Να αποφύγει τα χειρότερα

Μετά την ανώμαλη προσγείωση που έφερε η ήττα από την Ισπανία και ο αποκλεισμός από τη ζώνη των μεταλλίων, ο μοναδικός στόχος που απέμεινε στην Εθνική είναι να αποφύγει τα χειρότερα. Να εξασφαλίσει, τουλάχιστον, το εισιτήριο για το προολυμπιακό τουρνουά του 2016, χωρίς να μπλέξει σε άλλες περιπέτειες.

Για να τα καταφέρει, πρέπει να νικήσει σήμερα (17.00, ΑΝΤ1, ΟΤΕ Sport4) τη σκληροτράχηλη Λετονία, ώστε να καταλάβει αυτόματα την 5η θέση στην τελική βαθμολογία. Φέτος δεν προβλέπεται αγώνας κατάταξης για τις θέσεις 5-6, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν χρειάζεται.

Οι δυο ομάδες που θα βρεθούν να τις διεκδικούν, εφόσον έχουν εξασφαλίσει τη θέση τους στο Προολυμπιακό, θα καταταχθούν με βάση τα υπόλοιπα αποτελέσματά τους στο τουρνουά. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα, με ρεκόρ 7-1, θα υπερτερεί από οποιαδήποτε ομάδα προέλθει από το άλλο μέρος του ταμπλό. Α

ντίθετα, αν χάσει και από τους Λετονούς, οι οποίοι έχουν ήδη κάνει τη δική τους υπέρβαση και παίζουν χωρίς άγχος, τότε θα υποχρεωθεί να παίξει αύριο «τελικό» για τη διεκδίκηση της πολύτιμης 7ης και τελευταίας θέσης που της εξασφαλίζει την επίτευξη του minimum στόχου της. Αν όμως μπει σε αυτή τη διαδικασία και, εκεί που κάλπαζε αήττητη με στόχο το βάθρο, βρεθεί να παλεύει για την επιβίωση, αυτό θα σημαίνει ότι κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα. Αφήστε που εκεί μπορεί να συναντήσει μια ομάδα θεωρητικά ισχυρότερη από τη Λετονία.

Η αλήθεια είναι ότι η ατμόσφαιρα στην Εθνική είναι βαριά. Είναι φανερή η προσπάθεια να μαζέψει τα κομμάτια της και να μείνει ενωμένη μέχρι να μπει στο αεροπλάνο και να επιστρέψει στην Αθήνα. Εκεί όπου θα γίνει ο απολογισμός και θα ληφθούν οι αποφάσεις που αφορούν το μέλλον της.

Από τη μία είναι η αίσθηση ότι οι τρεις παλιοί της ομάδας, Σπανούλης, Ζήσης και Μπουρούσης πρέπει να ξεκαθαρίσουν αν θα είναι «μέσα» στην «επιχείρηση Προολυμπιακό», γιατί αν η «γαλανόλευκη» δεν πάει ούτε εκεί, το πιθανότερο είναι να επισπεύσουν το αντίο τους. Σε αυτή την περίπτωση, μοιάζει απίθανο να επιστρέψουν για την επόμενη μεγάλη διοργάνωση, το Ευρωμπάσκετ του 2017, τότε που και οι τρεις θα πλησιάζουν τα 35.

Ηδη, ο Γιάννης Μπουρούσης πρόλαβε να προαναγγείλει ότι θα συνεχίσει μόνο σε περίπτωση πρόκρισης στο Ρίο. Ο δε Ζήσης, μετά το ματς με τους Ισπανούς, το είχε υπαινιχθεί («ας τελειώσουμε τις υποχρεώσεις μας και τότε θα πούμε περισσότερα»). Σε αυτή την κατηγορία, μπορεί να προστεθούν ο 31χρονος Στράτος Περπέρογλου και ο 32χρονος Κώστας Καϊμακόγλου, που έμοιαζαν πικραμένοι από την αντιμετώπισή τους.

Από την άλλη, είναι δεδομένο ότι θα τεθεί θέμα προπονητή, από τη στιγμή που η ομάδα απέτυχε σε δυο σερί διοργανώσεις (Μουντομπάσκετ 2014 και Ευρωμπάσκετ 2015) με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: γνωρίζοντας μια οδυνηρή ήττα στο πρώτο δύσκολο και κρίσιμο παιχνίδι, ύστερα από αήττητα σερί. Δείγμα ότι δεν ήταν αγωνιστικά, ψυχολογικά και κυρίως πνευματικά έτοιμη για να εμφανιστεί όσο σκληρή χρειαζόταν. Αν θες να διακριθείς, πρέπει οπωσδήποτε να νικήσεις μια μεγάλη αντίπαλο.

Ο ίδιος ο 48χρονος τεχνικός χρησιμοποίησε πολλές φορές στις προχθεσινές του δηλώσεις τη φράση «όποιος κι αν είναι προπονητής». Στο μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί, του καταλογίζεται ότι δεν διαχειρίστηκε αποτελεσματικά το βάθος που θεωρητικά είχε η 12άδα που επέλεξε, ότι συμβιβάστηκε για να μη δυσαρεστήσει κάποιους βασικούς παίκτες με αποτέλεσμα να χάσει και κάποιους άλλους και εν τέλει αυτή η πληρότητα για την οποία καμωνόμασταν, γύρισε μπούμερανγκ.

Το πιο αισιόδοξο μήνυμα από όλα ήταν ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο «φωνάζει» ότι, όσο μπορεί να έρχεται από το ΝΒΑ, αποτελεί μια κολόνα πάνω στην οποία μπορεί να στηριχθεί το μέλλον, ειδικά αν βρίσκεται στο παρκέ με παίκτες που μπορούν να τον ακολουθήσουν σε ένταση και ρυθμό. Καλάθης, Κουφός, Πρίντεζης αλλά και Σλούκας (όσο δεν έμενε στη σκιά του Σπανούλη) έδειξαν ότι έχουν τα φόντα να τον υποστηρίξουν.