Σε λίγες ημέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, που αποτέλεσε αναμφισβήτητα τομή στα ύστερα μνημονιακά χρόνια. Ενα δημοψήφισμα, που απελευθέρωσε δυνάμεις και αυτοματισμούς πρωτόγνωρους για τα μέχρι τώρα δεδομένα.
Ενα δημοψήφισμα, που έγινε αντικείμενο λοιδορίας, κινδυνολογίας και προπαγάνδας από τους υπέρμαχους του «ναι». Ενα δημοψήφισμα, τα αποτελέσματα του οποίου ακόμα δεν έχουν αναπτυχθεί στην ολότητά τους και η επίδρασή του ακόμα παραμένει αδιευκρίνιστη.
Η επιλογή διεξαγωγής του δε, οι αναγνώσεις του καθαρού αποτελέσματος και οι πολιτικές επιλογές που ακολούθησαν, παραμένουν αντικείμενο συζήτησης. Κανένα συμβάν κομβικό για την πορεία μιας κοινωνίας και μιας οικονομίας δεν αναλύεται ή περιορίζεται σε απλοϊκά συνθήματα περί «προδοσίας» ή «διχασμού».
Η πραγματικότητα άλλωστε είναι πιο σύνθετη απ’ ό,τι μερικές φορές φαίνεται. Και το ερώτημα εάν και γιατί το «όχι» έγινε «ναι» ή «ίσως» είναι ένα ζήτημα, που την απάντησή του θα δώσουν ατομικά και συλλογικά όσοι συντάχθηκαν με το 61,3%.
Υπό την επίδραση αυτής της ρευστής αναλυτικής προσπάθειας, που επικαλύπτεται από παβλοφικού τύπου εξάρσεις, η κυβέρνηση επέλεξε να θέσει εκ νέου το ενδεχόμενο διεξαγωγής ακόμα ενός δημοψηφίσματος.
Αυτή τη φορά αναφορικά με τη συνταγματική αναθεώρηση. Η πρωτοβουλία αυτή προκάλεσε ουκ ολίγες συζητήσεις τεχνικού και πολιτικού περιεχομένου, εν πολλοίς δικαιολογημένες.
Στη συζήτηση άλλωστε για την αναγκαία συνταγματική αναθεώρηση έχει ήδη λάβει θέση το νεοφιλελεύθερο δόγμα. Στην έκδοση της «Καθημερινής» της περασμένης Κυριακής με τίτλο «Ενα Καινοτόμο Σύνταγμα για την Ελλάδα», μια επιτροπή υπό την καθοδήγηση του Στέφανου Μάνου επιχειρεί να θέσει τους δικούς της όρους.
Με χαρακτηριστικότερη την πρόταση «η ανταπεργία (να) αποτελεί επίσης δικαίωμα». Τη διεκδίκηση δηλαδή του ΔΝΤ για θεσμοθέτηση του «lock out» ορισμένοι σπεύδουν όχι μόνο να την ενστερνιστούν, αλλά να συμπεριληφθεί στο Σύνταγμα.
Για να αποκρουστούν τέτοιου είδους «ιδέες», προέχει η συντεταγμένη ανάλυση της ουσίας της συνταγματικής αναθεώρησης και όχι τα «πυροτεχνήματα».
Η κάθε κυβέρνηση οφείλει, λοιπόν, να διαφυλάττει τις επιλογές της και να πράττει τα δέοντα ώστε μια σημαντική δημοκρατική λειτουργία, όπως αυτή του δημοψηφίσματος, και μια σπουδαία κοινωνική στιγμή, αυτή της διενέργειάς του τον περασμένο Ιούλιο, να μην τίθεται στη δημόσια συζήτηση με όρους σεναριολογίας.
Διότι δίδεται η εντύπωση πως οι ελιγμοί προηγούνται των αρχών.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας