Η επιστροφή της Αντέλ Εξαρχόπουλος και το κλεμμένο φέρετρο του Τσάπλιν

Ζοφερά παρισινά προάστια, απίστευτες αληθινές ιστορίες, βραβευμένες ταινίες σε φεστιβάλ και σκηνοθέτες με περγαμηνές, αλλά αμφίβολα αποτελέσματα συνιστούν μια πλούσια κινηματογραφική εβδομάδα.

Σε επιφυλακή

σκηνοθεσία: Μαριάν Ταρντιέ

ηθοποιοί: Ρεντά Κατέμπ, Αντέλ Εξαρχόπουλος, Ρασίντ Ντεμπούζ, Μουσά Μανσαλέ

Ο Σερίφ θέλει να γίνει νοσοκόμος, αλλά τρεις φορές έχει αποτύχει στις εξετάσεις. Τώρα προετοιμάζεται για την τέταρτη, δουλεύοντας ως σεκιούριτι στο εμπορικό κέντρο του παρισινού προαστίου όπου ζει κι απ’ όπου θέλει να ξεφύγει. Τόσο «ντόπιος» όσο κι ο διπλανός του, πέφτει επανειλημμένα θύμα τραμπουκισμού μιας νεανικής συμμορίας. Η γνωριμία του με τη δασκάλα Ζενί μοιάζει να ρίχνει φως στο παρόν του, χωρίς να εγγυάται ότι θα ελαφρύνει το ζοφερό μέλλον του.

Πρώτος αληθινά πρωταγωνιστικός ρόλος για τον Ρεντά Κατέμπ («Μακριά από τους Ανθρώπους»), που μαγνητίζει το βλέμμα στην οθόνη. Στην πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία, η Ταρντιέ αποτυπώνει με ακρίβεια και γνώση το πορτρέτο ενός ανθρώπου που προσπαθεί να μπει στον σωστό δρόμο, ενώ οι γύρω του τον αποτρέπουν, μέσα στο περιβάλλον της οικονομικής κρίσης και του διάχυτου ρατσισμού προς τους Αραβες.

Δίπλα στον Κατέμπ, η Αντέλ Εξαρχόπουλος στήνει μια υπέροχη ηρωίδα σε χαμηλούς τόνους. Μ’ ένα έντονο πολιτικό θέμα στο επίκεντρο, η Ταρντιέ καταφέρνει μια συγκροτημένη, ευαίσθητη, ολοζώντανη απεικόνιση της παρισινής (και όχι μόνο) ζωής στα υποβαθμισμένα προάστια, του ευάλωτου της ανθρώπινης φύσης, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει, σε κάθε στιγμή αποτύπωσης της πόλης, την εμπειρία της ως διευθύντρια φωτογραφίας. Ιδανική επιλογή για πρώτη ταινία, μια μικρή, τρυφερή, πικρή ιστορία, γεμάτη αυθεντικότητα και ρεαλισμό.

Το τίμημα της δόξας

σκηνοθεσία: Ξαβιέ Μποβουά

ηθοποιοί: Μπενουά Πελβούρντ, Ροσντί Ζεμ, Πίτερ Κογιότι, Κιάρα Μαστρογιάνι, Ναντίν Λαμπακί

Ο Εντι είναι άρτι αποφυλακισμένος Βέλγος μετανάστης στην Ελβετία κι ο Οσμάν, ο κολλητός του φίλος, που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με μια φτωχοδουλειά στον δήμο. Βρισκόμαστε στο 1977 και η μικρή ασπρόμαυρη τηλεόραση αναφέρεται διαρκώς στον θάνατο του Τσάρλι Τσάπλιν, την ιστορία της επιτυχίας του, στην τεράστια περιουσία του. Ετσι ο Εντι σκέφτεται –και πείθει τον Οσμάν– να ξεθάψουν το φέρετρο του Τσάπλιν και να εκβιάσουν την οικογένειά του για μπόλικα εκατομμύρια. Μόνο που παραείναι καλοί άνθρωποι για να τα καταφέρουν ως εκβιαστές.

Ο σκηνοθέτης του «Ενώπιον θεών και ανθρώπων» στρέφεται στην κωμωδία, βασισμένος στην απίστευτη κι όμως αληθινή ιστορία της κλοπής του φερέτρου του Τσάρλι Τσάπλιν, διατηρώντας ως κεντρικά του θέματα τα ηθικά διλήμματα, τη σημασία των κινήτρων και τη συγχώρεση. Το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι οι εξαιρετικοί, όσο και διαφορετικοί πρωταγωνιστές της, ο συνεσταλμένος, βελούδινος Ροσντί Ζεμ ως Οσμάν κι ο Βέλγος Πελβούρντ ως Εντι, με μια πληθωρική, σωματική κωμικότητα που συχνά θυμίζει τον ίδιο τον Τσάπλιν.

Αλλωστε, ολόκληρη η ταινία, συνειδητά, παραπέμπει στο σινεμά του «Σαρλό», συχνά με τη σαρωτικά ρομαντική μουσική του Μισέλ Λεγκράν να ντύνει τους «βωβούς» διαλόγους των ηρώων. Ενδιαφέρουσα και έξυπνη ιδέα, παρότι στην πορεία θυσιάζει το νεύρο και τον ρυθμό της με μακρόσυρτες σεκάνς και μια γαλλική φλυαρία, αντί να συνεχίζει τη χαριτωμένη αντιπαραβολή με τον κινηματογραφικό μύθο.

Πρωταθλητές με ψυχή

σκηνοθεσία: Νίκι Κάρο

ηθοποιοί: Κέβιν Κόστνερ, Μαρία Μπέλο, Ραμίρο Ροντρίγκεζ, Κάρλο Πρατς, Τζόνι Ορτίζ, Ραφαέλ Μαρτίνεζ, Χέκτορ Ντουράν, Σέρτζιο Αβελάρ

Ο προπονητής Γουάιτ εγκαθίσταται με τη γυναίκα και τις δύο κόρες του στην κωμόπολη ΜακΦάρλαντ στην Καλιφόρνια κι αναλαμβάνει τη σχολική ομάδα στίβου. Είναι όλα τους παιδιά Λατινοαμερικανών μεταναστών, με μια κουλτούρα και συνθήκες ζωής που βρίσκουν τον Γουάιτ ξένο. Ωστόσο, η επιμονή του, τα ιδανικά του και η ελπίδα που θα τους εμπνεύσει θα διαμορφώσουν μια ομάδα με απρόσμενη επιτυχία, αλλά και μ’ ένα φρέσκο ενθουσιασμό για την πραγματοποίηση του αμερικανικού ονείρου.

Η Νεοζηλανδή σκηνοθέτις ταινιών όπως «Το σημάδι της φάλαινας» και το «North Country» μεταφέρει στο σινεμά μια πραγματική, πρόσφατη ιστορία του 1987, με αδιαμφισβήτητη εξιδανίκευση, αλλά και μ’ ένα μεταδοτικό συναισθηματισμό.

Ο Κέβιν Κόστνερ βρίσκει ένα ρόλο που του ταιριάζει γάντι, στον οποίο φέρνει τη σιωπηλή του δύναμη και κλασική αρετή, παρά τα ξανθομελί βαμμένα μαλλιά του. Το σενάριο έχει πιο αμερικανική προσέγγιση της επιτυχίας και του happy end κι από την ίδια την αστερόεσσα, όμως το φιλμ, με σχετική σκηνοθετική αυτοσυγκράτηση και τρυφερή αφέλεια, προσφέρει συγκίνηση για όλη την οικογένεια.

Ο χορός της πραγματικότητας

σκηνοθεσία: Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι

ηθοποιοί: Μπρόντις Γιοντορόφσκι, Αντα Γιοντορόφσκι, Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι, Πάμελα Φλόρες, Χερεμίας Χέρσκοβιτς

Ενα αγόρι μεγαλώνει στην Τοπκαπίλα, μια μικρή πόλη ανάμεσα στην έρημο και τη θάλασσα, στη Χιλή του 1930. Από νωρίς θα γνωρίσει το σημείο που ενώνει τη φαντασία με την πραγματικότητα κι εκεί θα ζήσει για όλη του τη ζωή, ειδικά όταν γίνει σπουδαίος σκηνοθέτης.

Είναι μια πολύ συγκεκριμένη απόδοση μιας πολύ ευρείας δράσης, μιας καλειδοσκοπικής πλοκής που συνθέτει αναμνήσεις, ένστικτα, πιστεύω, επιθυμίες, αποφθέγματα και το χιούμορ του σύμπαντος του Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι. Ο σκηνοθέτης του «El Topo» και του «Μαγικού Βουνού» επιστρέφει μετά από δύο δεκαετίες απουσίας, με την ταινία που έκανε πρεμιέρα στο περσινό Φεστιβάλ Κανών. Ενα φιλμ μαγικού ρεαλισμού, εστέτ υπονόμευσης, με μεγάλες δόσεις ναρκισσισμού, που φυσικά ο Γιοντορόφσκι δικαιούται να έχει, αλλά αφόρητο στα 130 λεπτά του για όποιον δεν έχει ήδη υποκλιθεί στο σύμπαν του.

Η συμμορία του παρκούρ

σκηνοθεσία: Ντάνιελ Μπενμαγιόρ

ηθοποιοί: Τέιλορ Λότνερ, Μαρί Αυγερόπουλος, Ανταμ Ράινερ, Ράφι Γκαβρόν, Λουτσιάνο Ακούνα Τζούνιορ

Ενας νεαρός κούριερ, που προσπαθεί να ξεφύγει από το παρελθόν του στο αναμορφωτήριο κι από την κινεζική μαφία της Νέας Υόρκης, απορροφάται από τον συναρπαστικό κόσμο του παρκούρ, χάρη στην πανέμορφη κι ευέλικτη Νίκι, που διαρκώς βρίσκεται μια ανάσα πιο μπροστά του.

Η ταινία σε κάνει να εύχεσαι να ήσουν 13 και να ερωτευτείς, μαζί με τον κάπως σέξι Τέιλορ Λότνερ, την απίστευτα νόστιμη, ελληνικών γονιδίων Μαρί Αυγερόπουλος και τις πτήσεις του παρκούρ που κόβουν την ανάσα. Βέβαια, με συνεχείς απογειωτικές σκηνές δράσης, ένα εφηβικό love story κι ένα υποτυπώδες και προβλέψιμο σενάριο, ενδείκνυται μόνο γι’ αυτές τις ηλικίες, αλλά κι εκεί απευθύνεται.

Αδέσποτα σκυλιά

σκηνοθεσία: Τσάι Μινγκ Λιανγκ

ηθοποιοί: Λι Κανγκ Σενγκ, Γιανγκ Κουέι Μέι, Λου Γι Τσινγκ, Τσεν Σιανγκ Τσίι, Λι Γι Τσενγκ, Λι Γι Τσιεχ, Γου Γιν Κάι

Ενας άστεγος αλκοολικός, που δουλεύει φορώντας διαφημιστικές πινακίδες, όρθιος νυχθημερόν, ζει με τα δυο μικρά παιδιά του στην Ταϊπέι κι αγωνίζεται να επιβιώσει. Εκεί θα τους συναντήσει μια επίσης άστεγη υπάλληλος σουπερμάρκετ και θα προσπαθήσει να τους βοηθήσει να ζήσουν πιο ανθρωπινά. Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο περσινό Φεστιβάλ Βενετίας για τον Μαλαισιανό σκηνοθέτη του «The Hole».

Μια λακωνική ιστορία, που ξετυλίγεται σε μια σειρά από μεγάλα ή μεγαλύτερα πλάνα-σεκάνς, εξαιρετικά αργοί ρυθμοί, εξονυχιστική παρατήρηση των ηρώων, ένας ακραίος σεναριακός ρεαλισμός στην καρδιά μιας ταινίας με έντονη αισθητική επιτήδευση. Ενας δημιουργός που ακολουθεί, αφιλόξενα, τον δικό του δρόμο.

Δεύτερη αλήθεια

σκηνοθεσία: Σουζάνε Μπίερ

ηθοποιοί: Νικολάι Κόστερ Βαλντάου, Ούλριχ Τόμσεν, Μαρία Μπονεβί, Νικολάι Λι Κας

Ο αστυνομικός Αντρέας ζει στην Κοπεγχάγη, με τη γυναίκα και τον νεογέννητο γιο τους, σ’ ένα πανέμορφο σπίτι δίπλα στη λίμνη. Προσπαθεί να βοηθήσει την Ανα, που πάσχει από επιλόχεια κατάθλιψη, να περισώσει τον συνεργάτη του, Ολιβερ, που μετά τον χωρισμό του κυλιέται στα πατώματα μ’ ένα μπουκάλι ουίσκι και, παράλληλα, να συλλάβει τον νταβατζή Τρίσταν και τη ναρκομανή Ζάνε, που μεγαλώνουν το δικό τους νεογέννητο παραπεταμένο σε μια γωνιά του σπιτιού τους, καλυμμένο από βρομιές, όσο παίρνουν τη δόση τους. Ενα από τα δυο μωρά θα πεθάνει στον ύπνο του κι αυτό δεν θα είναι το πιο ταλαιπωρημένο.

Ο Αντρέας θα πάρει μια πρωτοφανή απόφαση. Πέντε μόλις χρόνια μετά το βραβευμένο με Οσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας «Ισως, Αύριο», δύο μετά το «Ερωτας Είναι…» με τον Πιρς Μπρόσναν, η Σουζάνε Μπίερ μπορεί, πια, δίκαια, να ανακηρυχθεί σε βασίλισσα του εύκολου μελοδράματος. Στο επίκεντρο ένα υπέροχο σπίτι βγαλμένο από διαφημιστικό του Ikea, σαγηνευτικοί πρωταγωνιστές με τέλεια lounge ρούχα, σκηνοθετική δεξιοτεχνία που η Μπίερ δεν εγκαταλείπει ούτε για ένα δευτερόλεπτο Ο Νικολάι Κόστερ Βαλντάου, ο Τζέιμι του «Game of Thrones», έχει μια ένταση στο παίξιμό του, η εμφάνισή του επίσης στην οθόνη καθόλου δεν βλάπτει τα μάτια, το ίδιο κι η Μέι Αντερσεν, που υποδύεται την καταφρονεμένη Ζάνε. Κατά τα άλλα η ταινία είναι διδακτική, επίμονη, απλοϊκή, υπερδραματική, ένα μελόδραμα νοικοκυράς, σε απόγνωση όμως, γιατί οι υπόλοιπες θα δουν κάτι πιο ενδιαφέρον.

Αναρχία

σκηνοθεσία: Μάικλ Αλμερέιντα

ηθοποιοί: Ιθαν Χοκ, Εντ Χάρις, Μίλα Γιόβοβιτς, Τζον Λεγκουιζάμο, Ντακότα Τζόνσον, Πεν Μπάτζλεϊ, Αντον Γέλτσιν, Μπιλ Πούλμαν, Ντέλροϊ Λίντο

Στην καρδιά του βρόμικου πολέμου των εμπόρων ναρκωτικών με τη διεφθαρμένη αστυνομία, ο αρχηγός μιας συμμορίας μοτοσικλετιστών θ’ αναγκαστεί ν’ αντιμετωπίσει ακόμα σοβαρότερα προβλήματα, με αφορμή τον απαγορευμένο έρωτα της κόρης του για ένα από τα πρωτοπαλίκαρά του.

Μετά τον «Αμλετ» του 2000, ο Μάικλ Αλμερέιντα διασκευάζει τον «Κυμβελίνο», διατηρώντας τον λόγο του βάρδου και το έμμετρο, αλλά μεταφράζοντας αισθητικά την ιστορία στο σήμερα, με μοντέρνα ρούχα, ηλεκτρονικά τσιγάρα και ipads και στιλιζαρισμένες σκηνές πληθωρικής βίας. Ωστόσο το «Cymbeline», δυστυχώς, δεν είναι «Romeo + Juliet», η αδιάκοπη μουσική περισσότερο ενοχλεί παρά απογειώνει τον θεατή και το πραγματικά εκρηκτικό καστ μοιάζει να μην πιστεύει ούτε το ίδιο σ’ αυτό που κάνει, περιβάλλοντας τους ήρωες και την ιστορία με μια ακούσια κωμικότητα.

