Υπάρχουν φορές που όταν παίρνεις θέση μπροστά από τον φωτογραφικό φακό συνειδητοποιείς με έναν ιδιαίτερο τρόπο ότι κάποια πολύτιμη στιγμή θα καταγραφεί, κάτι πολύ μεγαλύτερο από άλλο ένα κλικ. Τα αστραφτερά χαμόγελα και η ατόφια χαρά στα μάτια των συντελεστών της μικρούς μήκους ταινίας «Το χάος που άφησε πίσω της» λένε όλη την αλήθεια για τα συναισθήματα μιας ομάδας που ξεκίνησε από διπλωματική εργασία στη Σχολή Κινηματογράφου του ΑΠΘ, έκανε τα πρώτα της βήματα στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας τον περασμένο Σεπτέμβριο, αποσπώντας τα βραβεία Σκηνοθεσίας και Γυναικείας Ερμηνείας, και πέταξε την Τετάρτη στο 77ο Φεστιβάλ Κανών, όπου έκανε και την ευρωπαϊκή της πρεμιέρα στο Επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα La Cinef, ανάμεσα σε ακόμα 17 επιλεγμένες ταινίες από όλο τον κόσμο, για να αποσπάσει κι εκεί τελικά το Β’ Βραβείο!
Είκοσι τρία χρόνια μετά «Τα μάτια που τρώνε» του Σύλλα Τζουμέρκα, η ταινία του Νίκου Κολιούκου γίνεται μάλιστα μόλις η δεύτερη ελληνική ταινία στην ιστορία της La Cinef. Για να μπορέσει το ελληνικό σινεμά να βρίσκεται όμως σε μεγάλα φεστιβάλ, χρειάζεται μεγαλύτερη στήριξη - παρά λόγια.
Ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης της ταινίας Νίκος Κολιούκος μεταφέρει πάντως τα συναισθήματά του από τις Κάνες. «Είμαι πάρα πολύ συγκινημένος που πολλοί από τους βασικούς συντελεστές της ταινίας ήρθαν και στήριξαν την αποστολή μας και είμαστε μαζί σε αυτή την εμπειρία. Η προβολή ήταν πάρα πολύ ωραία και με συγκίνησαν και οι αντιδράσεις του κόσμου. Δέχτηκα εξαιρετικά σχόλια από κόσμο - κάποιοι έκλαιγαν μάλιστα».
Ο Γιάννης Τσορτέκης, πρωταγωνιστής της ταινίας, προσθέτει: «Η εμπειρία στις Κάνες είναι συγκλονιστική και βαθιά συγκινητική, όπως και όλη η ατμόσφαιρα εδώ».
«Ηταν απίστευτη εμπειρία ότι είμαστε όλοι παρέα εδώ στις Κάνες», δήλωσε η διευθύντρια φωτογραφίας Αλεξάνδρα Ρίμπα που, κατά τη διάρκεια της προβολής, καθόταν δίπλα στη Μαρίνα Σιώτου, πρωταγωνίστρια της ταινίας, και αγωνιώντας και χαμογελώντας, κρατούσαν η μία το χέρι της άλλης.
«Είναι η πρώτη μας φορά στις Κάνες και το να βλέπουμε την ταινία μας στη μεγάλη οθόνη σε αυτό το φεστιβάλ είναι φοβερό επίτευγμα για όλους μας», εξηγεί η μουσικός και sound designer Πελαγία Χατζηνικήτα, με τον μοντέρ Γιώργο Ζαφείρη να συμπληρώνει: «Ευχαριστούμε πολύ τον Νίκο που μας έφερε εδώ».
Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο του 2022 σε Θεσσαλονίκη και Ιερισσό, αλλά το ταξίδι του... χάους υπήρχε καιρό στο μυαλό του Νίκου Κολιούκου. Αρχισε όμως να γράφει το σενάριο όταν φαντάστηκε την τελευταία σκηνή.
«Το έγραφα εκτός σχολής και εκτός πλαισίου μαθήματος. Μου ήρθε στο μυαλό η τελική εικόνα της ταινίας και το πήγα ανάποδα. Ποιοι είναι αυτοί; Καθώς έγραφα ανακάλυπτα συνδέσεις μαζί μου: ψάχνοντας αυτούς τους χαρακτήρες έβρισκα εμένα και δικά μου ζητήματα. Από ένα σημείο και μετά ήταν μια καμουφλαρισμένη δική μου ιστορία», εξηγεί.
Ο Νίκος Κολιούκος κατάφερε να γεμίσει κενά άλλων ανθρώπων, κρύβοντας μέσα στην ταινία και τα δικά του, ψάχνοντας βαθιά μέσα του.
«Κάναμε βόλτες στη Δράμα και με σταματούσαν άγνωστοι άνθρωποι και μου έλεγαν “μας συγκίνησες” και μοιράζονταν ιστορίες της ζωής τους και προσωπικά τους ζητήματα, συχνά πιο βαριά απ’ ό,τι είχα γράψει εγώ. Παρ’ όλα αυτά έβλεπα ότι η ταινία τούς έδινε μια ελπίδα. Μπορεί να είναι δύσκολα τα πράγματα, αλλά υπάρχει ελπίδα ακόμα και σε δύσκολες καταστάσεις εξάρτησης», αναφέρει ο Νίκος, εξηγώντας παράλληλα ότι ο στόχος του δεν ήταν να ταξιδέψει η ταινία στα φεστιβάλ, αλλά να μπορέσει η ομάδα να πει μια ιστορία.
«Ηθελα να έρθει κόσμος να περάσει ωραία, να υπάρχει ένα κλίμα που να θέλεις να πας στο γύρισμα, να νιώθεις άνετα και να μπορείς να επικοινωνήσεις. Είχαμε πάει για μπίρα με τον Γιάννη Τσορτέκη, μιλήσαμε και κατάλαβα ότι είμαστε στην ίδια πλευρά. Είχαμε πολλές κοινές αντιλήψεις για το τι θέλουμε να πούμε. Θέλαμε άτομα που να γουστάρουμε και να συμπαθιόμαστε, όχι ντίβες και περίεργες συμπεριφορές που να πρέπει να ανεχτούμε. Θέλαμε να υπάρχει ένα κλίμα απόλυτης εμπιστοσύνης, ελευθερίας και αποδοχής. Και αυτό υπήρξε! Κάτι που προσωπικά το έχω βιώσει μόνο με τον Σύλλα Τζουμέρκα», σημειώνει.
Το σημείο που ξεκλείδωσε τη διευθύντρια φωτογραφίας της ταινίας, Αλεξάνδρα Ρίμπα, ήταν μια ατάκα του Γιάννη Τσορτέκη, όταν εκείνος αντιλήφθηκε το άγχος της ομάδας και προσπάθησε να το ανακουφίσει μέσα από την εμπειρία του. «Πάμε να κάνουμε κάτι γαμάτο για όλους, είναι η πρώτη φορά που θα παίξω αυτόν τον ρόλο ως Δημήτρης, πρώτη φορά του Νίκου που σκηνοθετεί, πρώτη φορά της Μαρίνας που παίζει, πρώτη φορά για την Αλεξάνδρα με την κάμερα κι όλα καλά». «Ακουσα πάρα πολύ dolby αυτά τα λόγια του Γιάννη και είπα “πάμε να το απολαύσουμε όσο ζόρικο κι αν είναι”. Σκέφτομαι ότι σε κάθε επόμενη δουλειά θα υπάρχει και μια πρώτη φορά», αναφέρει η Αλεξάνδρα.
Η μεγαλύτερη επιρροή του Νίκου Κολιούκου είναι ο Τζον Κασσαβέτης και το «Μια γυναίκα εξομολογείται». «Χωρίς να έχει τόσο σύνδεση με τη δική μας ιστορία, στο backstory των χαρακτήρων η Τζίνα Ρόουλαντς θα μπορούσε να είναι η μητέρα της «Αννας» (Μαρίνα Σιώτου). Με ενδιαφέρουν πολύ τα μικρά καθημερινά συναισθήματα των ανθρώπων. Αν εστιάσεις σε αυτά θα δεις ότι μέσα σε αυτά τα συνηθισμένα συναισθήματα της απογοήτευσης, της λύπης, της προδοσίας που όλοι έχουμε ζήσει, καθένας εισπράττει κάτι διαφορετικά», εξηγεί.
«Θέλω να ζητήσω από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, πέρα από τα εύσημα που διεκδικεί, να συμβάλλει ενεργά και να στηρίζει έμπρακτα τους σπουδαστές και τις ταινίες τους. Είχαμε περισσότερη βοήθεια από τον Σύλλα Τζουμέρκα παρά από τους καθηγητές μας. Ο πατέρας μου βοήθησε πολύ στο μπάτζετ, είχε έρθει και στα γυρίσματα. Για να γυρίσουμε μια σκηνή με τον Τσορτέκη και την Αιμιλία είχε φέρει το φορτηγό σε μια απομακρυσμένη παραλία στην Ιερισσό, στο τρίτο πόδι Χαλκιδικής. Το φορτηγό είχε δύο κρεβάτια πάνω-κάτω, εγώ είχα ξεραθεί και ο πατέρας μου με τον Γιάννη ήταν στις θέσεις οδηγού και συνοδηγού και κουβέντιαζαν. Κρυφάκουσα λίγο. Μοιράζονταν πολλά ο ένας με τον άλλον και ανακάλυπταν κοινά».
«Το χάος που άφησε πίσω της»
Η Αννα είναι λίγο πριν από τα τριάντα και νιώθει πως τώρα είναι η τελευταία ευκαιρία να πετύχει το όνειρό της, να κυνηγήσει μια μουσική καριέρα στο Παρίσι. Η επιτυχία δεν θα έμοιαζε άπιαστη, αν ο αυτοκαταστροφικός αλκοολικός πατέρας της δεν στεκόταν εμπόδιο στον δρόμο της.
Ηθοποιοί: Μαρίνα Σιώτου, Γιάννης Τσορτέκης, Ελένη Καραγιώργη, Δανάη Σκιάδη, Μαρία Φιλίνη, Βασίλης Κανάκης, Αιμιλία Τσορτέκη. Σενάριο, σκηνοθεσία: Νίκος Κολιούκος. Διεύθυνση φωτογραφίας: Αλεξάνδρα Ρίμπα. Μοντάζ: Γιώργος Ζαφείρης. Πρωτότυπη μουσική σύνθεση/Sound design: Πελαγία Χατζηνικήτα. Σκηνογραφία: Ελενα Κουτσού. Ενδυματολογία: Κωνσταντίνα Μαρδίκη. Costumer: Νέλλη Γόντικα. Μακιγιάζ: Βούλα Χουρτσίδου. Ηχοληψία: Μαρία Πασβάντη, Αγγελική Σαΐντ. Μίξη ήχου: Κώστας Φυλακτίδης, Tone Studio. Color correction: Δημήτρης Μανουσιάκης, Frenel Post Lab. Α’ βοηθός σκηνοθέτη: Σίλβα Τσουμάνα. Line producer: Στέφανος Ευαγγελόπουλος. Παραγωγή: Νίκος Κολιούκος, Αλεξάνδρα Ρίμπα, Πελαγία Χατζηνικήτα
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας