«Και να φανταστείτε ότι όταν ήμουν στην εφηβεία δεν ήθελα με τίποτα να κάνω οτιδήποτε που να έχει και την παραμικρή σχέση με τον μπαμπά και τη μαμά μου», λέει από το Παρίσι ο Γιώργος Λαμπρινός.
Ο γιος του σκηνοθέτη Φώτου Λαμπρινού και της συγγραφέως και μεταφράστριας Κλαίρης Μιτσοτάκη, δύο διακεκριμένων και αγαπητών ανθρώπων της τέχνης και του πνεύματος, επαλήθευσε τελικά, το παραδέχεται και ο ίδιος γελώντας, τη ρήση «το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά». Κέρδισε το Σάββατο στο Παρίσι το Σεζάρ καλύτερου μοντάζ για τη δουλειά του στην ταινία «Μετά τον χωρισμό» του Ξαβιέ Λεγκράν, θριαμβεύτρια των φετινών γαλλικών κινηματογραφικών βραβείων.
Μεγάλη διάκριση για τον Ελληνα μοντέρ, που ζει μόνιμα στο Παρίσι από το 1999, και γουρλίδικη η συνεργασία του με τον Λεγκράν, αφού και η πρώτη τους δουλειά, η μικρού μήκους «Avant que tout perdre», είχε πάρει κι αυτή Σεζάρ, αλλά και μια υποψηφιότητα για τα Οσκαρ του 2014.
Αυτός και ο Γιώργος Μαυροψαρίδης, μοντέρ της «Ευνοούμενης» του Λάνθιμου και υποψήφιος για Οσκαρ, έφεραν τους Ελληνες τεχνικούς στην πρώτη γραμμή του παγκόσμιου σινεμά.
«Τον εκτιμώ τόσο πολύ τον Μαυροψαρίδη», λέει ο Λαμπρινός, «κρίμα που δεν το πήρε, και μάλιστα από μια δουλειά κατώτερη από τη δική του, αλλά, ξέρετε τώρα, αυτά έχουν τα βραβεία».
Ο ίδιος απολαμβάνει το δικό του με... φειδώ. «Το καλό με το μοντάζ είναι ότι δεν μπορείς ποτέ να πεις ότι το κατέχεις τελείως», λέει. «Ετσι χαίρομαι πολύ για το Σεζάρ, αλλά και δεν επαναπαύομαι».
Ενα είναι σίγουρο. Οτι η ύψιστη γαλλική κινηματογραφική τιμή, η αναγνώριση από τη γαλλική κινηματογραφική οικογένεια, τον γεμίζει συγκίνηση, αλλά... «Ποτέ μου δεν θα πω ότι έγινα Γάλλος», λέει όταν τον ρωτάμε αν, πάει πια, η Γαλλία τον έκανε δικό της. «Γενικά δεν με ενδιαφέρουν οι ετικέτες χώρας και εθνικότητας. Αλλά έτσι κι αλλιώς, θεωρώ ότι οι ελληνικές μου ρίζες, η ελληνική κουλτούρα μέσα στην οποία ανατράφηκα και μεγάλωσα, αυτά με έχουν πάνω απ' όλα επηρεάσει. Είμαι, όμως, ευτυχής που ζω και δουλεύω στη Γαλλία. Είναι η καλύτερη χώρα για να κάνει κανείς σινεμά σήμερα στην Ευρώπη, με μεγάλη κινηματογραφική παράδοση και σχετικά μεγάλη βιομηχανία».
Παρ' όλα αυτά τα γαλλικά βραβεία και ταινίες -δύο μαζί μοντάρει αυτή την εποχή-, ο Γιώργος Λαμπρινός βιάζεται να μας διαβεβαιώσει ότι «θέλει πάρα πολύ και το προσπαθεί να μοντάρει μια ταινία γυρισμένη στην Ελλάδα, αλλά όλο κάτι γίνεται και το σχέδιο ναυαγεί ελλείψει χρηματοδότησης».
Και συμπληρώνει πως καταλαβαίνει πολύ καλά τον Λάνθιμο που έφυγε για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.
