Γνώρισα τον Μάριο Ζέρβα μετά την αποφυλάκισή του, περίπου δύο μήνες (η φυλάκισή του), γιατί -λένε οι ένστολες δυνάμεις- είχε κουκούλα, μια τσάντα με εκρηκτικά, είχε λυσσάξει να σκοτώσει ανθρώπους και άλλα φαιδρά, σε αντιμνημονιακή, πριν από τέσσερα χρόνια, διαδήλωση.
Τελικά αποδείχτηκε ότι τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συνέβαινε. Ούτε κουκούλα φορούσε, όπως αποδεικνύεται από τη φωτογραφία με τη σύλληψή του, ούτε βόμβες είχε ούτε του είχε γυαλίσει το μάτι να αιματοκυλήσει την Αθήνα. Κάτι μαγιό είχε στην τσάντα του, κάτι σκουφιά, κάτι αρώματα, όλα εκείνα που χρειάζεται ένας καθηγητής κολύμβησης. Μικρά παιδιά, νήπια, προπονούσε ο άνθρωπος.
Χαμογέλασα όταν τον είδα για πρώτη φορά. Ημουν μ’ έναν φίλο και συνάδελφο. Κοιταχτήκαμε και ντραπήκαμε που δεν μπορέσαμε να κρύψουμε το χαμόγελό μας. Είχαμε απέναντί μας ένα αθώο πλάσμα, ένα «παιδάκι». Αυτόν βρήκαν να βαφτίσουν «τρομοκράτη»; Θα γελάνε κι οι πέτρες στο δικαστήριο. Τελικά την πλήρωσε.
Και σήμερα δικάζεται με βάση τον τρομονόμο που στέλνει στα κελιά όποιον έχει κουκούλα στις διαδηλώσεις. Και αυτό παρότι η πραγματικότητα βοά ότι ο Μάριος δεν φορούσε κουκούλα. Ελα, όμως, που τα μαλλιά του είναι ράστα και, καθώς φαίνεται, αυτό εξοργίζει τα παιδιά των ΜΑΤ και καλά και σώνει θέλουν να τον βάλουν φυλακή, σε πείσμα της πραγματικότητας που λέει ότι ο Μάριος Ζ. δεν έχει καμιά σχέση με βόμβες και κουκούλες. Τι σου είναι αυτό το αστυνομικό γινάτι...
Για φαντάσου να πέσει σε τίποτα ξεροκέφαλους δικαστές που θα πειστούν (θα ήταν βεβαίως έγκλημα) από τα... πειστήρια (ανύπαρκτα) της αστυνομίας και του επιβάλουν ποινή (οποιαδήποτε) πληγώνοντας την αλήθεια, αλλά, κυρίως το μέλλον του: Είναι να μη σε βάλουν στο μάτι τα αστυνομικά όργανα. Θα τρέχεις και δεν θα φτάνεις. Ευτυχώς που δημιουργήθηκε κίνημα συμπαράστασης στον νεαρό δάσκαλο κολύμβησης και όχι μόνο από τους φίλους του. Ολοι θα είναι, από τις 9 σήμερα το πρωί, έξω και μέσα στο κτίριο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων (!), στην οδό Λουκάρεως, να πουν «όχι» στην καταστολή και στους τρομονόμους.
Δεν συμφωνώ με την κατάληξη του καλέσματος αλληλεγγύης. Τι πάει να πει «Να αθωωθεί ο Μάριος Ζέρβας»; Ολοι ξέρουμε ότι είναι αθώος. Να δικαστούν όσοι τον συνέλαβαν και του έστησαν πλεκτάνη, αυτό θα ᾽πρεπε να ήταν η απαίτηση των διοργανωτών, των προσκαλούντων. Διαφορετικά ο κάθε «διαφορετικός» θα πρέπει να σταματήσει να κυκλοφορεί ή να «συμμορφωθεί» προς τας αστυνομικάς υποδείξεις, ή ακόμη θα εξαναγκαστεί να «εξωραΐσει» τον εαυτό του σ’ ένα άβουλο ον, χωρίς γούστο, χωρίς δυνατότητα επιλογών. Πρέπει να σταματήσει η μετάλλαξη της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας σε ολοκληρωτικό καθεστώς. Τέτοιες δίκες αυτό ακριβώς είναι: η διολίσθηση σε αυταρχικά και στη συνέχεια σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Ετυμηγορούν σωστά οι δικαστές όταν λειτουργούν ανεξάρτητα, ανεπηρέαστοι από την κρατική χειραγώγηση και τον φόβο να σμπαραλιαστεί η καριέρα τους. Συμπλέουν με άνεση με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, υπηρετούν την αλήθεια και την κοινωνική δικαιοσύνη. Μένει να το αποδείξουν σήμερα, μην τυχόν καταστραφεί η ζωή ενός αθώου παιδιού που θέλει να έχει τα μαλλιά του ράστα, να κάνει βόλτες με τον σκύλο του στα Εξάρχεια και να προπονεί μικρά παιδιά στην κολύμβηση...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας