Η άσπρη βούλα νικάει τους μεγάλους

Μια άσπρη βούλα είναι ο μοναδικός αντίπαλος που μπορεί να περηφανεύεται ότι έχει καταβάλει τον Μέσι, τον Ρονάλντο, τον Μαραντόνα, τον Μπάτζο, τον Ζίκο, τον Πλατινί, τον Τζέραρντ, τον Λάμπαρντ, τον Σεβτσένκο, τον Μπέκαμ, τον Τρεζεγκέ, τον Λαμ, τον Πίρλο, τον Τότι, τον Τέρι, τον Ζάχοβιτς, τον Σόκρατες.... Η λίστα των κατορθωμάτων της είναι ατελείωτη και αυξάνεται διαρκώς.

Πέναλτι: η «αχίλλειος πτέρνα» του Λιονέλ Μέσι

Θεωρείται ο κορυφαίος παίκτης στον πλανήτη, μπορεί να βάλει γκολ από όλες τις πλευρές και με όλους τους τρόπους, αλλά υπάρχει ένας τομέας όπου το ποσοστό της ευστοχίας του χωλαίνει εμφανώς... Ο Λιονέλ Μέσι και η άσπρη βούλα του πέναλτι δεν τα πάνε καλά και η πιο πρόσφατη απόδειξη ήρθε την περασμένη Τρίτη, με το χαμένο πέναλτι κατά της Μάντσεστερ Σίτι. Στα 59 χτυπήματα που έχει επιχειρήσει στην καριέρα του, έχει ευστοχήσει στα 46, ήτοι 78% ευστοχία. Δεν το λες και αντάξιο της κλάσης του.

Η σύμπτωση; Ο Κριστιάνο Ρονάλντο έχει επίσης χτυπήσει 59 πέναλτι στην καριέρα του, όμως έχει αστοχήσει μόλις σε 5...

Από τις 13 φορές που η μπάλα δεν αναπαύτηκε στα δίχτυα, εννέα φορές απέκρουσαν οι τερματοφύλακες (μεταξύ αυτών και ο Αλέξης Τζόρβας, όταν αγωνιζόταν στον Παναθηναϊκό), δύο φορές σταμάτησε στο δοκάρι και άλλες δύο έφυγε άουτ. Το περίεργο στατιστικό είναι ότι από τους εννέα τερματοφύλακες που «σταμάτησαν» τον Μέσι, μόνο δύο επέλεξαν να πέσουν στη δεξιά τους γωνία, ο Ντιέγο Λόπεθ (Βιγιαρεάλ) και ο Ριέσγο (Ουέλβα) -μάλιστα αυτά ήταν τα πρώτα δύο πέναλτι που απώλεσε ο Μέσι στην καριέρα του.

Οι Βίλι Καμπαγέρο (Μπενιντόρμ), Αλέξης Τζόρβας (Παναθηναϊκός), Ντιέγο Αλβες (Βαλένθια), Χάβι Βάρας (Σεβίλη), Αντάν (Μπέτις), Γιαν Ομπλακ (Ατλέτικο Μαδρίτης) και Τζο Χαρτ (Μάντσεστερ Σίτι) επέλεξαν την αριστερή πλευρά, τη γωνία όπου συνήθως σουτάρει ένας αριστεροπόδαρος όπως ο Αργεντινός επιθετικός. Από αυτούς τους 7, οι τέσσερις απέκρουσαν μεν αλλά «έστρωσαν» την μπάλα ξανά στον Μέσι για να σκοράρει με δεύτερη προσπάθεια. Τα κατάφερε απέναντι στους Καμπαγέρο, Αντάν και Ομπλακ.

Ομως ο Χαρτ δεν νικήθηκε προχθές και απέτρεψε το 1-3 υπέρ της Μπαρτσελόνα, που θα καθιστούσε το όνειρο πρόκρισης για τους «Πολίτες» τελείως απαγορευτικό. Οχι βέβαια ότι το 1-2 είναι εύκολο σκορ για ανατροπή μέσα στο «Καμπ Νόου». Και με τον Μέσι να θέλει να εξιλεωθεί...

Ο Γκέκας δίπλα στον Μπάτζο

Στο μυαλό όσων καθόμαστε άνετα στις πολυθρόνες μας και παρακολουθούμε έναν αγώνα, το πέναλτι είναι ένα από τα ευκολότερα πράγματα στο ποδόσφαιρο. Στήνεις μια μπάλα στα έντεκα μέτρα, χωρίς άμυνα, χωρίς τον τερματοφύλακα μέσα στα πόδια σου και βάζεις γκολ. Ομως η ιστορία έχει αποδείξει ότι είναι πράγματι δύσκολο. Οχι για τον τερματοφύλακα, που είτε θα μείνει στα ίδια είτε θα γίνει ήρωας. Αλλά για τον παίκτη που εκτελεί το πέναλτι. Είτε θα κάνει αυτό που όλοι απαιτούν από αυτόν, να βάλει ένα «εύκολο» γκολ δηλαδή, είτε θα γίνει αποδιοπομπαίος τράγος...

Η απώλεια ενός πέναλτι είτε στην κανονική διάρκεια ενός αγώνα είτε στη «ρωσική ρουλέτα» που κρίνει νοκ άουτ αναμετρήσεις φέρνει κατακραυγή. Και το «κράξιμο» αυξάνεται όσο μεγαλύτερες είναι οι συνέπειες του χαμένου πέναλτι: ένας χαμένος τίτλος, ένας αποκλεισμός...

Το έζησε στο πετσί του ο Φάνης Γκέκας πέρσι το καλοκαίρι, ως ο μοιραίος της πρώτης διαδικασίας πέναλτι στην ιστορία της Εθνικής Ελλάδας. Ο Κοσταρικανός Κέιλορ Νάβας απέκρουσε το σουτ του και η πλειοψηφία των οπαδών της «γαλανόλευκης» -που έτσι κι αλλιώς απολαμβάνουν να τον κριτικάρουν- αμέσως έθεσαν τον Λαρισαίο φορ στο «πυρ το εξώτερον» και τον δακτυλοδείχνουν ακόμα και σήμερα ως υπεύθυνο του αποκλεισμού της Ελλάδας στη φάση των «16» του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Ομως χάνοντας αυτό το πέναλτι, ο Γκέκας μπήκε σε μια λίστα που περιλαμβάνει τεράστια ονόματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Η λίστα αυτή ίσως λειτουργεί απαλλακτικά γι’ αυτόν. Γιατί, απλά, όλοι μπορούν να χάσουν πέναλτι...

Ενδεικτικό αυτής της ποδοσφαιρικής αλήθειας ήταν το διήμερο 24-25 Απριλίου 2012. Την Τρίτη 24 του μηνός, ο Λιονέλ Μέσι έστειλε την μπάλα στο δοκάρι από την άσπρη βούλα στη διάρκεια της αναμέτρησης του «Καμπ Νόου» και η Μπαρτσελόνα έφερε 2-2 με την Τσέλσι και αποκλείστηκε από τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ που εκείνη τη χρονιά θα γινόταν στο Μόναχο. Οι οπαδοί της Ρεάλ Μαδρίτης, όπως ήταν φυσικό, αντιμετώπισαν κοροϊδευτικά τη φάση. Μηδένα προ του τέλους μακάριζε όμως...

Την επόμενη ημέρα, η «βασίλισσα» υποδέχθηκε την Μπάγερν Μονάχου στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου». Είχε χάσει 2-1 στον πρώτο αγώνα και με δύο γκολ του Κριστιάνο Ρονάλντο (το ένα από την άσπρη βούλα) νίκησε 2-1 στην κανονική διάρκεια της αναμέτρησης στη Μαδρίτη. Η πρόκριση παίχθηκε στα έντεκα βήματα: εκεί ο Πορτογάλος αστόχησε.

Αλλά και ο Κακά. Και ο Τόνι Κρόος. Και ο Φίλιπ Λαμ. Και ο Σέρχιο Ράμος... Οι τέσσερις από τους πέντε αυτούς ποδοσφαιριστές ήταν στην κορυφαία 11άδα του κόσμου για το 2014. Και ο Κακά, Χρυσή Μπάλα του 2007... Η ιστορία έγραψε ότι μέσα σε 24 ώρες είχαν αστοχήσει σε πέναλτι και κόστισαν την πρόκριση στην ομάδα τους και ο Μέσι και ο Ρονάλντο. Οι καλύτεροι παίκτες του κόσμου την τελευταία επταετία!

Αλλο τρανό παράδειγμα είναι οι δύο περσινές αναμετρήσεις μεταξύ Αρσεναλ και Μπάγερν Μονάχου στο Τσάμπιονς Λιγκ. Σε σύνολο 180 λεπτών, σφυρίχτηκαν τρία πέναλτι και δεν μετατράπηκε κανένα σε γκολ! Αστόχησαν οι Οζίλ, Αλάμπα και Μίλερ... Ρεσιτάλ αστοχίας από τα «μεγάλα κανόνια» είχαμε και στο Euro 2004. Εκεί έχασαν πέναλτι παίκτες όπως ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο Ολοφ Μέλμπεργκ, ο Φιλίπ Κοκού, ο Ρουί Κόστα...

Για να μη μιλήσουμε για τον Μαρτίν Παλέρμο, τον Αργεντινό φορ που στις 4 Ιουλίου 1999 είχε αστοχήσει σε τρία (!) πέναλτι στον ίδιο αγώνα (κατά της Κολομβίας στη φάση ομίλων του Κόπα Αμέρικα). Ακατάρριπτο ρεκόρ...! Ή για τον Ντιέγο Μαραντόνα, που είχε αστοχήσει πέντε διαδοχικές φορές από το σημείο του πέναλτι στα νιάτα του, όταν αγωνιζόταν στην Μπόκα Τζούνιορς.

Υπάρχουν στατιστικά δεδομένα που αποδεικνύουν ότι ο Μέσι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο είχαν καλύτερο ποσοστό ευστοχίας όταν ήταν νεαρότεροι, προτού αρχίσουν να σαρώνουν τις μεγάλες ατομικές διακρίσεις. Το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει κανείς είναι πως στα πέναλτι βγαίνει η πίεση που έχουν στις πλάτες τους οι μεγάλοι παίκτες, οι ηγέτες. Γιατί εκεί μόνο να χάσουν μπορούν... Και ο τερματοφύλακας που χοροπηδάει μπροστά τους, μόνο να κερδίσει.

Πέναλτι που πέρασαν στην ιστορία, επειδή... χάθηκαν

Ρομπέρτο Μπάτζο, Παγκόσμιο Κύπελλο 1994

Βραζιλία - Ιταλία: ο πρώτος τελικός Μουντιάλ που κρίθηκε στα πέναλτι (κανονική διάρκεια 0-0). Ο Ρομπέρτο Μπάτζο ήταν εξαιρετικός σε όλη τη διοργάνωση, όμως τα ‘φερε έτσι η τύχη ώστε να πάει αυτός για το τελευταίο χτύπημα. Κανείς δεν θυμάται ότι στην ίδια «ρωσική ρουλέτα» αστόχησαν πριν από αυτόν ο Φράνκο Μπαρέζι και ο Ντανιέλε Μασάρο. Ολοι έπεσαν πάνω στον «κοτσιδάκια», που αργότερα έγινε και διαφήμιση. Keep walking…

Νταβίντ Τρεζεγκέ, Παγκόσμιο Κύπελλο 2006

Εχοντας ατυχήσει στα πέναλτι το 1990, το 1994 και το 1998, οι Ιταλοί παίρνουν έστω και καθυστερημένα την εκδίκησή τους από την «άσπρη βούλα» στον τελικό του 2006. Μοιραίος για τη Γαλλία ήταν ο Νταβίντ Τρεζεγκέ, που έστειλε την μπάλα στο δοκάρι. Για... καλή του τύχη όμως, δεν τα άκουσε ο ίδιος για την ήττα των «μπλε». Ολοι είχαν πέσει πάνω στον Ζινεντίν Ζιντάν, που είχε αποβληθεί νωρίτερα για την κεφαλιά του στον Μάρκο Ματεράτσι.

Λάμπαρντ - Τζέραρντ - Κάραχερ, Παγκόσμιο Κύπελλο 2006

Πορτογαλία και Αγγλία έλυσαν τις διαφορές τους σε μια από τις χειρότερες διαδικασίες πέναλτι που έχουμε δει. Από τα εννέα σουτ, μόνο τέσσερα ήταν εύστοχα. Για τα «λιοντάρια» αστόχησαν οι Λάμπαρντ, Τζέραρντ και Κάραχερ, διατηρώντας στο 0% το ποσοστό προκρίσεων των Αγγλων στο Παγκόσμιο Κύπελλο όποτε η μπάλα στήνεται στα έντεκα μέτρα -είχαν χάσει το 1990 από τη Γερμανία στον ημιτελικό και το 1998 από την Αργεντινή στη φάση των «16».

Ζίκο - Σόκρατες - Πλατινί, Παγκόσμιο Κύπελλο 1986

Ο προημιτελικός αγώνας Βραζιλίας - Γαλλίας ήταν ισόπαλος 1-1 και ο Ζίκο είχε την ευκαιρία να δώσει τη νίκη στην ομάδα του από το σημείο του πέναλτι. Ομως ο τερματοφύλακας των «μπλε» Ζοέλ Μπατς τον νίκησε. Το ματς πήγε στη διαδικασία των πέναλτι. Εκεί ο Βραζιλιάνος μαέστρος ευστόχησε, κάτι που δεν έκαναν όμως οι δύο αρχηγοί των ομάδων. Ο Μισέλ Πλατινί -που εκείνη την ημέρα γιόρταζε τα 35α γενέθλιά του- και ο Σόκρατες. Για τη «σελεσάο» αστόχησε και ο Ζούλιο Σέζαρ και η ομάδα του Τέλε Σαντάνα έφτιαξε πάλι νωρίς τις βαλίτσες της.

Mάρκο Φαν Μπάστεν, ΕURO 1992

Η Ολλανδία ήταν το μεγάλο φαβορί για τη διοργάνωση, όμως η Δανία έκανε το «μπαμ» και στέρησε τον τελικό από τους «οράνιε», επικρατώντας στη διαδικασία των πέναλτι, στον ημιτελικό του Γκέτεμποργκ. Οι εννέα από τους δέκα ευστόχησαν. Ο Πέτερ Σμάιχελ αναδείχθηκε σε ήρωα, αποκρούοντας το χτύπημα του μεγάλου αστέρα των Ολλανδών, του Μάρκο φαν Μπάστεν.

Αντρίι Σεβτσένκο, Τελικός Τσάμπιονς Λιγκ 2005

Δύο χρόνια νωρίτερα, στον τελικό της διοργάνωσης στο «Ολντ Τράφορντ», ο Αντρίι Σεβτσένκο είχε «σφραγίσει» την επικράτηση της Μίλαν επί της Γιουβέντους ευστοχώντας στο τελευταίο πέναλτι της βραδιάς. Ομως τον Μάιο του 2005 έζησε την άλλη όψη του νομίσματος. Αφού είδε την ομάδα του να προηγείται με 3-0 και να ισοφαρίζεται σε 3-3, ανέλαβε πάλι να χτυπήσει το τελευταίο πέναλτι. Είχαν ήδη αστοχήσει οι Πίρλο και Σερζίνιο από τη Μίλαν και ο Ρίισε από τη Λίβερπουλ. Αν ευστοχούσε ο Ουκρανός, θα κρατούσε τους «ροσονέρι» στο παιχνίδι. Ομως δεν...

Τζον Τέρι, Τελικός Τσάμπιονς Λιγκ 2008

Το παιχνίδι που έπαιξε η μοίρα στον Τζον Τέρι ήταν πολύ σκληρό. Ηταν ο καλύτερος παίκτης της Τσέλσι στον τελικό της Μόσχας κατά της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είχε αποκρούσει και σίγουρο γκολ του Γκιγκς πάνω στη γραμμή. Στη διαδικασία των πέναλτι, ήταν ο τελευταίος εκτελεστής, με το σκορ στο 4-4 μετά το χαμένο χτύπημα του Κριστιάνο Ρονάλντο. Ομως, γλίστρησε το πόδι στήριξης -ήταν και βαρύς ο αγωνιστικός χώρος- και η μπάλα πήγε δοκάρι και έξω. Η Γιουνάιτεντ πήρε το «σωσίβιο», είπε «ευχαριστώ» και στον Ανελκά για το δικό του άστοχο πέναλτι και πανηγύρισε το τρόπαιο...