Το μυστικό της Ανταλάιν

σκηνοθεσία: Λι Τόλαντ Κρίγκερ

ηθοποιοί: Μπλέικ Λάιβλι, Μικίελ Χούισμαν, Ελεν Μπέρστιν, Χάρισον Φορντ, Κάθι Μπέικερ, Αμάντα Κρου, Ρίτσαρντ Χάρμον

Θα μπορούσε να είναι το κινηματογραφικό αντίστοιχο του να ξεφυλλίζεις το πιο στιλάτο περιοδικό μόδας από την αρχή του αιώνα μέχρι σήμερα, αφού η Μπλέικ Λάιβλι, που υποδύεται την αγέραστη ηρωίδα σε αυτή την ταινία -107 ετών ήδη και δείχνει για πάντα 29- δειγματίζει στη διάρκειά της το best of του στιλ του αιώνα. Διότι η ταινία από στιλ παίρνει άριστα, όπως κι από ακαταμάχητο ρομαντισμό. Τόσο έντονο, που κάνει τα ροζ Αρλεκιν του ‘80 να μοιάζουν με Ντοστογιέφσκι και τις βασισμένες σε βιβλία του Νίκολας Σπαρκς ταινίες, που αγγίζουν τις ευαίσθητες ψυχές, με ψυχοδράματα του Μπέργκμαν.

Τι σημασία έχει που οποιαδήποτε αίσθηση λογικής απουσιάζει και που οι απόπειρες της ταινίας να εξηγήσει με σοβαρότητα τη φυσική και μεταφυσική υφή της ιστορίας της ακούγεται τόσο αστεία; Είτε γελάσετε -ακόμη κι αν αυτό δεν ήταν στους σκοπούς της- είτε συγκινηθείτε, με την ιστορία μιας γυναίκας που έχει την αιώνια νεότητα, μα όχι την αγάπη (τουλάχιστον όχι μέχρι να γνωρίσει τον άντρα της ζωής της, ή μιας από τις ζωές της), το «Μυστικό της Ανταλάιν» πιθανότατα θα σας έχει προσφέρει μια χορταστική δόση αφράτης κενής διασκέδασης. Και μερικές φορές αυτό μπορεί να είναι αρκετό. Ακόμη και από μια ανόητη ταινία.Γιώργος Κρασσακόπουλος

Παραμονεύοντας

σκηνοθεσία: Βασίλης Κατσίκης

ηθοποιοί: Τες Σπέντζος, Αρις Αθαν, Πίτερ Τζέραλντ

Η Αν ζει σε μια απομακρυσμένη βίλα, με τον ψυχίατρο σύζυγό της που τη διατηρεί σε φαρμακευτική αγωγή, χωρίς την οποία είναι «επικίνδυνη», με αποτέλεσμα συχνά να μπερδεύει την πραγματικότητα και τη φαντασία. Οταν, ένα βράδυ που κοιμάται μόνη, ένα άγνωστο πλάσμα εισβάλει στο σπίτι της, η Αν θα έχει ν’ αντιμετωπίσει την επίθεση, τον φόβο του συζύγου της, την παράνοια, αλλά και την ίδια την μπερδεμένη πραγματικότητα.

Μια ταινία τρόμου, με αγάπη στο είδος αλλά και στο χιτσκοκικό σασπένς και, παράλληλα, αναφορές στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και τη θολή συλλογική μνήμη. Φωτογενής η πρωταγωνίστρια Τες Σπέντζος, της ελληνικής κινηματογραφικής οικογένειας. Εντιμες προθέσεις από τον σκηνοθέτη του «CCTV», που, ωστόσο, έχει ν’ αναμετρηθεί μ’ ένα είδος που εκτός Ελλάδας έχει εκτοξευθεί σε άλλη σφαίρα δημιουργικότητας.