι ήττες ήταν στα ημιτελικά - οι υπόλοιπες τέσσερις, σε χαλαρούς αγώνες ομίλων. Οπότε, στην πραγματικότητα, από τις 12 προαναφερθείσες ήττες, μόλις οι μισές ήταν σε αποκαλούμενα «ανταγωνιστικά» παιχνίδια.

Και όμως... Ολα αυτά τα επιτεύγματα δεν θα έχουν καμία σημασία αν φέτος ο Γουαρδιόλα δεν οδηγήσει την Μπάγερν Μονάχου τουλάχιστον στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.

Οτιδήποτε λιγότερο θα θεωρηθεί αποτυχία για μια ομάδα που έχει προκριθεί στην τελική τετράδα στις πέντε από τις τελευταίες έξι σεζόν... Εδώ και χρόνια, οι Βαυαροί έχουν πέσει θύμα των δικών τους επιτυχιών.

Κατ’ αρχάς, οι τεχνικοί που καταφθάνουν στη «Ζαμπένερ Στράσε» προσπαθούν να ξαναγράψουν τα βιβλία της ιστορίας: να ξεπεράσουν δηλαδή τον άθλο των τριών σερί ευρωπαϊκών κατακτήσεων του 1974, 1975 και 1976 ή να πετύχουν ό,τι και ο Γιουπ Χάινκες, δηλαδή το ανεπανάληπτο (για τα γερμανικά δεδομένα) τρεμπλ...

Πώς μπορεί άραγε να τα καταφέρει ο Γουαρδιόλα φέτος, δεδομένου ότι καραδοκούν τα δύο ισπανικά θηρία πάνω στα οποία σκόνταψε τις προηγούμενες δύο σεζόν (Ρεάλ Μαδρίτης το 2014 και Μπαρτσελόνα το 2015), όπως και άλλες εξίσου φιλόδοξες ομάδες;

Ο Καρλ-Χάιντς Ρουμενίγκε έχει περιγράψει το Τσάμπιονς Λιγκ ως το «υπέρτατο τρόπαιο, αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση. Οσα θεωρεί κανείς δεδομένα στις εγχώριες διοργανώσεις, δεν λειτουργούν πάντα στην Ευρώπη».

Και έχει δίκιο. Μια κακή βραδιά μπορεί να «σκοτώσει». Οπως συνειδητοποίησαν πέρσι οι Βαυαροί στον ημιτελικό του «Καμπ Νόου», ένα τρελό 15λεπτο μπορεί να ρίξει στον κάλαθο των αχρήστων την προετοιμασία μιας ολόκληρης σεζόν.

Αν θυμάστε, οι Γερμανοί είχαν απαντήσεις στο παιχνίδι της Μπαρτσελόνα μέχρι το 77ο λεπτό, όταν ο Χουάν Μπερνάτ έχασε την μπάλα και επέτρεψε στον Λιονέλ Μέσι να ανοίξει το σκορ.

Ο Γουαρδιόλα έπαιξε ξανά και ξανά το βίντεο εκείνου του αγώνα στο μυαλό του όλο το καλοκαίρι, σκεπτόμενος τι θα μπορούσε να είχε κάνει, να είχε προλάβει...

Πλέον, ο Ισπανός κόουτς έχει τέσσερις λόγους για τους οποίους φιλοδοξεί ότι η εκστρατεία που ξεκινάει την Τετάρτη από το «Γεώργιος Καραϊσκάκης» θα τον βρει στις 28 Μαΐου στο «Σαν Σίρο».

1. Ντάγκλας Κόστα

Ας πάμε ξανά στο χαμένο ματς του «Καμπ Νόου», το οποίο πιστοποίησε το μεγαλύτερο πρόβλημα της Μπάγερν Μονάχου στην περσινή περίοδο: τη μακρά λίστα των τραυματιών, με Ρόμπεν, Ριμπερί, Αλάμπα, Μαρτίνεθ, Μπαντστούμπερ.

Από εκεί άρχισε και ο μεταγραφικός σχεδιασμός των Βαυαρών. Η ομάδα έπασχε όταν ο Αριεν Ρόμπεν και ο Φρανκ Ριμπερί έλειπαν από τα άκρα, καθώς το επιθετικό παιχνίδι της Μπάγερν ξεκινάει ακριβώς από εκεί: από τη δημιουργία από τα άκρα και το γέμισμα ή τη χαμηλή πάσα προς τους Λεβαντόφσκι και Μίλερ. Πέρσι δεν είχε εναλλακτικές για τους τραυματίες αστέρες της και το πλήρωσε στέλνοντας μέσους του άξονα να παίζουν την πλευρά.

Φέτος η λύση ονομάζεται Ντάγκλας Κόστα. Πολλοί θεωρούσαν ότι δεν θα τα κατάφερνε στην Μπουντεσλίγκα ύστερα από θητεία στο κατώτερης δυναμικότητας ουκρανικό πρωτάθλημα. Ομως ο Βραζιλιάνος εξτρέμ «κλείδωσε» περίφημα από την πρώτη στιγμή στο Μόναχο. Το κάθετο παιχνίδι του ήταν κάτι που έλειπε στην Μπάγερν, καθώς χρειαζόταν παίκτη με ποιότητα για τις μονομαχίες ένας-προς-έναν.

Το εντυπωσιακό είναι πως κλήθηκε να καλύψει το αριστερό άκρο, καθώς στο δεξί (αυτό που προτιμάει δηλαδή) βρισκόταν μέχρι πρότινος ο Αριεν Ρόμπεν. Πλέον, μετά τον τραυματισμό του Ολλανδού και την απουσία του, για τον επόμενο μήνα, ίσως δούμε τον Βραζιλιάνο να μετακομίζει δεξιά και να παίζει αριστερά ο 19χρονος Γάλλος -επίσης νεοφερμένος- Κίνγκσλεϊ Κομάν.

2. Αρτούρο Βιδάλ

Οπως προείπαμε, η άφιξη του Ντάγκλας Κόστα απαντούσε στις ανάγκες της Μπάγερν να καλύψει τα άκρα της, δεδομένων των συχνών τραυματισμών των Ριμπερί και Ρόμπεν. Η απόκτηση του Αρτούρο Βιδάλ, όμως, δεν είχε τόσο προφανή αιτία.

Η ποιότητά του είναι αδιαμφισβήτητη, όμως φαινόταν δυσκολότερο να βρεθεί ρόλος γι’ αυτόν στον αγωνιστικό χώρο. Μάλιστα τα χαρακτηριστικά του δεν μοιάζουν με αυτά που ο Γουαρδιόλα συνήθως ψάχνει στους παίκτες του, καθώς είναι άνω των 27 χρόνων και υπέρ το δέον μαχητικός τις περισσότερες φορές. Ομως απαντάει σε μια βασική απαίτηση του Καταλανού κόουτς: τη γρήγορη ανάκτηση της μπάλας.

Η επιθετικότητά του στο πρέσινγκ ήταν ένας από τους λόγους που η Γιουβέντους κατέβαλε πέρσι τη Ρεάλ Μαδρίτης και προκρίθηκε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Το παιχνίδι του Χιλιανού επίσης απελευθερώνει αμυντικά τους Τιάγκο Αλκάνταρα και Τσάμπι Αλόνσο που μπορούν να επιδοθούν με μεγαλύτερη άνεση στα δημιουργικά τους καθήκοντα.

Ο Βιδάλ, τελικά, αποδεικνύεται ο άμεσος αντικαταστάτης του Μπάστιαν Σβαϊνστάιγκερ και προσθέτει μεγαλύτερη ενέργεια στο κέντρο.

3. Διαφορετικές τακτικές

Κοιτάζοντας κανείς το φετινό ρόστερ της Μπάγερν Μονάχου, μπορεί να διαπιστώσει πολλά δυνατά σημεία, αλλά και μια τρανταχτή αδυναμία για ομάδα του διαμετρήματός της: έχει μόνον έναν σέντερ φορ, τον Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, και θα πρέπει να τον προσέχει ως κόρην οφθαλμού...

Βέβαια, μιλάμε για ομάδα Γουαρδιόλα - τα εννιάρια δεν ήταν ποτέ το φόρτε του. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που διαθέτει έναν παίκτη σαν τον Τόμας Μίλερ, που μπορεί να παίξει οποιαδήποτε θέση στην επίθεση και να είναι εξίσου «φονικός» κάθε φορά.

Φέτος το καλοκαίρι η προετοιμασία του Καταλανού τεχνικού είχε έναν στόχο: να προετοιμάσει την ομάδα του πάνω σε διάφορα τακτικά σχήματα, τα οποία να μπορεί να αλλάζει ανάλογα με τον αντίπαλο ή και μεσούσης μιας αναμέτρησης, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Εχει εξελίξει το 3-5-2 για τους περισσότερους αγώνες της Μπουντεσλίγκα και για ματς που ο ίδιος θεωρεί βατά (εντός και εκτός). Πρόκειται για ένα σύστημα με δεδομένο υψηλό τέμπο, με τους Βιδάλ, Λαμ και Τιάγκο στο κέντρο και δύο ακραίους (Κόστα, Κομάν, Ρόμπερ ή Ριμπερί - ανάλογα ποιος είναι υγιής και σε φόρμα). Η εξαιρετική φόρμα του Μάριο Γκέτσε τον οδηγεί και στο 4-1-4-1, με τον Λαμ να επιστρέφει στο δεξί άκρο της άμυνας.

Το συγκεκριμένο σύστημα είναι και το προτιμώμενο απέναντι σε υψηλότερης δυναμικότητας αντιπάλους. Υπάρχει και το 3-4-3 που είδαμε απέναντι στη Λεβερκούζεν, που αναλυόταν ως 3-1-2-1-3 (με ρόμβο στο κέντρο δηλαδή), ενώ στην άμυνα γινόταν 4-4-2.

Κοινώς; Το να μπει ο αντίπαλος τεχνικός στο μυαλό του Γουαρδιόλα για άλλη μια χρονιά θα είναι η πιο δύσκολη προπονητική άσκηση. Και στην Ευρώπη, ο πρώτος που θα δοκιμαστεί στο συγκεκριμένο... διαγώνισμα θα είναι ο Μάρκο Σίλβα του Ολυμπιακού.

4. Γεννημένος νικητής

Μπορεί ως Ελληνες να μην ενθουσιαζόμαστε όταν το ακούμε, όμως η κλήρωση με Αρσεναλ, Ολυμπιακό και Ντιναμό Ζάγκρεμπ έφερε χαμόγελο ικανοποίησης στα πρόσωπα των Βαυαρών.

Ο όμιλος αυτός τους επιτρέπει να δικαιολογήσουν την ταμπέλα του φαβορί και να καταλάβουν την πρώτη θέση. Ηδη σκέφτονται πιο μακριά - νοερά βρίσκονται ήδη στον ημιτελικό, εκεί δηλαδή που σκοντάφτουν τα δύο τελευταία χρόνια.

Ο Πεπ Γουαρδιόλα έχει κατακτήσει δύο Τσάμπιονς Λιγκ ως προπονητής και έχει το know-how. Ομως το αρνητικό του ρεκόρ στα ημιτελικά με την Μπάγερν τις περασμένες δύο σεζόν (4 αγώνες, 3 ήττες, -7 γκολ διαφορά) είναι κάτι που τον κυνηγάει.

Θεωρεί πλέον πως, χωρίς τις ατυχίες των τραυματισμών, μπορεί να ξεπεράσει το συγκεκριμένο εμπόδιο και να καταφέρει στην τρίτη του χρονιά στο Μόναχο ό,τι δεν πέτυχε πέρσι και πρόπερσι.

Η φόρμα των Βαυαρών

ΟΚ, τραυματίστηκε ο Ρόμπεν. Τους άλλους τους είδατε όμως;

Στο άκουσμα ότι ο Αριεν Ρόμπεν τραυματίστηκε στον προσαγωγό, κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης των Ολλανδών με την Ισλανδία για τα προκριματικά τoυ Euro 2016, αρκετοί φίλοι του Ολυμπιακού αναστέναξαν με ανακούφιση.

«Ενα θηρίο λιγότερο», θα σκέφτηκαν. Ομως η φόρμα των παικτών της Μπάγερν Μονάχου τον τελευταίο μήνα, ειδικά από το κέντρο και μπροστά, δεν επιτρέπει εφησυχασμό για τον Μάρκο Σίλβα και τους ποδοσφαιριστές του.

Για παράδειγμα, ο Τόμας Μίλερ έχει σπάσει τα κοντέρ μέσα στον πρώτο μήνα της σεζόν με επίσημες υποχρεώσεις. Οδηγεί την κούρσα των σκόρερ της Μπουντεσλίγκα με 5 τέρματα σε 3 αγώνες, ενώ στις δύο αναμετρήσεις της Γερμανίας για τα προκριματικά του Εuro 2016 πέτυχε 3 γκολ και σέρβιρε μία ασίστ.

Από κοντά και ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι: 2 γκολ και 1 ασίστ στο πρωτάθλημα, 3 γκολ και μία ασίστ με την Πολωνία την περασμένη εβδομάδα.

Ο Μάριο Γκέτσε έχει μία ασίστ στο πρωτάθλημα, 1 γκολ στο Κύπελλο Γερμανίας και δύο τέρματα για τη «Νατσιοναλμάνσαφτ». Ο Αρτούρο Βιδάλ πρόσθεσε ένα γκολ και μία ασίστ στο Κύπελλο.

Οι Τσάμπι Αλόνσο και Ραφίνια από μία ασίστ στο πρωτάθλημα. Ο Νταβίντ Αλάμπα σκόραρε και σέρβιρε για την Εθνική Αυστρίας, που εξασφάλισε την πρόκρισή της στα τελικά του Euro στη Γαλλία.

Για τον Ντάγκλας Κόστα τα είπαμε και παραδίπλα: 1 γκολ, 2 ασίστ και βραβεία MVP στους δύο από τους τρεις αγώνες πρωταθλήματος. Ποιον να πρωτοπιάσει κανείς...