Ενα φεγγάρι, 2011-2014, εντελώς απρόσμενα και συμπτωματικά βρέθηκα να είμαι υπεύθυνος για τις πολιτιστικές δραστηριότητες στον Δήμο Σικυωνίων. Σκέφτηκα λοιπόν, το 2011 ήταν, να προσκαλέσω τον Μανώλη Γλέζο να μιλήσει στην πόλη με αφορμή την ημέρα της Εθνικής Αντίστασης (27 Νοεμβρίου, μάχη στον Γοργοπόταμο). Το πρότεινα στο διοικητικό συμβούλιο και σε άλλους φίλους.
Μερικοί αδιαφόρησαν και άλλοι χαμογέλασαν. «Λείπεις πολλά χρόνια από την πόλη (Κιάτο) και δεν γνωρίζεις πώς έχουν τα πράγματα εδώ. Καλύτερα μην τον καλέσεις τον άνθρωπο -ζήτημα είναι να έλθουν σαράντα-πενήντα νοματαίοι». Μούδιασα κάπως, αλλά επέμεινα. Εάν είναι δυνατόν, έλεγα μέσα μου, να μην τρέξει ο κόσμος να ακούσει τον Γλέζο. Και, βέβαια, ευτυχώς που δεν τους άκουσα. Δεν έπεφτε καρφίτσα στο δημοτικό θέατρο, στον εξώστη, στον αύλειο χώρο -ήμουν βέβαιος για την κοσμοσυρροή.
Σείστηκε η αίθουσα όταν μπήκε μέσα, συνεπέστατος στην ώρα έναρξης -όλοι όρθιοι τον χειροκροτούσαν ασταμάτητα. Είχε έλθει βέβαια πολύ νωρίτερα αλλά επισκεφτήκαμε τον (συνεπώνυμό μου) δήμαρχο στο γραφείο του. Ηθελε να οσμιστεί την ατμόσφαιρα, να ακτινογραφήσει τους ανθρώπους -έκοβε σαν αστρίτης το μάτι του. Aφού κόπασαν τα χειροκροτήματα οδηγηθήκαμε στο σημείο που θα καθόμασταν.
Ο Γλέζος στεκόταν όρθιος όσην ώρα τον προσφωνούσε ο δήμαρχος. Αμήχανος, στάθηκα κι εγώ όρθιος -ντρεπόμουν να καθίσω. Γυρίζει προς το μέρος μου και με αυστηρό ύφος μού νεύει να καθίσω. «Μα», προσπαθώ να τραυλίσω. «Δεν έχει μα, κάθισε». Λέω δυο λόγια για το έργο του που δεν είναι και τόσο γνωστό, για τα βιβλία που έχει συγγράψει για το νερό και τη γλώσσα. Στέκεται όρθιος δίπλα μου και δεν νιώθω άνετα. Διακόπτω τη «φλυαρία» μου και παίρνει αμέσως τον λόγο.
Δεν θα σας μιλήσω για την Εθνική Αντίσταση, είπε, οι εθνικές επέτειοι υπάρχουν απλώς για να μας θυμίζουν ότι δεν πρέπει ποτέ να χαθεί το αγωνιστικό φρόνημα. Το φλέγον γι' αυτόν θέμα ήταν η διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου, κυρίως όμως η ηθική αναγνώριση εκ μέρους της Ευρώπης και του κόσμου όλου του σημαντικού ρόλου που έπαιξε η χώρα μας στην έναρξη της αντίστασης κατά των ναζιστικών ορδών και η καθυστέρηση της ταχείας ανάπτυξης αυτών των ορδών.
Βροχή οι ερωτήσεις -αυτός ήταν και ο στόχος του: η συμμετοχή του κοινού. Απαντούσε σε όλες -πάντα όρθιος. Πέρασαν δύο ώρες, δυόμισι. Αποτόλμησα να του πω μήπως ήθελε να καθίσει, να ξεκουραστεί λίγο. «Εσύ μη μιλάς, τη δουλειά σου την έκανες, τώρα είναι η σειρά μου» και συνέχισε να απαντά στις πολλές ερωτήσεις -ήταν σαν να χόρευε. Πέρασαν τρεις ώρες -ο κόσμος δεν έλεγε να φύγει. Ε, λέει, κάποια στιγμή πρέπει να φύγω για Αθήνα. Δεν έμεινε ούτε να τον κεράσουμε κάτι, να φάει κάτι. Φώναξε τον οδηγό του και, μέσα πάλι από παρατεταμένα χειροκροτήματα, μας αποχαιρέτησε -δεν ήθελε να χάσει στιγμή από τη ζωή του, ρούφαγε τη ζωή. Ενενήντα χρονώ, όρθιος επί πάνω από τρεις ώρες.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας