Τρόμαξε, αλλά έφτασε Παρίσι!

To 1981 στο Παρίσι είχε κατακτήσει το τρίτο (από τα έξι) ευρωπαϊκά Κύπελλα της ιστορίας της η Λίβερπουλ, τότε με αντίπαλο τη Ρεάλ Μαδρίτης στο «Παρκ ντε Πρενς». Φέτος επιστρέφει στη γαλλική πρωτεύουσα, στο «Σταντ ντε Φρανς» πια, για τον 10ο τελικό της ιστορίας της. Αν θα έχει τον ίδιο αντίπαλο ή αν θα ξαναβρεί για... νιοστή φορά φέτος μπροστά της τη Μάντσεστερ Σίτι, θα το ξέρουμε απόψε γύρω στα μεσάνυχτα.

Τόσο ο Ουνάι Εμερι όσο και οι ποδοσφαιριστές του μετά τη μετριότατη εμφάνιση της Βιγιαρεάλ την περασμένη Τετάρτη στο «Ανφιλντ» είχαν προειδοποιήσει ότι θα ήταν διαφορετικοί στο ματς της Ισπανίας, πως το ίδιο το ματς θα ήταν διαφορετικό.

Αποδείχτηκε ότι είχαν δίκιο. Η Βιγιαρεάλ μπορεί να μην ανήκει στην «αριστοκρατία» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, όμως με το πρώτο ημίχρονό της χθες τρόμαξε τη Λίβερπουλ και τους οπαδούς της. Υποχρέωσε τους «κόκκινους» να παίξουν για να προκριθούν, να μην τους είναι αρκετό το 2-0 του «Ανφιλντ».

Το «κίτρινο υποβρύχιο» έδειξε τις άγριες διαθέσεις του από πολύ νωρίς. Πολύ πιεστικοί και με ενέργεια, μόλις στο 3ο λεπτό ανάγκασαν τον Αλισον να μαζέψει την μπάλα από τα δίχτυα του για πρώτη φορά. Είχε προηγηθεί μια εκπληκτική σέντρα του Εστουπινιάν από τα αριστερά και το γύρισμα του Καπού προς τον Ντιά, που πέτυχε το παρθενικό του γκολ στο Τσάμπιονς Λιγκ στην 8η συμμετοχή του.

Οι παίκτες του Εμερι πήγαιναν πρώτοι στις μονομαχίες, κάλυπταν κάθε σημείο του γηπέδου και εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο τρόπο ένα από τα χειρότερα ημίχρονα της Λίβερπουλ στη σεζόν. Μετά το πρώτο 20λεπτο η αγγλική ομάδα ανέβηκε στο γήπεδο ανεβάζοντας τον ρυθμό της, αλλά έκανε πολλά λάθη σε πάσες και μεταβιβάσεις.

Στο 37’ η Βιγιαρεάλ ζήτησε πέναλτι. Ο Λο Σέλσο ξεχύθηκε στην επίθεση, ο Αλισον βγήκε για να τον σταματήσει και η αναπόφευκτη σύγκρουσή τους εξετάστηκε από το VAR. Ούτε ο Μάκελι ούτε ο βοηθός του μέσω βίντεο έδωσαν περαιτέρω σημασία στη φάση και απέρριψαν τις ενστάσεις των γηπεδούχων.

Στο 41’ η Βιγιαρεάλ έκανε το 2-0 δικαιότατα. Και πάλι από την ίδια πλευρά. Ο Καπού ζάλισε τον Ρόμπερτσον (για δεύτερη φορά ύστερα από το πρώτο γκολ) και έβγαλε σέντρα με το αριστερό, την οποία βρήκε με το κεφάλι ο Κοκλέν. Ο Αλεξάντερ-Αρνολντ βρισκόταν εκεί, αλλά δεν έκανε καμία διεκδίκηση στον αέρα. Ηταν το πρώτο γκολ και του Κοκλέν στη διοργάνωση. Ο Εμερι είχε εναλλακτικούς σκόρερ με δεδομένο ότι ο Ζεράρ Μορένο έπαιζε μεν, αλλά έχοντας πάρει οριακά το ΟΚ από τους γιατρούς. Δεν άντεξε περισσότερο από 60κάτι λεπτά.

Η Λίβερπουλ επέστρεψε από τα αποδυτήρια σοβαρότερη -σίγουρα ο Γιούργκεν Κλοπ θα έβαλε τις φωνές ώστε να ξυπνήσει τους παίκτες του. Από το 50’ και μετά άρχισαν να μονοπωλούν την κατοχή και να δημιουργούν πια σημαντικές ευκαιρίες. Ηδη είχε μπει στο γήπεδο και ο Λουίς Ντίας στη θέση του «αόρατου» Ντιόγο Ζότα -ο Κολομβιανός επιθετικός με την ενέργειά του έδωσε ουσία στην εμπροσθογραμμή της Λίβερπουλ.

Η πρώτη καλή τους ευκαιρία ήρθε στο 55’ με σουτ του Αλεξάντερ-Αρνολντ από μακριά. Η μπάλα χτύπησε στον Κοκλέν, κατόπιν στο οριζόντιο δοκάρι και έφυγε κόρνερ. Στο 57’ θα είχε γίνει το 2-1 με τον Λουίς Ντίας, αλλά πήγε για φανταχτερό τελείωμα με βολ πλανέ και πετάχτηκε στα σκουπίδια μια τεράστια ευκαιρία.

Η Λίβερπουλ είχε πάρει πια μπρος και στο 62’ βρήκε τον δρόμο προς τα δίχτυα. Ο Φαμπίνιο πήρε την μπάλα από τον Σαλάχ στην άκρη της περιοχής και αποφάσισε να τελειώσει ο ίδιος τη φάση με δυνατό σουτ που πέρασε κάτω από τα πόδια του Ρούλι.

Στο 66’ ο Λουίς Ντίας είχε άλλη μια ευκαιρία, αλλά ο Καπού άλλαξε ελαφρά την πορεία της μπάλας που έφυγε κόρνερ. Στο 67’ όμως ο 25χρονος Κολομβιανός επιθετικός ανταμείφθηκε με γκολ. Αλλα δύο γρήγορα γκολ των «κόκκινων» είχαν φέρει τούμπα ένα παιχνίδι τους με τη Βιγιαρεάλ. Οι παίκτες του Κλοπ δεν σταμάτησαν όμως στο 2-2. Ηρθε στο 74’ ο Σάντιο Μανέ να υποδεχτεί την πάσα του Κεϊτά, να περάσει τον Ρούλι και να σκοράρει με την άνεσή του...

Η Λίβερπουλ πήρε το εισιτήριο για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ -τον τρίτο της στην τελευταία πενταετία- αλλά διά της... τεθλασμένης. Η Βιγιαρεάλ τα έδωσε όλα, αλλά δεν κατάφερε να φτάσει ώς την πηγή. Εκεί θα πάει η Λίβερπουλ στις 28 Μαΐου, με τον Κώστα Τσιμίκα να φιλοδοξεί να γίνει μόλις ο δεύτερος Ελληνας που θα αγωνιστεί σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ μετά τον Ακη Ζήκο (Μονακό, 2004).

Βιγιαρεάλ (Ουν. Εμερι): Ρούλι, Φόιτ, Αλμπιόλ (79’ Οριέ), Πάου Τόρες, Εστουπινιάν (79’ Τριγέρος), Καπού, Παρέχο, Λο Σέλσο, Κοκλέν (68’ Πεντράθα), Ζεράρ Μορένο (68’ Τσουκουέζε), Ντιά (79’ Αλκάθερ)

Λίβερπουλ (Γ. Κλοπ): Αλισον, Αλεξάντερ-Αρνολντ, Κονατέ, Φαν Ντάικ, Ρόμπερτσον (80’ Τσιμίκας), Φαμπίνιο (84’ Μίλνερ), Κεϊτά (79’ Χέντερσον), Τιάγκο Αλκάνταρα (80’ Τζόουνς), Σαλάχ, Μανέ, Ντιόγο Ζότα (46’ Λουίς Ντίας).

Σκόρερ: Ντιά 3’, Κοκλέν 41’ – Φαμπίνιο 62’, Λουίς Ντίας 67’, Μανέ 74’

Διαιτητής: Μάκελι (Ολλανδία)

Κίτρινη: Καπού 63’, Λο Σέλσο 81’ – Αλεξάντερ-Αρνολντ 77’

Κόκκινη: Καπού 86’ (2η κίτρινη).