«Στην κοινωνική διαμαρτυρία μόνο το rock έχει την πρωτοκαθεδρία»

Οι Mr. Highway Band δεν είναι ένα συνηθισμένο σχήμα. Προτιμούν να συνδέουν τη μουσική τους πάντα με τις έννοιες της αλληλεγγύης και της δράσης στο δρόμο, ενώ προσπαθούν να βρίσκονται πάντα στη σκηνή μαζί με άλλους καλλιτέχνες.

Αυτή την τελευταία ανάγκη ήρθε να «γεμίσει» το Music Highway Festival, το οποίο φθάνει, φέτος, στην έκτη του χρονιά και αποτελεί πλέον ένα από τους rock θεσμούς της πόλης. Το Σάββατο 1 Απριλίου στο Κύτταρο, μαζί με τους Mr. Highway Band θα εμφανιστούν οι Big Nose Attack και οι Drunken Gramophone.

«Το φεστιβάλ γεννήθηκε για να περάσουν μεταξύ τους καλά οι μπάντες κι αυτό να το μεταδώσουν στο κοινό!» μας λένε οι Mr. Highway εξηγώντας ότι στόχος είναι η συνεργασία, η συνύπαρξη στη σκηνή και, φυσικά, η ανάδειξη καλλιτεχνών και μουσικών της πόλης.

Θεωρούν την συνεργατικότητα και την αλληλεγγύη βασικό στοιχείο της underground σκηνής και προτρέπουν τους τις μπάντες και τους μουσικούς «να αρχίσουν να μην ενδιαφέρονται τόσο για τα likes και τα views όσο για την ίδια την συνύπαρξη με άλλους μουσικούς!»

Και η «αποστολή» του καλλιτέχνη; «Είμαστε κοντά στους αδύναμους, στους αδικημένους, όλα αυτά μας εμπνέουν και μας επηρεάζουν» μας λένε οι Mr. Highway Band και εξηγούν ότι «για εμάς η μπάντα είναι καθαρά μια κοινωνική τοποθέτηση που εκφράζεται μέσα από την τέχνη μας. Είναι η κραυγή μας».

Η πενταμελής μπάντα μας μίλησε και για τον καινούργιο της δίσκο «The Rebel Artist», τον οποίο θα παρουσιάσει για πρώτη φορά το Σάββατο. Κινούμενοι πάντα σε rock φόρμες, οι Mr. Highway Band πήγαν αυτή τη φορά ένα βήμα παραπέρα, ήρθαν σε πιο έντονη επαφή με τη folk και «άνοιξαν» τα τραγούδια τους σε συνεργασίες με πολλούς διαφορετικούς μουσικούς.

«Στην ουσία, είμαστε τα τραγούδια μας» μας λένε και συμπληρώνουν ότι η διαφορά με τις προηγούμενες δουλειές είναι οι πολλές συμμετοχές στις συνθέσεις και οι μουσικοί πειραματισμοί με νέες φόρμες.

Φτάσαμε αισίως στο 6ο Music Highway Festival. Μια γιορτή για τους Mr. Highway Band και τις μπάντες που συμμετέχουν ή για το κοινό;

Κι είμαστε πολύ χαρούμενοι γι αυτό!Η αλήθεια είναι ότι σκοπός του φεστιβάλ είναι να αναδείξει μπάντες από την εγχώρια Ελληνική σκηνή. Το φεστιβάλ έλαβε χώρα παράλληλα με την γέννηση της μπάντας μας, η οποία είχε την επιθυμία να συνυπάρξει στην σκηνή με μουσικούς που θαυμάζει. Οπότε αν το πάρουμε με αυτό το σκεπτικό το φεστιβάλ γεννήθηκε για να περάσουν μεταξύ τους καλά οι μπάντες κι αυτό να το μεταδώσουν στο κοινό!

Κάθε χρόνο έχετε διαφορετικούς συνοδοιπόρους. Πώς επιλέγετε τα συγκροτήματα που θα συμμετάσχουν κάθε φορά; 

Κάθε μπάντα που συμμετέχει στο φεστιβάλ είναι άνθρωποι που κυρίως τους θαυμάζουμε πρώτα για την ίδια τους την δράση και την δομή και φυσικά για το έργο τους! Πάντα φροντίζουμε να έχουμε μια σχετικά νεοσύστατη μπάντα για την έναρξη η οποία είναι η «καλλιτεχνική πρόταση» του φεστιβάλ! 

Το Music Highway είναι ένας ακόμη τρόπος και τόπος συνάντησης της ελληνικής rock σκηνής. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ακριβώς μια «σκηνή», όπως συμβαίνει σε άλλες πόλεις/χώρες. Είναι οι μουσικοί του χώρου αυτού διστακτικοί με τις συνεργασίες και προτιμούν έναν πιο μοναχικό δρόμο ή είναι ένα ελληνικό κοινωνικό χαρακτηριστικό;

Το φεστιβάλ μας έχει έναν ενωτικό χαρακτήρα. Παράλληλα με την ανάδειξη της σκηνής σκοπός του φεστιβάλ είναι να φέρει πιο κοντά τις μπάντες μεταξύ τους και να δημιουργηθεί μια περαιτέρω επικοινωνία μετά το πέρας αυτού. Οι μουσικοί του χώρου μας αντιθέτως παρά διστακτικοί είναι για την συμμετοχή τους, καθώς αυτά τα 6 χρόνια έχουν ακουστεί καλά λόγια για το στήσιμο και την οργάνωση,  πράγμα που δελεάζει πολλές μπάντες, κυρίως νεότερες, να ζητούν από μόνοι τους να συμμετάσχουν!

