«Να ξαναγίνουμε ελκυστικοί»

Ποτέ δεν περιμέναμε ότι θα μας συμβεί, αλλά αλήθεια ζηλέψαμε την επίπεδη (σαν τη γη τους...) σκέψη των Ολλανδών. Η προσέγγιση του νέου προπονητή της Εθνικής τους, Ρόναλντ Κούμαν, έμοιαζε ευκαιρία (έτσι νόμιζα) στoν ολλανδόφιλο υπογράφοντα να... θρηνήσω μαζί τους για τους τρεις (1974, 1978, 2010) χαμένους τελικούς Παγκόσμιου Κυπέλλου και την απουσία από τη φετινή διοργάνωση στη Ρωσία.

«Σε κανέναν δεν άρεσε η αδυναμία πρόκρισής μας στη φετινή διοργάνωση αλλά ήδη αξιοποιούμε την αποτυχία. Ως ευκαιρία αυτοκριτικής και ανασύνταξης» ήταν τα λόγια, άλλη «καλημέρα» του Μίκαελ Φαν Πράαγκ.

Ο πρόεδρος της ολλανδικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, γιος του Γιαν -επίσης προέδρου αλλά του Αγιαξ στην εποχή των συνεχών Κυπέλλων Πρωταθλητριών (1971, ’72, ’73), παρόντος Κρόιφ-, και όλοι όσοι μίλησαν δεν άφησαν περιθώρια για μοιρολατρία.

Ούτε και ο νέος προπονητής της «περιόδου που θα ξαναγεμίσουμε τα όπλα μας», όπως μάθαμε πως καθόρισε την περίοδο του 54χρονου Κούμαν ο άλλοτε συμπαίκτης του Φρανκ Ράικααρντ, σε σχετικό αφιέρωμα της ολλανδικής τηλεόρασης.

Ο Ρόναλντ Κούμαν ευχαρίστησε «για το ενδιαφέρον από την Ελλάδα».

Οι λίγες, μεστές, λέξεις του με τα σταθερά νοήματα (όμοιες σε δυναμική μ’ εκείνο το... σουτ-φάουλ, τον «κομήτη» του στα δίχτυα της Σαμπντόρια στον τελευταίο τελικό με την επωνυμία «Κύπελλο Πρωταθλητριών» το 1992, όταν ήταν παίκτης της Μπαρτσελόνα) δίνουν στίγμα αφοσίωσης:

«Υπάρχουν η διάθεση και οι προϋποθέσεις ώστε η Εθνική μας να παίξει και πάλι ελκυστικό ποδόσφαιρο. Ταλέντο υπάρχει, ούτως ή άλλως ποτέ δεν έλειψε. Επίσης υπάρχει διάθεση για αλλαγές, επειδή το καλύτερο μέλλον οφείλουμε να το χτίσουμε και όχι απλά να... το περιμένουμε να έρθει».

Δεν διευκρινίστηκε η... ύποπτη λέξη «αλλαγές», θα τις δούμε στην πράξη.

«Ο γνωστός Κούμαν σου μίλησε» ήταν η επωδός από τον τομέα επικοινωνίας της ποδοσφαιρικής αρχής. Εννοούσαν πως, όπου κι αν δούλεψε, ποτέ δεν άφησε ούτε υπόνοια αρνητικής σκέψης να μαυρίσει τη διάθεσή του για οργανωμένη δουλειά και το καλό αποτέλεσμά της.

Ετσι και τώρα. Θα είναι η δεύτερη παρουσία του στον πάγκο της Εθνικής, αλλά η πρώτη του ως πρώτου προπονητή.

Τη διετία 1997-1998, αμέσως μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση με τη φανέλα της Φέγενορντ (1997), ήταν βοηθός του Γκους Χίντινκ. Και είχε πει «θα ξανάρθω».

Τι κάνει σ’ αυτές τις πρώτες μέρες της νέας θητείας του; Βλέπει πολλά παιχνίδια, παρατηρεί, καταγράφει. Κι έχει δημιουργήσει προσωπικό κύκλο, με παίκτες, προπονητές, για ουσιαστικούς διαλόγους ενόψει της κλήσης ποδοσφαιριστών.

Για τα δύο πρώτα παιχνίδια με τον ίδιο στο τιμόνι: στις 23 Μαρτίου στην Αγγλία και τρεις μέρες αργότερα (26/3) στην Πορτογαλία, φιλικά παιχνίδια απέναντι στις οικοδέσποινες εθνικές ομάδες.

«Απάντηση» στο αίνιγμα

Το συμβόλαιό του είναι διάρκειας 4,5 χρόνων, άρα θα λήξει μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ (2022). Ή, όπως ακούσαμε πως ελπίζουν οι Ολλανδοί, αυτόματα θα ανανεωθεί μετά την πετυχημένη πορεία της Εθνικής τους στην αραβική γη.

Αλλά μην ξεχνάτε πως για να συμβεί αυτό, δηλαδή να καθίσει η Ολλανδία στον θρόνο που άλλοτε προσέγγισε σε τρεις διοργανώσεις, θα πρέπει να δοθεί απάντηση στο... αίνιγμα!

Η πορεία της πορτοκαλί ομάδας συνιστά τέτοιο. Η διά του Αγιαξ ομάδα-κομήτης στην αυγή της δεκαετίας του ’70, με τους δύο διαδοχικούς χαμένους τελικούς στις έδρες των διοργανωτών (Δυτική Γερμανία 1974, Αργεντινή 1978).

Η επόμενη χαρισματική γενιά (παρόντος Κούμαν, δίπλα σε Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ράικααρντ) ναι μεν έφτασε στην ευρωπαϊκή πρωτοκαθεδρία το 1988, αλλά μετά την πρωτοκαθεδρία σ’ εκείνο το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, πάλι δεν ακολούθησε η αναρρίχηση στην παγκόσμια κορυφή (Παγκόσμιο Κύπελλο 1992) όπως όλοι περίμεναν.

Ούτε από τη γενιά της δεκαετίας του ’90 (Ντάβιτς, Κλάιφερτ, Φαν ντερ Σάαρ, αδελφοί Ντε Μπουρ, Μπέργκαμπ) ούτε από εκείνη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα (Φαν Πέρσι, Σνάιντερ, Φαν Νιστελρόι, Ρόμπεν).

Αν και ήταν παρόντες στον τελικό της Νότιας Αφρικής (2010), αποδείχθηκαν απλοί συμμέτοχοι στην αυγή της ισπανικής κυριαρχίας σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο.

Η τρίτη θέση στην προηγούμενη διοργάνωση (2014, Βραζιλία) επίσης «πονάει», επειδή, εκ των πραγμάτων, είναι και αυτή άγγιγμα της κορυφής. Αν τους προσάψεις «αστάθεια», «έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης-αφοσίωσης στον στόχο», όλα τούτα ηχούν... πολύ τυπικά για να είναι ολλανδικά αλλά, αναπόφευκτα τα λες επειδή, για παράδειγμα, ανάμεσα στις δύο φιλόδοξες παρουσίες στα αμέσως προηγούμενα Παγκόσμια Κύπελλα (2014, 2010) μεσολάβησε αποκαρδιωτική συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2012 στην Ανατολική Ευρώπη (Πολωνία, Ουκρανία).

Νέοι, με σχέδιο

Η συζήτηση που ανοίξαμε με τους Ολλανδούς αποκάλυψε πως συνιστά πρόβλημα γι’ αυτούς η αποδυνάμωση του ολλανδικού πρωταθλήματος...

Οσο κι αν οι περισσότεροι βασικοί παίκτες της Εθνικής έπαιζαν και παίζουν σε ομάδες του εξωτερικού, η αύξηση ανταγωνιστικότητας του δικού τους πρωταθλήματος παραμένει ζητούμενο. «Εδώ οφείλουν να λαμβάνουν γερές βάσεις».

Τι θα κάνει ο Κούμαν; Προσεκτικά, θα ανοίξει τόπο στους νέους. Αλλιώς, θέλει να ταιριάξει τους παλιούς της εθνικής ομάδας με νέους παίκτες όπως ο Ντε Λιχτ, ο Φέλτμαν, ο Γιάνσεν, ο Σίλενσεν, ο Ρέκικ.

Οι ερωτήσεις μας για τους «παίκτες της επόμενης μέρας Κούμαν» συνάντησαν τα ίδια ονόματα περισσότερο από άλλα.

Παίκτες-φορείς της ανάγκης που έχει λάβει διαστάσεις... καημού για Ολλανδούς και όπου γης γοητευμένους από το ποδόσφαιρό τους σε άλλες εποχές. Ονομάζεται «κατάκτηση Παγκόσμιου Κυπέλλου»!