Ο ίδιος, πάντως, όταν βρέθηκε το 1999 στο Παρίσι, στα 22 του χρόνια, δεν είχε καν βγάλει, από άποψη, σχολή κινηματογράφου, παρ' όλο που ήξερε ότι μόνο μοντέρ θέλει να γίνει.
«Είμαι αυτοδίδακτος», δηλώνει, χωρίς κανένα πρόβλημα. «Να το γράψω;» επιμένω. «Φυσικά, πιστεύω με πάθος στη μαθητεία, ότι το μοντάζ μαθαίνεται μόνο όταν δουλεύεις ως βοηθός, ως βοηθός βοηθού. Οταν τελειώνεις τη σχολή, μοντάζ δεν ξέρεις να κάνεις. Τελεία. Πρόλαβα κι έζησα στη Γαλλία την εποχή που ακόμα ο κάθε μοντέρ είχε βοηθούς, τώρα, για οικονομικούς κυρίως λόγους, αυτό έχει αρχίσει να καταργείται. Μεγάλο κρίμα. Θα κάνει μακροπρόθεσμα κακό στο σινεμά».
Το δικό του σχολείο ήταν η... οικογένεια Γαβρά. Η Μισέλ Ρέι-Γαβράς, σύζυγος του Κώστα και παραγωγός η ίδια, τον πήρε στην εταιρεία της. «Και από τότε δεν έφυγα ποτέ», λέει.
«Πρέπει να είμαι ο μόνος κινηματογραφιστής που έχει δουλέψει με όλους τους Γαβρά. Ο μεγάλος γιος, ο Αλεξάντρ, ήταν παραγωγός και των δύο ταινιών που έκανα με τον Λεγκράν, γι' αυτό και τον ευχαρίστησα ιδιαίτερα στα Σεζάρ. Εχω δουλέψει σε ταινίες της Ζιλί και του Ρομέν, και, φυσικά, του ίδιου του Γαβρά. Οταν γύριζε το "Aμήν" στη Ρουμανία, το 2002, ήμουν μαθητευόμενος. Συνέχισα στο "Τσεκούρι" ως βοηθός και τελικά, στο "Κεφάλαιο", την τελευταία μέχρι τώρα ταινία του, συνυπέγραψα το μοντάζ με τον Yannick Kergoat».
Υπάρχει, όμως, κι ένα σημαντικό ελληνικό κεφάλαιο στην κινηματογραφική του διαδρομή, κι ας έρχεται, όπως λέει, στην Ελλάδα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια αραιά και πού και για λίγες μόνο μέρες τη φορά.
Η πρώτη ελληνική ταινία στην οποία έκανε το μοντάζ είναι η περίφημη και αγαπημένη μας «Xenia» του Πάνου Χ. Κούτρα. Και πήρε αμέσως, με την πρώτη, το 2015, το βραβείο καλύτερου μοντάζ στα ετήσια βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Η διάκριση είχε γι' αυτόν μεγάλη σημασία, αλλά με μεγαλύτερη συγκίνηση θυμάται μία άλλη βραδιά. «Ηταν η πρεμιέρα της ταινίας στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, είχα να έρθω στην Ελλάδα οχτώ ολόκληρα χρόνια, γιατί το μοντάζ της "Xenia" στο Παρίσι το έκανα, ήταν γαλλική συμπαραγωγή. Και βρέθηκα, ξαφνικά, σε μια αίθουσα γεμάτη Ελληνες θεατές, που σας διαβεβαιώ, έβλεπαν με άλλο μάτι την ταινία μας, τελείως διαφορετικά από τους Γάλλους, που είχα ζήσει μέχρι τότε».
Γι' αυτόν η «Στρέλλα» του Κούτρα είναι «μία από τις τρεις καλύτερες ταινίες του ελληνικού σινεμά». Οι άλλες δύο; Γελάει. «Θα μπορούσαν να είναι πολλές, Αγγελόπουλος, Νικολαΐδης...».
Εχει ακόμα μοντάρει τις τόσο αξιόλογες και ιδιαίτερες ταινίες της Ευαγγελίας Κρανιώτη «Erotica, Exotica, Etc.» και «Obscuro Barroco».
Tου ευχόμαστε να μοντάρει και τις νέες ταινίες του Κούτρα και του Γαβρά- και οι δύο, άλλωστε, τις έχουν στα σκαριά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας