«Σύσσωμο όλο το ελληνικό έθνος ετορπίλησε τον τουρκικόν ζυγόν». «Ουδείς εκείνον τον καιρόν εδίσταζεν να θυσιαστή προ του κοινού θανάτου υπέρ βωμών και εστιών». «Τα περίφημα θούρια του Ρήγα και του Κοραή αφύπνησαν το ηθικόν του υπόδουλου Ελληνος ώστε να μην απολέσει τα ένστικτα των παραδόσεων». «Από την τουρκοκρατία σώζονται δύο ομηρικά ποιήματα, ο Ηλίας και ο Οδυσσέας»...
Εθνικές εκλογές αύριο και είπα να σταθώ, συμβάλλοντας στο μέτρο του δυνατού στην... ενίσχυση του εθνικού φρονήματος που δοκιμάζεται (και) από τις ατέρμονες τουρκικές προκλήσεις, στο «Λιβάδι με τους μαργαρίτες» του Θανάση Φωτιάδη.
Ενός σπουδαίου λόγιου, που είχε την υπομονή να αλιεύσει (και εξηγεί από πού) γλωσσικούς βαρβαρισμούς και να τους παρουσιάσει με το εν λόγω πόνημα, που κυκλοφόρησε το 1965. Ενα χρόνο αργότερα, λόγω της απήχησης που είχε, κυκλοφόρησε τη συνέχεια, «Το περιβόλι με τους μαργαρίτες» (αμφότερα από τις εκδόσεις Γρηγόρη). Για τον πρόσθετο λόγο ότι σε λίγες ημέρες (19 Ιουλίου) συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από τότε που ο Θανάσης Φωτιάδης έφυγε από τη ζωή στα 68 του. Το 2006 ο γιος του δημοσιογράφος Χρήστος Φωτιάδης, έβγαλε ένα δικό του «Μπαχξέ με τους μαργαρίτες» (εκδ. Ελληνικά Γράμματα).
Ο Καραγκιόζης
Προφανώς πρόκειται για ένα χιουμοριστικό διάλειμμα του Φωτιάδη, ο οποίος φεύγοντας από τη ζωή άφησε σημαντικό έργο, με πιο γνωστό το «Καραγκιόζης ο πρόσφυγας», έναν επιβλητικό τόμο 500 σελίδων μεγάλου σχήματος, με πλούσια εικονογράφηση, που κυκλοφόρησε το 1977 από τις εκδόσεις Gutenberg.
Εργο πάντα επίκαιρο «Αφιερωμένο στον ελληνικό και τον τούρκικο λαό που κοινή τύχη αδελφώνει τον γεωγραφικό και ιστορικό χώρο». Θέμα που απασχολούσε τον συγγραφέα ώς το πρόωρο τέλος του (με αρκετά κείμενά του να έχουν δημοσιευθεί και στο περιοδικό «Τετράδιο») - σημαντική πηγή για όσους ασχολούνται με το θέατρο σκιών.
Γεννημένος το 1921 στην Κωνσταντινούπολη, ο Φωτιάδης υποχρεώθηκε μικρός να εγκατασταθεί οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη. Φοιτητής της Νομικής συνδέεται με την Αριστερά, οργανώνεται στην ΕΠΟΝ και γίνεται αρχισυντάκτης του περιοδικού «Λεύτερα Νιάτα», ενώ με τους Μ. Αναγνωστάκη, Κλ. Κύρου, Π. Θασίτη και Γ. Καφαντάρη συγκρότησε τον κύκλο του φοιτητικού περιοδικού «Ξεκίνημα».
Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1943 με τη συλλογή ποιημάτων «Νοτιές», για ν’ ακολουθήσουν και άλλες συλλογές, καθώς και πλούσια λαογραφικά πονήματα. Από το 1956 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δικηγορία. Το 1967 έφυγε για τη Δ. Γερμανία, όπου αγωνίστηκε κατά της χούντας. Επιστρέφοντας αναπτύσσει πλούσια αγωνιστική και πνευματική δραστηριότητα – και σε τι να πρωτοαναφερθώ... Οπότε θα καλύψω το υπόλοιπο της σελίδας με μερικούς ακόμα από τους «μαργαρίτες» του:
Μαργαρίτες
Από έναν επικήδειο: «Προκείμενε νεκρέ, βαθειά είναι η υποχρέωσίς μας και η συγκίνησις, όταν ιστάμεθα μπροστά στην νεκρική σας εκδήλωσιν διά να σας απευθύνωμεν τον ύστατον χαιρετισμόν. Εγκαταλείπετε την πάλην του πολιτικοκοινωνικού περιβάλλοντος και την πάλην του εαυτού σας. Οι κανόνες της πορείας είναι απαραίτητοι για την επιτυχία της ομαδικής και ατομικής εντάξεως»... «Φερετροποιείον η μετανάστευσις Σπ. Μακροπόδης».
