Βοηθήστε τον Αγγελο

Τώρα μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι ο ΠΑΟΚ πάει για πρωτάθλημα! Οχι μόνο επειδή βρέθηκε ξανά στο +5 από τον Ολυμπιακό με το 2-1 στο «Καραϊσκάκη» που θα μπορούσε να είναι και παραπάνω, αλλά και γιατί έδειξε ότι είναι καλύτερη ομάδα παίζοντας σε συνθήκες που δεν τον βοηθούσαν.

Αρκεί βέβαια να μη χάσει στην... Ξάνθη την Κυριακή ή να μην ξαναποκτήσει την παλιά κακή συνήθεια να πετάει εύκολους πόντους απέναντι σε μικρές ομάδες. Βλέπετε το ρόστερ είναι τόσο φτωχό, και τόσο κουρασμένο ώρες ώρες, που βγάζει συχνά από τα ρούχα του τον προπονητή.

Οπως τα είδαμε χθες τα πράγματα, δεν αξίζει στον Αγγελο τέτοια μεταχείριση από τον Σαββίδη. Να βλέπει δηλαδή τα κενά, να παρακαλάει για παίκτες και να ακούει συνέχεια... «άσε να δούμε πώς πάμε και... τα ξαναλέμε»!

Από σήμερα τέτοιες δικαιολογίες δεν πιάνουν. Η ομάδα έχει το μέταλλο που χρειάζεται για να κυνηγήσει και να κρατήσει ώς το τέλος την πρωτιά, αλλά όσο περνάει ο καιρός δεν αποκλείεται κάποιοι παίκτες ν’ αρχίσουν να τα φτύνουν. Και τότε δεν θα φταίει κανένας άλλος εκτός από τον ιδιοκτήτη που είναι μέχρι τώρα όλο λόγια κι από τηγανίτα τίποτα. Μην ξεχνάμε πως ο ΠΑΟΚ θα συνεχίσει πιθανότατα και στην Ευρώπη. Αρα η χρονιά μάλλον δεν γίνεται να βγει μόνο μ’ εκείνους που τα ’δωσαν όλα χθες μέσα σε εχθρικό περιβάλλον και νίκησαν.

Ας σταθούμε όμως λίγο παραπάνω στον Αναστασιάδη γιατί αξίζει όλα τα διθυραμβικά που λέγονται και γράφονται από χθες το βράδυ για πάρτη του.

Με πέντε λέξεις, τον έδεσε κόμπο τον Μίτσελ! Κάθε πέντε λεπτά έβγαζε κι έναν λαγό από το καπέλο του... Εφτασε να παίζει με δεξί μπακ τον Σαλπιγγίδη, που πλέον το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να μαρκάρει. Εδωσε πολλά τετραγωνικά γηπέδου στον Αθανασιάδη, βάζοντάς τον κάτι σαν δεξί μπακ-χαφ-κυνηγό σ’ έναν ρόλο που μάλλον δεν τον έχει ξαναπαίξει στη ζωή του, αλλά τον έβγαλε με άριστα δέκα. Τοποθέτησε δεξί χαφ τον Δημήτρη Παπαδόπουλο με την εντολή να τρώει... όλα τα σίδερα που έβρισκε μπροστά του. Εκανε ό,τι... «άλλα αντ’ άλλων» περνούσε από το κεφάλι του σ’ ένα εκκεντρικό και γι’ αυτό απρόβλεπτο κοουτσάρισμα, που αν το παρακολουθήσουν πολλοί καταξιωμένοι προπονητές σε σεμινάριο θα σκίσουν τα διπλώματά τους!

Κι από την άλλη, ο Ισπανός του Ολυμπιακού ούτε που κατάλαβε τι έγινε! Ηταν τέτοιος ο τρόπος με τον οποίο τον είχε απονευρώσει ο αντίπαλος, ώστε υπήρχε ανάγκη, από το ημίχρονο κιόλας, για νέο σχεδιασμό από μηδενική βάση και όχι απλές αλλαγές προσώπων.

Ναι μεν έπρεπε να βγει ο Μήτρογλου, που ήταν από στατικός μέχρι... αόρατος κι έφαγε το γιούχα της ζωής του φεύγοντας από το ματς, αλλά ο Μπενίτες, που πήρε τη θέση του, είναι από τη φύση του ένας κινητικός και ευέλικτος φορ, που ήθελε και την κατάλληλη υποστήριξη-τροφοδοσία για να μπορέσει να αποδώσει και να γίνει χρήσιμος. Για την περίπτωσή του όμως δεν υπήρχε plan b. Φυσιολογικά απέτυχε κι αυτός.

Ομορφη μέρα...

«Ολα έτοιμα για να αρχίσει το ματς», έλεγε και ο τηλεσχολιαστής του ντέρμπι την ώρα που έπεφταν τα καπνογόνα, είχαν ανάψει φωτιές στην εξέδρα και ο τερματοφύλακας του ΠΑΟΚ, ο Γλύκος, δεν μπορούσε να σταθεί όχι κάτω από τα δοκάρια, αλλά ούτε καν μέσα στη μεγάλη περιοχή του να πλησιάσει.

Για να ξεκινήσει το παιχνίδι έπρεπε να περάσουν δέκα λεπτά αναμονής, διαβουλεύσεων και εκκλήσεων, να πάρει τον τερματοφύλακα του ΠΑΟΚ «α λα μπρατσέτα» ο παρατηρητής και να τον πάει στο τέρμα, στο στιλ... «έλα, αγόρι μου, μη φοβάσαι, δεν δαγκώνουν αυτά που πετάνε»!

Η πρώτη διακοπή έγινε στο 40’. Μια φωτοβολίδα έσκασε πάλι δίπλα στον Γλύκο: «Φίλαθλοι! Προστατεύστε την ομάδα μας»... Τα γνωστά.

Και φυσικά στο ημίχρονο, στη φυσούνα, πάλι ο Γλύκος άρχισε να ψάχνει τον Μιλιβόγεβιτς να τον πλακώσει για κάτι που του είχε κάνει στη φάση του γκολ του Φουστέρ.

Στο τέλος, έτσι για να τηρούνται οι παραδόσεις, πήδησαν μερικά βλαμμένα στο τερέν για να δείρουν, αλλά τα σταμάτησαν τα ΜΑΤ σ’ έναν ακόμη πόλεμο που συνεχίστηκε απέξω και τελείωσε με δακρυγόνα.

«Ομορφη μέρα» που λέει και το τραγούδι των Ονιράμα με το οποίο ο Σαββόπουλος διαφημίζει από την τηλεόραση το προϊόν «ελληνικό πρωτάθλημα».