Είναι η συνεργατικότητα και η αλληλεγγύη ανάμεσα στους μουσικούς η απάντηση στην γκλαμουριά, τις μηδενικές ευκαιρίες, τις μαρκίζες; Μήπως πρέπει στον underground χώρο να κυριαρχεί η φιλοσοφία «όλοι μαζί, φεστιβάλ παντού»;

Αναμφιβόλως η συνεργατικότητα και η αλληλεγγύη είναι η απάντηση σε οποιαδήποτε γκλαμουριά και lifestyle, άλλωστε κι αυτό από μόνο του είναι αυτό που μας διαχωρίζει από αυτές τις νοοτροπίες! Δεν ξέρουμε αν πρέπει να αρχίσει να κυριαρχεί αυτή η φιλοσοφία που περιγράφεις αλλά σίγουρα πρέπει οι μπάντες και οι μουσικοί να αρχίσουν να μην ενδιαφέρονται τόσο για τα likes και τα views όσο για την ίδια την συνύπαρξη με άλλους μουσικούς!

Και, κατ’ επέκταση, μια τέτοια κολλεκτιβιστική νοοτροπία δεν αποτελεί και μια διέξοδο από τα σκληρά διλήμματα της εποχής μας; Στην καθημερινότητά μας;

Την μόνη...

Θα μπορούσαμε για το… έβδομο Music Highway να περιμένουμε κάτι ακόμη πιο ανοιχτό; Περισσότερες μπάντες, περισσότερες μέρες;

Ειδικά τα τελευταία χρόνια υπάρχει αυτή η σκέψη, δηλαδή αυτό το φεστιβάλ να κάνει την υπέρβαση στην επιλογή του ονόματος και στο μπάτζετ, αλλά ίσως ο χαρακτήρας που κρατάει σ’ αυτά τα επίπεδα το κάνει και πιο ιδιαίτερο καθώς βλέπουμε μεγάλα και αξιόλογα φεστιβάλ να παίζουν πια αυτό τον ρόλο. Άλλωστε τα περιθώρια είναι λίγα στην επιλογή ενός μεγαλύτερου εγχώριου ονόματος καθώς και αυτά σίγουρα θα προτιμήσουν να αξιοποιήσουν μια εμφάνιση με δικό τους τρόπο παρά να συμμετάσχουν στο δικό μας φεστιβάλ. Τώρα αυτό αν είναι ένα άλλο θέμα που δημιουργεί άλλου είδους προβληματισμούς είναι σίγουρα άλλη κουβέντα...

Ας πάμε σε πιο «προσωπικά» ζητήματα. Θα μας παρουσιάσετε το Σάββατο για πρώτη φορά ολόκληρο τον τρίτο σας δίσκο «The Rebel Artist». Ο τίτλος προδίδει μια ακόμη πιο έντονη πολιτική κατεύθυνση;

Και σαν μονάδες αλλά και σαν μπάντα η θέση μας είναι ξεκάθαρη στην κοινωνία. Είμαστε κοντά στους αδύναμους, στους αδικημένους, όλα αυτά μας εμπνέουν και μας επηρεάζουν. Δεν γίνεται λοιπόν να μην γράφουμε και να μην παίζουμε για όλα αυτά.... Ο επαναστατημένος καλλιτέχνης είναι αυτός που θέλει να ξεπεράσει τα όριά του, να κάνει το επόμενο έργο του, αυτός που στρέφεται ενάντια στον εαυτό του, γι’ αυτό και ο στίχος στο ρεφρέν του ομώνυμου κομματιού λέει «Θέλω να γίνω επαναστατημένος καλλιτέχνης να ξεπεράσω τα ίδια μου τα δημιουργήματα». Αυτό όμως αυτομάτως είναι πολιτική τοποθέτηση γιατί δείχνει ότι ακόμα και στις ιδέες μας πρέπει να είμαστε ανοιχτοί, άρα μιλάμε για μια κατάσταση ενάντια σε δόγματα, σε στέρεες πεποιθήσεις μιας συγκεκριμένης αλήθειας που ή την ακολουθούμε ή είμαστε περιθωριακοί. Καταλήγουμε λοιπόν σε έναν αντιδογματισμό, τόσο καλλιτεχνικό όσο και πολιτικό.

Στιχουργικά καταπιάνεστε με διάφορα θέματα, αλλά μήπως ο τίτλος θα μπορούσε να λειτουργήσει και σαν μια concept έννοια; Είναι, δηλαδή, τα τραγούδια του Rebel Artist πολλά κομμάτια του παζλ των Mr. Highway Band;

Σίγουρα όλα τα κομμάτια μας λένε ιστορίες που μας εκφράζουν, δεν έχει σημασία αν είναι αληθινές ή όχι. Μέσα από αυτά προσπαθούμε να πούμε όλα όσα σκεφτόμαστε, όσα ονειρευόμαστε, όσα θέλουμε να κάνουμε. Επομένως, ισχύει ότι όλα μας τα τραγούδια είναι μέρη του συνόλου που αποτελούν οι Highway σαν μια ομάδα ξεχωριστών προσωπικοτήτων, αλλά και σαν ένας αυτόνομος οργανισμός. Στην ουσία, είμαστε τα τραγούδια μας. Αυτός είναι και ένας λόγος που θελήσαμε αυτή την ιδέα του παζλ (τα ξεχωριστά και ανεξάρτητα κομμάτια που όμως δημιουργούν κάτι ενιαίο) να την εφαρμόσουμε γενικότερα σε αυτή τη δουλειά.  Γι αυτό κι αποφασίσαμε τα 289 βινύλια που θα διατεθούν να αποτελούν κι αυτά ένα «εικαστικό παζλ» , καθώς το κάθε ένα εξώφυλλο, ζωγραφισμένο από το χέρι της εικαστικού Νατάσας Μηλιτσοπούλου αποτελεί μέρος ενός μεγάλου κι ενιαίου έργου. Το πορτραίτο του δικού μας «επαναστατημένου καλλιτέχνη» όπως τον εμπνεύστηκε και τον απεικόνισε η Νατάσα μέσα από τα τραγούδια μας.

Μουσικά υπάρχει μια διαφοροποίηση από τις προηγούμενες δουλειές σας χωρίς, όμως, να χάνεται ο ήχος των Mr. Highway Band. Ήταν ο στόχος να είναι αυτό το album μια διαφορετική μουσική πρόταση; Μια πιο ανοιχτή, δηλαδή, δουλειά τόσο σε συμμετοχές όσο και σε ύφος;

Αυτό που τη διαφοροποιεί αυτή τη δουλειά σίγουρα είναι οι αρκετές συμμετοχές, δηλαδή αλλάξαμε πολύ στο επίπεδο των ενορχηστρώσεων. Σε αυτό συνέβαλε σίγουρα η διάθεση μας να δοκιμάσουμε να γυρίσουμε σε πιο folk μελωδίες αλλά συνέβαλε και ο παραγωγός μας, ο Τάσος Ιωαννίδης, με τις καίριες προτάσεις του αλλά και την άψογη καθοδήγηση.

Είστε μια μπάντα που τραγουδάει για κοινωνικά/πολιτικά ζητήματα και συμμετέχει σε δράσεις. Ο «Επαναστατημένος Καλλιτέχνης», λοιπόν, είναι και ακτιβιστής και παρεμβατικός ή παραμένει παρατηρητής των γεγονότων;

Για εμάς η μπάντα είναι καθαρά μια κοινωνική τοποθέτηση που εκφράζεται μέσα από την τέχνη μας. Είναι η κραυγή μας, ο τρόπος να φωνάζουμε με τα λαρύγγια μας δυνατά σε πλατείες ότι πρέπει να είσαι ενεργό μέλος στα κοινά τόσο σαν πολίτης όσο και σαν καλλιτέχνης. Θεωρούμε τη δράση στο δρόμο τη βάση των πάντων. Και γι’ αυτό προσπαθούμε να συμμετέχουμε.

Ακραίες εποχές με ακραίες μουσικές; Οι κοινωνίες δείχνουν στη βάση τους να «βράζουν». Καθότι παρατηρείται μια επιστροφή του σκληρού ήχου θα λέγατε ότι το rock (σε όλες τις εκφάνσεις του) μπορεί αποκτήσει ξανά την πρωτοκαθεδρία στις προτιμήσεις της νεολαίας, αλλά και στην κοινωνική διαμαρτυρία;

Η κοινωνίες βράζουν αλλά και οι οι μόδες είναι πάντα μόδες. Το rock είναι διαχρονική αξία και είτε βράζει από τα κάτω είτε αφρίσει προς τα πάνω πάντα θα ξεπερνάει το σημείο βράσης σε οποιοδήποτε στάδιο το συναντήσουμε. Στην κοινωνική διαμαρτυρία μόνο το rock έχει την πρωτοκαθεδρία και ιστορικά αν το δούμε...

Και, τέλος, ποιο θα ήταν το κατάλληλο κομμάτι άλλου μουσικού που θα χαρακτήριζε τον κόσμο των Mr. Highway Band; Και το καλύτερο «χαλί» για το Music Highway Festival;

Now Tom said "Mom, wherever there's a cop beatin' a guy

Wherever a hungry newborn baby cries

Where there's a fight 'gainst the blood and hatred in the air

Look for me Mom I'll be there

Wherever there's somebody fightin' for a place to stand

Or decent job or a helpin' hand

Wherever somebody's strugglin' to be free

Look in their eyes Mom you'll see me. 

The highway is alive tonight… 

Bruce Springsteen - The ghost of Tom Joad