«Γραφείον κηδειών Ο Αρχάγκελος». Από διαφήμιση κινηματογραφικής ταινίας: «Θάψτε τους νεκρούς. Με 10 και 15 δρχ.» «Κρεοπωλείον ο υιός μου Πέτρος». «Ο αστυνομικός διευθυντής των Παρισίων έπεσε θύμα πορτοφολά εις την Ρώμην». «Ο Αντ. Λεμονίδης, ετών 56, εκ Σερρών, ιδιωτ. υπάλληλος, ενώ ίστατο καπνίζων προ του παραθύρου του, αιφνιδίως κατέπεσεν εξ αυτού από ύψους 6 μέτρων και ετραυματίσθη εις τους πόδας. Ως εξηκριβώθη, ούτως, εις μιαν στιγμήν αφηρημάδας, αντί να πετάξη το τσιγάρον του από το παράθυρον, ερρίφθη ο ίδιος».
Μερικές ακόμη: «Εφίλησε καθύπνον μίαν υπηρέτριαν. Εκείνη τρομάξασα υπέστη καρδιακήν προσβολήν». «Η κυρία Μαίρη Τσου από το Σαν Χοσέ ήγειρε αγωγήν διαζυγίου κατά του συζύγου της, διότι από 17 ετών δεν της ωμίλησε ποτέ. Η τελευταία φράσις που της είχε πη ήτο “εν τάξει” και έκτοτε δεν ξανάνοιξε το στόμα του». «Εξηλώθη τολμηρώς η περισκελής του πρώτου τενόρου, όταν έσκυψε να πάρη το ρόδον της Κάρμεν». «Ενας σκύλος έσπασε τα δόντια του διότι εδάγκωσε ξύλινο πόδι αναπήρου». «Η πέλεκυς της λαιμητόμου εχώρισεν την κεφαλήν από του κορμού, η δε πληγή υπήρξε θανατηφόρος!». «Οι καιροί αλλάζουν, το δίκαιον όμως μένει πάντοτε υπέρ του δικαίου»...
♦
Αντε να περάσει κι αυτό – η αυριανή μέρα εννοώ, που προέκυψε καλοκαιριάτικα, για να δούμε πώς θα πορευτούμε. Σε μια Ελλάδα πάντως που βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα απ’ αυτήν που παρελήφθη από τους τέως. Μια κυβέρνηση που δεν δίστασε να πράξει, χωρίς να υπολογίζει το κόστος, όσο κι αν δεν το παραδέχεται η οικογένεια που θεωρεί τσιφλίκι της τη χώρα (γιατί διαφορετικά και τι αντιπολίτευση θα ήταν;). Η οποία με τη σειρά της έχει υποσχεθεί ουκ ολίγα –κυρίως ανησυχητικά ανατρεπτικά– στην περίπτωση που θα...
Και που τα γράφεις, τι γίνεται; Αμα το θέμα δεν πάει στην πρώτη σελίδα, όπου εστιάζονται τα τηλεοπτικά πρωινάδικα, με τους ανάλογους χαρακτηρισμούς: Αποκλειστικό, απίστευτο, πρωτοφανές, σκάνδαλο, σάλος κ.λπ., πώς να προσεχτεί; Και δεν πάει να είναι fake; Και δεν πάει να διαψευστεί; Υπάρχει το ατράνταχτο επιχείρημα: «Δεν δεχόμαστε μαθήματα δημοσιογραφίας» ή «Εχουμε τις δικές μας πληροφορίες». Και τι να πρωτοσυγκρατήσει και τι να πρωτοπιστέψει ο βομβαρδισμένος πολίτης…
Καλά που υπάρχει ο πολιτισμός – αυτός που κυρίως συντηρείται από μοναχικές προσπάθειες. Οπως η διαχρονική Μαρία Φαραντούρη, που θα εμφανιστεί την ερχόμενη Πέμπτη στο Ηρώδειο, σ’ ένα μουσικό ταξίδι αξιώσεων. Ηγουν: «Πάμε σινεμά», με ανθεκτικά τραγούδια και μουσικές –δικά μας και ξένα– που αναδείχθηκαν από τον κινηματογράφο δημιουργών όπως: Νίνο Ρότα, Μισέλ Λεγκράν, Τσάρλι Τσάπλιν, Φρέντι Μέρκιουρι. Αλλά και δικών μας: Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Σταύρο Ξαρχάκο, Μίμη Πλέσσα, Ελένη Καραΐνδρου, Σταμάτη Κραουνάκη. Τα λοιπά στις οικείες στήλες.
ΚΑΙ... Μόνο για το κουράγιο και την ετοιμότητα που είχε να «ανακριθεί» σε «εχθρικό έδαφος» από δύο δημοσιογραφικά «θηρία». Μακάρι να είχαμε κάτι ανάλογο κι από την άλλη πλευρά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας