Ισως φταίνε τα φεγγάρια…

Για τις 18 Σεπτεμβρίου (χτες) είχε αναγγελθεί προ πολλού η συναυλία στο Ηρώδειο, η αφιερωμένη στα 50 χρόνια της μουσικής προσφοράς του Νότη Μαυρουδή, η οποία τελικά, λόγω της προεκλογικής δίνης, ακυρώθηκε.

«Σε μέρες όπου το βλέμμα και το ενδιαφέρον θα είναι στον κομματικό ανταγωνισμό, σε μια Ελλάδα που αγωνιά για το αύριο, σε μια καθημερινότητα που θα υπάρχουν συγκεντρώσεις, τηλεοπτικές συζητήσεις, μετρήσεις, οξύτητες, διαξιφισμοί, εντάσεις, θόρυβοι, τρέξιμο… Λυπάμαι ειλικρινά που ακυρώνεται μια συναυλία μου στο Ηρώδειο. Στο ιδανικότερο θέατρο του κόσμου!» δήλωσε ο ίδιος. Αλλά –τι να γίνει;- «θα έχουμε την ευκαιρία να βρεθούμε σε άλλες συναυλιακές εκδηλώσεις», πρόσθεσε.

Είναι όντως κρίμα που ακυρώθηκε αυτή η συναυλία, στην οποία θα συμμετείχαν αρκετοί εκλεκτοί καλεσμένοι (Βενετσάνου, Κότσιρας, Μαχαιρίτσας, Μουτσάτσου, Πασχαλίδης, Νέγκα, Τσαϊρέλη, η Νεανική Χορωδία Αθηναϊκού Ωδείου κ.ά.). Εκτιμώ ότι είναι δυνατό να πραγματοποιηθεί το 2016 – δεν χάλασε ο κόσμος που θα έχει προστεθεί ένας ακόμη χρόνος!

Πολυσχιδής καλλιτέχνης ο Μαυρουδής: εκ των κορυφαίων της κλασικής κιθάρας, με λαμπρές σπουδές εδώ και στα ξένα (κυρίως στην Ιταλία, όπου έμεινε 5 χρόνια), σπουδαστής αλλά και καθηγητής. Συναυλίες και ρεσιτάλ. Συνθέτης πάνω από 200 τραγουδιών (25 προσωπικοί δίσκοι και συμμετοχές σε άλλους). Μουσικές για θεατρικά έργα. Συμμετοχές –και βραβεύσεις– σε ελληνικά και ξένα φεστιβάλ. Ραδιοφωνικός παραγωγός. Εκδότης του περιοδικού κιθάρας TAR – αρχικά ως περιοδικού και στη συνέχεια σε διαδικτυακή μορφή.

Αρθρογράφος σε διάφορα έντυπα πάνω σε καλλιτεχνικά, κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Συγγραφέας των βιβλίων «Περί ελληνικού τραγουδιού το ανάγνωσμα» (εκδ. «Γαβριηλίδη»), «Ηχολογήματα» (εκδ. «Νεφέλη»), «Παγκόσμιο χρονολόγιο μουσικής» (εκδ. «Ιανός»). Πρόεδρος στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του υπουργείου Πολιτισμού και καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ της Πάτρας.

Οι θαμώνες των μπουάτ της Πλάκας στις αρχές της δεκαετίας του ’60, θα θυμούνται τον Μαυρουδή να συνυπάρχει ως κιθαριστής με τους τραγουδιστές του «Νέου Κύματος» (Λάκη Παππά, Γιώργο Ζωγράφο, Αλέξη Γεωργίου, Ντόρα Γιαννακοπούλου –την τελευταία και σε συναυλίες με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη– κ.ά.).

Εκεί, το 1964, στα 19 του χρόνια (οπότε φέτος συμπληρώνει και τα 70 του βίου του), και τα πρώτα του τραγούδια «Ακρη δεν έχει ο ουρανός» και «Τα γιορτινά σου φόρεσε», σε στίχους Γιάννη Κακουλίδη. Για να ακολουθήσει τον επόμενο χρόνο το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού Θεσσαλονίκης με το «Ηταν μεγάλη η νύχτα», σε στίχους επίσης Κακουλίδη, με τη φωνή της Σούλας Μπιρμπίλη.

Κι επειδή στο ευρύτερο κοινό είναι περισσότερο γνωστός από τα τραγούδια του, να προσθέσω μερικούς ακόμα τίτλους: «Ισως φταίνε τα φεγγάρια», «Πρωινό τσιγάρο» (αφιερωμένο στον πρόωρα χαμένο, φίλο και συνάδελφό του Μάνο Λοΐζο), «Η ωραία Αδριάνα», «Θα βρεθούμε ξανά», «Κάθε νύχτα», «Είν’ αβάσταχτο να φεύγεις». Σε ποίηση (επειδή έχει μελοποιήσει και ολόκληρα έργα) και στίχους Ελύτη, Χατζιδάκι, Αλκαίου, Δασκαλόπουλου, Πετρόπουλου, Σαμαρτζή κ.ά. Κι από τραγουδιστές… πλήθος.

Πολιτικοποιημένος παιδιόθεν ο Μαυρουδής (μικρός συναντούσε τη μητέρα του στις φυλακές – που ήταν πολιτική κρατούμενη), θέλησε να ασχοληθεί ενεργά και με την πολιτική. Το 2009 ήταν υποψήφιος με τους Οικολόγους Πράσινους, ενώ το 2010 συμμετείχε στην ίδρυση της ΔΗΜΑΡ. Τι θα είχε να πει για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση; Διαβάζω σε σχόλιό του με τίτλο «Αποκάλυψη τώρα», με ημερομηνία 2 Σεπτεμβρίου, στο διαδικτυακό TAR:

«Λυπάμαι, αλλά το σημερινό θέαμα στον πολιτικό στίβο εστιάζεται κυρίως στην Αριστερά και στις ανεξέλεγκτες παλινδρομήσεις της. Εγινε η “Αποκάλυψη τώρα”, στην πιο κρίσιμη καμπή που περνάει η χώρα μαζί με τους απελπισμένους πολίτες».

Και για να μην τελειώσω το παρόν ούτω πώς, να ολοκληρώσω με μια εικόνα από κάποιες κεφάτες συνάξεις με τον Μαυρουδή να παίζει με την κιθάρα του και την καλλίφωνη σύζυγό του Βάσω να τραγουδάει μερικά από εκείνα τα ωραία νοσταλγικά της νότιας Ιταλίας – από τα χρόνια προφανώς που διαβίωναν εκεί στα ξένα.

Στο πλαίσιο

«Γράφεις» καλά στην τηλεόραση – έχεις την άνεση, την ετοιμότητα να μιλάς, να απαντάς, να λες ανερυθρίαστα ψέματα; «Περνάς», γίνεσαι αποδεκτός, έστω κι αν τα «προσόντα» σου είναι μόνο αυτά. Το επίτευγμα της εικονικής πραγματικότητας που βιώνουμε.

Σαφώς περισσότερο ενδιαφέρουσα από την προηγούμενη η τηλεοπτική αναμέτρηση των δύο αρχηγών, την περασμένη Δευτέρα, με σαφή στόχο τους αναποφάσιστους (και για να δούμε τι θα δούμε...). Διάβασα και άκουσα σχόλια για τον «στριμωγμένο» χρόνο, που υποχρεώθηκαν να τηρήσουν ερωτώντες και ερωτώμενοι. Αλλά δεν θα πρέπει κάποτε σ’ αυτόν τον τόπο να μάθουμε να είμαστε περιεκτικοί και ουσιαστικοί – να υιοθετήσουμε τα ξεχασμένα «λακωνίζειν» και «μέτρον», να πάψουμε να ακούμε «αφήστε με να ολοκληρώσω»;

Δυστυχώς (ας το ξαναεπισημάνω), ούτε και σ’ αυτή την τηλεοπτική αναμέτρηση λόγος για τη «βαριά βιομηχανία», τον πολιτισμό, με τις τόσες εκκρεμότητες: Μέγαρο Μουσικής, μετακόμιση Εθνικής Βιβλιοθήκης και Λυρικής στο Φάληρο, ελλείψεις σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους, προβλήματα στον χώρο του βιβλίου και τόσα άλλα…

Σε πόλεμο οι αγρότες με τις μνημονιακές επιταγές, οπότε πώς θα ενθαρρυνθούν, με ποια κίνητρα, αυτοί, οι άνεργοι νέοι κυρίως, να εγκαταλείψουν την αθηναϊκή χαβούζα και να μετακινηθούν προς την ερημωμένη επαρχία; (Δεν θα μείνει νέος σ’ αυτόν τον τόπο όπως πάμε.)

ΚΑΙ… Ο μεγαλύτερος εχθρός: ο πρώην σύντροφος.