Με νταούλια, γκάιντες και μια οργισμένη ηλεκτρική κιθάρα

Οι ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC μας εισάγουν στον κόσμο της πανκοπανηγυροψυχεδέλειας, όπου παραδοσιακοί ήχοι συνδυάζονται με τους φρενήρεις ρυθμούς της punk. Μια παρέα Θρακιωτών που μας καλεί στο δικό της μουσικό γλέντι  γεμάτο παραδοσιακά στοιχεία, punk ρυθμούς και εκρηκτική διάθεση.

Τραγουδούν σε θρακιώτικη διάλεκτο ιστορίες, βιώματα, προβληματισμούς, πότε με χιούμορ και αποκριάτικη οπτική πότε με χαρακτηριστικό ψυχεδελικό στιλ.

Ξεκίνησαν με την θρακιώτικη παράδοση γιατί με αυτήν μεγάλωσαν και την «διαβάζουν» με έναν πιο σύγχρονο και πειραματικό τρόπο.  Κάνουν λόγο για ένα «χαριτωμένο  ‘χαλασμένο τηλέφωνο’ στην ιστορία της μουσικής, του οποίου το αποτέλεσμα πολλές φορές είναι τρομερά ενδιαφέρον».

«Εάν δεν παίζουμε τα ΘΡΑΞ όπως θέλουμε, δεν θα είμαστε και ΠΑΝΚC!» μας λένε οι ίδιοι λίγες ημέρες προτού ανέβουν στη σκηνή του 6 dogs και μας προτρέπουν να πάρουμε μέρος στην ιδιότυπη μουσική τους παράσταση: «είμαστε μία live μπάντα, μόνο αυτοί που μας έχουν δει ζωντανά μπορούν να καταλάβουν τι παίζουμε».

Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τους ανθρώπους της υπαίθρου, την αστική κουλτούρα, το… ελληνικό «American dream» που ζήσαμε σε άλλες, περασμένες εποχές, αλλά και την συνεχή παρουσία της παράδοσης στις ψυχές των ανθρώπων και στις «άκρες» της κοινωνίας.

Μοιραία η κουβέντα φθάνει πάντα στο τώρα και στους Έλληνες καλλιτέχνες και οι ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC έχουν μια ωραία απάντηση και σε αυτό «Επιτέλους πρέπει να δώσουμε σημασία σε τοπικούς καλλιτέχνες.  Όλοι οι πιτσιρικάδες που χτυπιόντουσαν και φωνάζανε ‘ω είναι ωραία στο παράδεισο’ είναι εκεί έξω και γράφουν πολύ όμορφες μουσικές».

Την Πέμπτη μας περιμένουν στο 6 dogs, και το efsyn city θα είναι εκεί. Δίνουμε μάλιστα τη δυνατότητα σε ορισμένους από εσάς να κερδίσετε προσκλήσεις ΕΔΩ

Πάμε να κάνουμε μια αναδρομή. Πώς προέκυψε αυτή η μουσική ιδέα; Τι σας ώθησε στο να πάτε ένα βήμα παραπέρα τις επιρροές που είχατε από την θρακιώτικη παράδοση;

Είμαστε ανήσυχοι χαρακτήρες και θέλουμε να δοκιμάζουμε καινούρια πράγματα. Έχει πολύ ενδιαφέρον να δίνεις πνοή σε κάτι το οποίο δεν ακολουθεί την πεπατημένη. Πολλές φορές προκύπτουν ήχοι οι οποίοι δεν είναι συνηθισμένοι και δημιουργούν πρωτόγνωρα συναισθήματα πρώτα σε μας και κατ’ επέκταση στον ακροατή. Το ότι ξεκίνησε αυτό το ταξίδι με τη θρακιώτικη παράδοση είναι καθαρά επειδή μ’ αυτή μεγαλώσαμε και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιδιοσυγκρασίας μας.

Τελικά είστε περισσότερο ΘΡΑΞ ή ΠΑΝΚC;

Εάν δεν παίζουμε τα ΘΡΑΞ όπως θέλουμε, δεν θα είμαστε και ΠΑΝΚC!

Και τι είναι η πανκοπανηγυροψυχεδέλεια;

Είναι ένας όρος που δημιουργήσαμε  ώστε να παίρνει κάποιος μια ιδέα για το τι παίζουμε. Όμως είμαστε μία live μπάντα, μόνο αυτοί που μας έχουν δει ζωντανά μπορούν να καταλάβουν τι παίζουμε!

Πόσο κοντινή μπορεί να είναι η σύνδεση ενός είδους μουσικής που χαρακτηρίζεται αστικό και μια παραδοσιακή έκφραση της κουλτούρας της υπαίθρου; Μήπως δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία στην σύγχρονη εποχή;

Πολλές φορές οι ανάγκες και τα προβλήματα ανθρώπων του αστικού περιβάλλοντος διαφέρουν από αυτές των ανθρώπων της υπαίθρου. Στη πόλη εάν βρέξει ή όχι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για κάποιον ο οποίος θα πάει στο γραφείο του. Για έναν άνθρωπο της υπαίθρου όμως αυτό μπορεί να σημαίνει επιτυχία στη καλλιέργειά του ή μέχρι και  καταστροφή, αναλόγως την εποχή. Στις αστικές περιοχές από την άλλη, παρεμβάλλονται περισσότερο οι άνθρωποι στη ζωή ενός ατόμου μιας και είναι πιο πυκνοκατοικημένες, οπότε η θεματολογία της μουσικής έχει να κάνει περισσότερο με τις ανθρώπινες σχέσεις. Για έναν άνθρωπο της υπαίθρου από την άλλη, το πλήθος ανθρώπων στη ζωή του είναι πιο περιορισμένο αλλά με πιο ισχυροποιημένους δεσμούς. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με ιστορίες, βιώματα, ανάγκες και καθημερινούς προβληματισμούς ανθρώπων απλά με διαφορετικά λόγια και για διαφορετικές καταστάσεις.

Υπάρχει κάποια ταξικότητα στη μουσική αυτή; Δεδομένων των κοινωνικών και γεωγραφικών καταβολών των δύο ειδών που συνδυάζετε;

Η μουσική μας απευθύνεται σε όλους.  Κάθε άνθρωπος έχει τους δικούς του λόγους για να μας ακούσει. Είναι μουσική που μιλάει για καταστάσεις που οποιοσδήποτε έχει νιώσει. Φυσικά πολλά από τα  παραδοσιακά κομμάτια εκ των πραγμάτων έχουν μια ταξικότητα αφού κατά κύριο λόγο τα τραγουδούσε και τα τραγουδάει ο απλός λαός.

Ποια είναι η θεματολογία των κομματιών που έχετε επιλέξει να διασκευάσετε μέχρι στιγμής;

Υπάρχουν παραδοσιακά κομμάτια με χιούμορ και αποκριάτικα. Κομμάτια τα οποία βρίσκουμε πολύ σουρεαλιστικά μέχρι ψυχεδελικά. Διασκευές από καλλιτέχνες που μας αρέσουν, ορχηστρικοί παραδοσιακοί σκοποί και φυσικά όλα αυτά με τις δικές μας προσθήκες. Στα περισσότερα πρωταγωνιστής είναι ο άνθρωπος με ότι αυτό συνεπάγεται.

Έχετε δικό σας υλικό; Σκέψεις για δισκογραφία υπάρχουν;

Υπάρχουν στα σκαριά κάποιες εξολοκλήρου δικές μας συνθέσεις τις οποίες θα μοιραστούμε  με το κοινό στο προσεχές μέλλον. Σκεφτόμαστε για κάποια πιο ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά για μετά το καλοκαίρι.

Θα θέλατε  να πειραματιστείτε και με παραδοσιακές μουσικές από άλλες περιοχές της Ελλάδας;

Ήδη πειραματιζόμαστε και με μουσικές από άλλες περιοχές!

Και άλλα σχήματα και καλλιτέχνες έχουν προσπαθήσει να κάνουν μια αντίστοιχη μείξη παραδοσιακών ήχων με πιο δυτικότροπα μοτίβα. Αντίστοιχα οι πρόγονοί μας έβαλαν τον δικό τους λίθο στα τραγούδια που «κληρονόμησαν» κυρίως προφορικά. Είναι αυτός ο τρόπος με τον οποίο ανανεώνεται και προωθείται η παράδοση στις επόμενες γενιές;

Ακριβώς! Όταν μιλάμε για παράδοση, είναι κάτι το οποίο μεταδίδεται από γενιά σε γενιά. Θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει χαριτωμένα και ως ένα  ‘χαλασμένο τηλέφωνο’ στην ιστορία της μουσικής, του οποίου το αποτέλεσμα πολλές φορές είναι τρομερά ενδιαφέρον. Απλά παλιότερα οι μουσικές επηρεάζονταν η μία από την άλλη και άλλαζαν πιο αργά επειδή δεν είχε αναπτυχθεί τόσο η τεχνολογία. Σήμερα αυτή η διαδικασία γίνεται ταχύτερα.

Η παραδοσιακή μουσική δέχθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες πλήγματα κυρίως από την επίπλαστη ευφορία του σκυλάδικου και την «νεοελληνική» κουλτούρα της πίστας, του δήθεν. Τώρα που οι αυταπάτες αυτές έχουν καταρρεύσει υπάρχει μια μικρή στροφή προς πιο παραδοσιακούς ήχους, είτε με την αναβίωση του ρεμπέτικου, τα παραδοσιακή πανηγύρια ή με «παλαιούς» ήχους παιγμένους πιο σύγχρονα. Η παράδοση είναι πάντα εκεί, κάπου μέσα μας;

Η κουλτούρα της πίστας δεν έδινε ιδιαίτερη έμφαση στη μουσικότητα και στην ουσία αλλά περισσότερο στη ψευτογκλαμουριά του φαίνεσθαι. Ήταν ο εύκολος τρόπος να εκδηλωθούν σύμφωνα με το “american dream” οι χαρές του Έλληνα, με περισσότερο βιτρίνα παρά ανάγκη για ουσιαστική γιορτή, για γλέντι και αλληλεπίδραση με τους γύρω και τον εαυτό μας. Να ‘χουμε καλύτερο αμάξι από το γείτονα και η διασκέδαση μας να είναι όσο πιο ακριβή γίνεται χωρίς να υπάρχει πραγματικό νόημα. Είμαστε χώρα με ασθενή μνήμη κι έτσι πολύ επιρρεπείς στο να μας καλλιεργούν μια μόδα στο μυαλό. Η παράδοση ήταν, είναι και θα είναι πάντα εκεί, απλά σήμερα που η αλόγιστη σπατάλη χρήματος έφτασε στο τέλος της, μόνο κάτι αυθεντικό και πηγαίο μπορεί να επιβιώσει και να αναδειχθεί.

Η επιβίωση είναι ένα από τα κύρια ζητούμενα για έναν μουσικό που ζει και εργάζεται στην Ελλάδα. Μπορεί να κυκλοφορήσει τη δουλειά του σχετικά πιο εύκολα (μέσω Διαδικτύου, social media), αλλά όχι και να βιοποριστεί από αυτό. Είναι τα φεστιβάλ ή οι ευρύτερες συνεργασίες ένας τρόπος να αναδειχθούν συλλογικά οι Έλληνες μουσικοί; Υπάρχει ίσως άλλος δρόμος;

Επιτέλους πρέπει να δώσουμε σημασία σε τοπικούς καλλιτέχνες. Υπάρχουν διάφορα συγκροτήματα σε όλη την Ελλάδα που δεν έχουν την προβολή που τους αξίζει, ενώ την ίδια στιγμή έρχονται μπάντες από το εξωτερικό οι οποίες παίζουν περίπου μια ώρα ανακυκλούμενες μουσικές και γεμίζουν γήπεδα. Ανοιχτό μυαλό χρειάζεται και τίποτα παραπάνω. Το ότι δεν παίζουν οι Τρύπες και τα Ξύλινα Σπαθιά δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει πλέον ελληνική μουσική σκηνή.  Όλοι οι πιτσιρικάδες που χτυπιόντουσαν και φωνάζανε ‘ω είναι ωραία στο παράδεισο’ είναι εκεί έξω και γράφουν πολύ όμορφες μουσικές….

Είναι τα Βαλκάνια η πιο punk περιοχή της Ευρώπης; Και η Ελλάδα; Είναι Δύση, Ανατολή ή απλά Βαλκάνια;

Μια περιοχή για μας είναι punk, όταν κατανοεί τη διαφορετικότητα μεταξύ ανθρώπων και αναγκών, χωρίς σύνορα και προκαταλήψεις. Δεν αρκείται απλά στο να συμβιβαστεί με αυτά, αλλά τα προσαρμόζει στην καθημερινότητά της και εκφράζεται ως κοινή φωνή προς τα έξω.

Ποιος είναι ο καλύτερος εκπρόσωπος της θρακιώτικης μουσικής παράδοσης και ποιος της punk;

Και στις δύο περιπτώσεις είναι αυτός που το κάνει επειδή πραγματικά το έχει ανάγκη και το κάνει με μεράκι .

Και οι ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC τι προτιμούν. Ένα τοπικό πανηγύρι με έντονο το παραδοσιακό στοιχείο ή μια συναυλία σαν αυτή που ετοιμάζετε στο 6 dogs;

Έχουμε παίξει και θα παίξουμε σε πολλά παραδοσιακά τοπικά πανηγύρια.  Έχει περίπου δύο χρόνια όμως, που θέλουμε να δημιουργήσουμε κάτι διαφορετικό από αυτό. Αυτή τη περίοδο δίνουμε έμφαση στο να υπάρχει περισσότερο το στοιχείο της παράστασης στη μουσική μας. Κάθε φορά ετοιμάζουμε προσεκτικά το πρόγραμμα της συναυλίας, το οποίο θέλουμε να έχει μία συγκεκριμένη δομή. Το 6 dogs είναι πολύ κατάλληλος χώρος για κάτι τέτοιο!