Αποχαιρετισμός ναι, υποστολή σημαίας όχι

Απόψε, λίγο πριν από τις 19.30, στον αγωνιστικό χώρο του «Ανφιλντ» θα κάνουν την εμφάνισή τους οι ομάδες της Λίβερπουλ και της Κρίσταλ Πάλας. Ο αγώνας τους είναι πρακτικά αδιάφορος.

Η πιθανότητα να κάνει δύο σερί ήττες σε ισάριθμα ματς η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και να χαρίσει το εισιτήριο του Τσάμπιονς Λιγκ στους «κόκκινους» είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Οσο για την ομάδα του Λονδίνου, αυτή στρογγυλοκάθεται στο μέσον της βαθμολογίας χωρίς να κοιτάζει με άγχος προς τα πάνω ή προς τα κάτω.

Και όμως, τα εισιτήρια της συγκεκριμένης αναμέτρησης έχουν φτάσει να πωλούνται μέχρι και 3.500 ευρώ έκαστο!

Ο λόγος; Απόψε το «Ανφιλντ» αποχαιρετάει τον εμβληματικό αρχηγό της Λίβερπουλ, τον Στίβεν Τζέραρντ, στο τελευταίο του παιχνίδι μπροστά στο Κοπ, για την προτελευταία αγωνιστική της Πρέμιερ Λιγκ.

Η απόφαση ήταν ειλημμένη από την αρχή της χρονιάς, ανακοινώθηκε στις 2 Ιανουαρίου και λίγο αργότερα έγινε γνωστός και ο νέος προορισμός του 35χρονου Αγγλου μέσου.

Για τους επόμενους 18 μήνες της καριέρας του, ξεκινώντας από τις 8 Ιουλίου, θα αγωνίζεται στο MLS με τη φανέλα των Λος Αντζελες Γκάλαξι, της πρώην ομάδας του Ντέιβιντ Μπέκαμ.

Θα ζει στην ηλιόλουστη Καλιφόρνια με τη σύζυγό του Αλεξ Κάραν και τις τρεις κόρες τους, την 11χρονη Λίλι, την 9χρονη Λέξι και την 4χρονη Λούρδες.

«Ηρθα στον σύλλογο σε ηλικία 9 χρόνων και φεύγω στα 35 μου. Από τότε που μπήκα στην πρώτη ομάδα, πριν από 17 χρόνια, αναπνέω και ζω για τη Λίβερπουλ. Ξυπνάω κάθε μέρα επιζητώντας την επιτυχία τόσο όσο και οι οπαδοί μας, έτσι ζω εδώ και χρόνια και ήταν για μένα προνόμιο να φέρω το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Απόλαυσα να το φοράω». Αποφασισμένος για μια αλλαγή στη ζωή του, τόνισε: «Θα είναι ωραίο πλέον να φύγω από την ένταση αυτή και να πάρω μια βαθιά ανάσα, να απολαύσω το υπόλοιπο της καριέρας μου χωρίς το ίδιο επίπεδο πίεσης. Είμαι τυχερός γιατί μπορώ να προσφέρω στην οικογένειά μου μια νέα εμπειρία».

Οταν στις αρχές του μήνα ρωτήθηκε γιατί φεύγει, ο Τζέραρντ είχε επισημάνει: «Δεν νομίζω ότι θα ευχαριστιόμουν την παρουσία μου στη Λίβερπουλ αν έπαιζα περιστασιακά, μέχρι να σβήσει το αστέρι μου. Εχω ακόμα την ίδια νοοτροπία και την ίδια όρεξη που είχα ανέκαθεν. Θέλω να παίζω από την αρχή της αναμέτρησης και να κερδίζω»...

Και αυτό θα επιχειρήσει να κάνει στο δυτικό ημισφαίριο. «Ομως η σχέση μου με τη Λίβερπουλ δεν σταματάει. Ελπίζω ότι μια μέρα θα επιστρέψω με κάποια άλλη ιδιότητα στον σύλλογο. Ακόμα και αν δεν γίνει αυτό όμως, θα έρχομαι πάντα ως οπαδός».

Σήμερα απ’ άκρη σ’ άκρη, όχι μόνο του Λίβερπουλ, αλλά και της Αγγλίας, θα ακούγεται το όνομά του. Ο σύλλογος και οι οπαδοί έχουν ετοιμάσει ειδικές επιγραφές ως φόρο τιμής στον παίκτη που υπηρέτησε την πρώτη ομάδα επί 17 χρόνια και ως αρχηγός της επί 11...

Οι υπόλοιποι 21 παίκτες θα σχηματίσουν τιμητική φρουρά για να περάσει ανάμεσά τους όταν θα κάνει την είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο του «Ανφιλντ» για τελευταία φορά.

«Σίγουρα θα είναι περίεργο το συναίσθημα, θα είναι μια ημέρα γεμάτη συγκίνηση για μένα και την οικογένειά μου, μια ημέρα δύσκολη. Δεν θέλω να το σκέφτομαι πολύ και ελπίζω να μη λυγίσω από τη συναισθηματική φόρτιση της στιγμής. Ξέρω ότι θα είμαι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος και αυτό δεν είναι κάτι με το οποίο νιώθω άνετα. Ομως ελπίζω να παίξω καλά και να ευχαριστηθώ και εγώ και οι οπαδοί μας αυτό το ξεπροβόδισμα».

Ο Στίβεν Τζέραρντ στον τελευταίο του αγώνα, στο Ανφιλντ

Γιατί φεύγει;

Η περσινή σεζόν αποδείχτηκε καταλυτική για τις μετέπειτα εξελίξεις και την απόφαση του Στίβεν Τζέραρντ να φύγει. Το χτύπημα από την απώλεια του τίτλου ήταν βαρύ.

Συνειδητοποίησε ότι το γλίστρημά του, που οδήγησε στο καθοριστικό γκολ της Τσέλσι, θα μείνει στην ιστορία ως η στιγμή που η Λίβερπουλ έχασε ουσιαστικά την τελευταία (και καλύτερη) ευκαιρία της για να πανηγυρίσει έναν τίτλο που της αντιστέκεται από το 1990.

Αμέσως μετά ταξίδεψε με την Εθνική Αγγλίας στη Βραζιλία, όπου για άλλη μια φορά η απογοήτευση ήταν έντονη.

Ακολούθησε η αναχώρηση του Λουίς Σουάρες από το Μερσεϊσάιντ και μαζί του ένα τσουβάλι γκολ που η Λίβερπουλ δεν ξαναβρήκε έκτοτε.

Παράλληλα ο αρχηγός των «κόκκινων», παρά τη διάθεση να παίζει περισσότερο, γνωρίζει ότι οι καλύτερες μέρες του είναι πλέον πίσω του και πως οι εμφανίσεις του δεν είναι αυτές που θα ήθελε.

Δεν θέλει να δώσει στους επικριτές του τη χαρά να τον «ξεσκίζουν» κάθε φορά που ένα αργοπορημένο τάκλιν του θα του στοιχίζει κάρτες (βλ. αποβολή στο ματς με τη Γιουνάιτεντ).

Επιπλέον, δεν υπάρχει γύρω του ο «θίασος» που μπορεί να αναδείξει τις αρετές του αρχηγού. Η μέτρια Λίβερπουλ εκθέτει περισσότερο τις αδυναμίες του, σε αντίθεση με τον Φρανκ Λάμπαρντ που στη Μάντσεστερ Σίτι –λόγω ποιοτικότερων συμπαικτών– έχει τη δυνατότητα να επικεντρώνεται σε αυτά που μπορεί να κάνει.

Πάντως η αγάπη του Τζέραρντ για τη Λίβερπουλ έπαιξε επίσης ρόλο στην απόφασή του να φύγει, καθώς ίσως αποδειχτεί ο καταλύτης για να οργανώσουν οι ιθύνοντες πιο σωστά το άμεσο μέλλον του συλλόγου.

Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι παίκτες σαν τον Τζέραρντ, πιστοί στρατιώτες των ομάδων τους, επιθυμούν να θέτουν οι ίδιοι τους όρους της αποχώρησής τους.

Προτιμούν να κρεμούν τα παπούτσια τους εκεί που όλα ξεκίνησαν, όπως ο Πάολο Μαλντίνι (Μίλαν), ο Κάρλες Πουγιόλ (Μπαρτσελόνα), ο Ράιαν Γκιγκς (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ).

Κάτι που θα επιδιώξει και ο Φραντσέσκο Τότι (Ρόμα) ή ο Ικερ Κασίγιας (Ρεάλ Μαδρίτης) ή ο Τζον Τέρι (Τσέλσι) όταν φτάσει η ώρα.

Ομως, όταν αυτό δεν είναι εφικτό, προτιμούν να ανοίξουν μόνοι την πόρτα...

Αντικαθίσταται; Κι αν ναι, πως;

Ας σκεφτούμε την αόρατη σκυτάλη του «Ανφιλντ» και πώς αυτή περνούσε από γενιά σε γενιά.

Ο Στίβεν Τζέραρντ είχε κάνει το ντεμπούτο του όταν αγωνιζόταν ακόμα ο Στιβ ΜακΜάναμαν, που είχε πρωτοεμφανιστεί όταν στην ομάδα ήταν ο Ιαν Ρας. Ο Ουαλός είχε κάνει ντεμπούτο στο πλευρό του Φιλ Νιλ, που είχε παίξει με τον Ιαν Κάλαχαν, ο οποίος είχε αντικαταστήσει τον Μπίλι Λίντελ, που με τη σειρά του είχε κάνει την πρώτη του εμφάνιση στην ομάδα όπου δέσποζε ο μυθικός Μπομπ Πέισλι...

Αυτή η σειρά και μόνο οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η εν γένει παρουσία του Τζέραρντ (ικανότητες, τεχνική, προσωπικότητα, ηγετικό προφίλ, πάθος) δεν αντικαθίσταται.

Αυτό που μπορεί να αντικατασταθεί είναι ένας 35χρονος μέσος που δεν έχει πια τη δυνατότητα να ανταποκρίνεται στο γρήγορο τέμπο και το εντατικό πρέσινγκ που θέλει ο Μπρένταν Ρότζερς.

Ομως η διοίκηση της Λίβερπουλ έχει αποδείξει τα τελευταία χρόνια ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί απώλειες. Δεν βρέθηκε ο διάδοχος του Τζέιμι Κάραγκερ το 2013, ούτε του Λουίς Σουάρες το 2014.

Οπότε γιατί να ευελπιστεί κανείς ότι θα βρεθεί αυτός του Στίβεν Τζέραρντ;

Η παρακαταθήκη του

Πώς θα θυμούνται οι οπαδοί της Λίβερπουλ τον Στίβεν Τζέραρντ;

•Ως τον άνθρωπο που έκανε τα αδύνατα δυνατά στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2005. Με τη Μίλαν να προηγείται 3-0 στο ημίχρονο, αυτός μείωσε σε 3-1, αυτός κέρδισε το πέναλτι από το οποίο προήλθε το 3-3 με τον Τσάμπι Αλόνσο...

•Ως την τελευταία ελπίδα όταν τα πράγματα δυσκόλευαν στον αγωνιστικό χώρο. Από τη στιγμή που παίζει ο Τζέραρντ, σκέφτονταν, όλα είναι δυνατά. Οπως είχε κάνει με τον Ολυμπιακό τον Δεκέμβριο του 2004. Οταν το δικό του ξερό σουτ έκανε το 3-1 στο 86’ και έστειλε τους «κόκκινους» στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ...

•Ως έναν παίκτη που συγκέντρωνε όλες τις αρετές των προηγούμενων ηρώων του «Ανφιλντ»: την πάσα του Σούνες, την ενέργεια του Χιουζ, το επιθετικό ένστικτο του ΜακΝτέρμοτ, την αφοσίωση του Νταλγκλίς...

•Ως τον παίκτη που έκανε μερικά από τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του κατά της Εβερτον, του ορκισμένου εχθρού της πόλης...

•Ως κάποιον που εξόργιζε τους οπαδούς άλλων ομάδων, απλώς επειδή ήξεραν ότι ανήκε ψυχή τε και σώματι στη Λίβερπουλ και δεν ήταν διατεθειμένος να την πουλήσει ούτε για όλο το χρυσάφι του Ρομάν Αμπράμοβιτς (όχι τυχαίο παράδειγμα).

Το χειρότερο για τους οπαδούς των «κόκκινων» είναι ότι με την αποχώρηση του Τζέραρντ έρχεται και μια πολύ άβολη συνειδητοποίηση: Δεν θα υπάρξει ξανά ένα ντόπιο παιδί, από το Μερσεϊσάιντ, που να σκαρφαλώσει στην πρώτη ομάδα, να έχει ανάλογο ταλέντο, πάθος και αφοσίωση στα χρώματα και που να κάνει για τη Λίβερπουλ όλα αυτά που έκανε ο Στίβι τόσα χρόνια...

Στίβεν Τζέραρντ: οι σταθμοί της καριέρας του

Ημερομηνία γέννησης: 30 Μαΐου 1980

Κομβική στιγμή: Ο ξάδελφός του, Τζον-Πολ Γκίλχουλι, έχασε τη ζωή του στην τραγωδία του Χίλσμπορο το 1989. Σε ηλικία μόλις 10 ετών, ήταν το νεαρότερο από τα 96 θύματα: «Ηταν σχεδόν συνομήλικός μου και δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ότι είχε πεθάνει», έγραψε αργότερα στην αυτοβιογραφία του ο Τζέραρντ. «Η αντίδραση της οικογένειάς του ήταν το μεγαλύτερο κίνητρο για να γίνω ο παίκτης που είμαι σήμερα...»

Ενταξη στη Λίβερπουλ: 1989

Πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο: 5 Νοεμβρίου 1997

Ντεμπούτο με πρώτη ομάδα: 29 Νοεμβρίου 1998

Πρώτη φορά αρχηγός της Λίβερπουλ: Οκτώβριος 2003

Αγώνες-γκολ με Λίβερπουλ: 708 ματς, 185 γκολ

•Κύπελλο Αγγλίας (2001, 2006)

•Λιγκ Καπ Αγγλίας (2001, 2003, 2012)

•Τσάμπιονς Λιγκ (2005)

•Κύπελλο ΟΥΕΦΑ (2001)

•Σούπερ Καπ Ευρώπης (2001, 2005)

•Σούπερ Καπ Αγγλίας (2006)

Ατομικές διακρίσεις:

•Καλύτερος νέος παίκτης στην Αγγλία (2001)

•Πολυτιμότερος παίκτης του Τσάμπιονς Λιγκ (2005)

•Παίκτης της χρονιάς στην Αγγλία (2006)

•3ος στη Χρυσή Μπάλα 2005

Εθνική Αγγλίας: 114 αγώνες, 21 γκολ

Ντεμπούτο με Εθνική: 31 Μαΐου 2000 (vs Ουκρανία)

Πρώτο γκολ με Εθνική: 1 Σεπτεμβρίου 2001 (Γερμανία – Αγγλία 1-5)