Κάπου ανάμεσα στο σινεμά των αδελφών Κοέν, αλλά χωρίς τον κυνισμό, χωρίς το κλείσιμο του ματιού και στους κλασικούς κανόνες του γουέστερν, του αμερικανικού κινηματογραφικού είδους με τη μεγαλύτερη αυτογνωσία γι’ αυτόν τον «γενναίο νέο κόσμο», έρχεται η καινούργια ταινία του Ντέιβιντ Μακένζι, το «Hell or High Water» (με τον ελληνικό τίτλο «Πάση θυσία»), που έκανε την πρεμιέρα της στο τελευταίο Φεστιβάλ Κανών κι έχει, πια, πάρει τον δρόμο της για τις οσκαρικές υποψηφιότητες.
Επειτα από ταινίες σαν το «Young Adam» του 2003 ή το πρόσφατο «Γροθιές στους τοίχους» του 2013, φαίνεται ότι χρειάστηκε η οπτική γωνία ενός Σκοτσέζου δημιουργού, όπως είναι ο Ντέιβιντ Μακένζι, για να σφυγμομετρήσει τη σημερινή «Αγρια Δύση», την Αμερική της δεκαετίας του 2010, της οικονομικής κρίσης, του τσαλαπατημένου αμερικανικού ονείρου, της απόγνωσης και της απόλυτης δυσπιστίας απέναντι στο σύστημα.
Εκεί, στο Δυτικό Τέξας, ο Μακένζι σκηνοθετεί μια μεγαλειώδη τριάδα ηθοποιών, τον Τζεφ Μπρίτζες, τον Μπεν Φόστερ και τον Κρις Πάιν, σε μια ιστορία γραμμένη από τον Τέιλορ Σέρινταν του «Sicario». Στο ούτως ή άλλως απόκοσμο τοπίο της τεξανής ερήμου, φωτογραφημένο στη φυσική του μοναχικότητα, στο εκτυφλωτικό φως του, στην υπαρξιακή ξηρασία του, δύο αδέλφια, ο ένας ήδη απατεώνας, ο άλλος άρτι χωρισμένος και απελπισμένος, ληστεύουν τράπεζες μόνο και μόνο για να μπορέσουν να διασώσουν από τον πλειστηριασμό την οικογενειακή φάρμα.
Τ’ αδέλφια μπαίνουν στο στόχαστρο δύο αστυνομικών –ενός σερίφη λίγο πριν από τη σύνταξη και του ινδιάνικης καταγωγής βοηθού του– κι αυτό το τόσο κλασικό και τόσο αλλόκοτο, σήμερα, ανθρωποκυνηγητό θα δώσει αφορμή για μια ξεχωριστής οξυδέρκειας και γοητευτικού στιλ απεικόνιση της σημερινής αμερικανικής κουλτούρας, εκεί όπου οι παλιές και οι νέες αξίας θ’ αναμετρηθούν σε μια «αντρίκεια» αντιπαράθεση.
«Ως σκηνοθέτη πάντα μ’ ενδιαφέρουν ιστορίες που δεν επιμένουν στο άσπρο και το μαύρο ως προς τις ηθικές αποχρώσεις τους,» εξηγεί ο Ντέιβιντ Μακένζι για το «Πάση θυσία». «Ενα από τα στοιχεία που με γοήτευσαν σ’ αυτή την ταινία ήταν εκείνο που αποκαλώ “εγκληματικότητα της εξιλέωσης”, όπου καλοί άνθρωποι κάνουν κακές πράξεις για καλούς λόγους. Βρίσκω ότι υπάρχει κάτι πολύ ενδιαφέρον σ’ αυτή την ισορροπία, που με ιντριγκάρει και προσωπικά στη δουλειά μου στο σινεμά».
Αν το «Πάση θυσία» είναι, τυπικά, ένα γουέστερν, που αποτίνει φόρο τιμής στις κλασικές ταινίες του είδους, είναι ταυτόχρονα ένα φιλμ καταδίωξης, μια ιστορία αντρικής φιλίας και μια ταινία δρόμου, αλλά κι ένα οικογενειακό δράμα.
«Εκείνο που βρίσκω σημαντικό στο “Πάση θυσία”,» εξηγεί ο Μακένζι, «είναι ότι διατρέχοντας τα κινηματογραφικά είδη, η ταινία αντικατοπτρίζει τον σημερινό αμερικανικό τρόπο ζωής: σχετικά με τον ρατσισμό, τα όπλα, την κατάχρηση των τραπεζών, την απώλεια της Παλαιάς Δύσης και των αξιών της, τη διάσπαση των οικογενειών και της κοινωνίας, την αντανακλαστική επιθυμία των πολιτών να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους.
»Ως εξωτερικός παρατηρητής, είχα το προνόμιο να δοκιμάσω ένα πορτρέτο ενός έθνους, τη χρονιά των εκλογών του. Προσπάθησα να κάνω μια ταινία που να είναι όσο πιο ειλικρινά αμερικανική γίνεται κι ένιωσα την ευθύνη τού να σεβαστώ την ιδιοσυγκρασία της χώρας».
Κρατώντας τον εμβληματικό ρόλο τού «προς απόσυρση» σερίφη, ο Τζεφ Μπρίτζες εξηγεί τι προσέλκυσε εκείνον στο «Πάση θυσία»: «Μου αρέσει το γεγονός ότι τα κίνητρα όλων αυτών των ηρώων είναι σύνθετα. Ποτέ δεν είσαι σίγουρος ποιοι είναι οι κακοί, ποιοι οι καλοί ή ποιον υποστηρίζεις. Στη ζωή όλοι έχουμε την τάση να κρίνουμε τα κίνητρα των άλλων, αλλά σ’ αυτή την ιστορία, το σωστό και το λάθος είναι ζήτημα οπτικής. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε, τελικά, μάλλον άσπλαχνοι.
»Οταν κάποιος άλλος κάνει κακό σε σένα ή στους δικούς σου, φαίνεται ότι εκείνος είναι ο κακός. Αλλά όταν φερθείς με τον ίδιο τρόπο σ’ εκείνον, τότε νομίζεις ότι εσύ είσαι ο καλός, ότι κάνεις αυτό που πρέπει. Αυτή είναι η ανθρώπινη κατάσταση».
βγαίνει στους κινηματογράφους την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας