Από τη μια επαίρεται η κυβέρνηση ότι έχει συγκρατήσει την εξάπλωση του ιού, την ίδια στιγμή όμως προβαίνει σε δίωξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη επειδή, λέει, αντιτάχθηκε στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας.
Και το έκαναν μες στο μεγαλοβδόμαδο οι θεομπαίχτες, χωρίς να σεβαστούν την ιερότητα των ημερών, το θρησκευτικό συναίσθημα, που είναι διάχυτο, όσο αυτό είναι δυνατό, τούτες τις μέρες [από την άλλη κόπτονται να δείξουν την πίστη τους και την ευλάβειά τους οι υποκριτές - και Φαρισαίοι]. Η δίωξη, είναι τοις πάσι φανερό, είναι καθαρά πολιτική και διακρίνεται από κυνισμό και εκδικητικότητα - από μίσος για ό,τι δεν μπορούν να ελέγξουν οι καθεστωτικές αντιλήψεις τους.
Δεν ξεχνάμε δε ότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι αρχηγός κόμματος, έστω και αν το κόμμα του δεν κατάφερε να διακριθεί στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Ηταν επίσης επί χρόνια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, διετέλεσε μάλιστα και υπουργός της κυβέρνησής του. Δεν βλέπω τους πρώην συντρόφους του να σηκώνουν ανάστημα και να αρθρώνουν υπερασπιστικό πολιτικό λόγο σε τούτη την ανεκδιήγητη δίωξη στην οποία προέβη η φιλελεύθερη κυβέρνηση.
Αν έκαναν κάτι τέτοιο θα παραδεχόταν κανείς ότι κάνουν πραγματική αντιπολίτευση [επί της ουσίας δηλαδή, επί της δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών]. Δυστυχώς και οι πρώην σύντροφοί του του φέρθηκαν με τον ίδιο άκομψο και υποτιμητικό τρόπο όταν είχαν κυβερνητικά αξιώματα - χημικά από τις δυνάμεις καταστολής και άσκηση σωματικής βίας ήσαν τα μέσα με τα οποία αντιμετώπισαν τις υπέρ των φτωχών διαμαρτυρίες του.
Ισως δεν του συγχωρέθηκε ποτέ ότι απέρριψε τις παχυλόμισθες κυβερνητικές πολυθρόνες, χαράσσοντας μια γνήσια αριστερή γραμμή, η οποία όμως έδειχνε σε πολλούς από τους πρώην συντρόφους τον δικό τους συμβιβασμό και τη νέα τους πορεία εντός του πολιτικού συστήματος. Η εύκολη, όπως αποδείχτηκε, αφομοίωσή τους από αυτό το πολιτικό σύστημα ίσως τους ενέταξε στο κατεστημένο και το κατεστημένο δεν δικαιολογεί «ανατρεπτικές» ή «επαναστατικές» ενέργειες, που κλονίζουν τα θεμέλιά του και την απρόσκοπτη λειτουργία και διαιώνισή του.
Βέβαια κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι εάν ο ίδιος ο Λαφαζάνης ήταν στην κυβέρνηση επί τέσσερα και πλέον χρόνια δεν θα έπραττε τα ίδια που έπραξαν οι πρώην σύντροφοί του, διότι το πολιτικό σύστημα απαιτεί να είσαι όργανό του και όχι διαβολέας του.
Αντιπαρερχόμαστε εν τούτοις αυτή τη μικρή ενοχλητική υπόθεση και μένουμε στο ότι ουδείς, από την «πληθυντική» έστω Αριστερά, βγήκε να υπερασπιστεί τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, ενάντια στην άξεστη και αδιανόητη δίωξη που του ασκήθηκε τούτες τις μέρες της Λαμπρής. Τι αλήθεια απέγινε εκείνη η λαϊκή Αριστερά;
Είναι, αν δεν γίνεται αμέσως κατανοητό, μια ευκαιρία για την Αριστερά να ξεγυμνώσει εντελώς τη φιλελεύθερη κυβέρνηση, μετά την ταπείνωσή της από το απεχθές γι' αυτήν Εθνικό Σύστημα Υγείας [πρέπει να ντρέπονται πρωτοκλασάτα στελέχη της, που λοιδορούσαν, υποβάθμιζαν και απαξίωναν γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, να μην πούμε ότι όφειλαν να δηλώσουν, αυθωρεί και παραχρήμα, τις παραιτήσεις τους από τους κυβερνητικούς θώκους στους οποίους στρογγυλοκάθονται, κοκορευόμενοι δε οι αχρείοι].
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας