Διακομματική τοξικότητα έκπαλαι

Το τοξικό κλίμα που καλλιεργούν συστηματικά οι Δημοκρατικοί όπλισε το χέρι του 20χρόνου που επιχείρησε να δολοφονήσει τον Τραμπ. Αυτό διακινούν οι Ρεπουμπλικανοί και τα δίκτυα ενημέρωσης που τους υποστηρίζουν. Τι λέγανε δηλαδή οι Δημοκρατικοί που ήταν εκτός των ορίων; Οτι ο Τραμπ είναι ο σημερινός Χίτλερ και αν εκλεγεί ξανά πρόεδρος, θα κινδυνεύσει η δημοκρατία. Ομως και ο υποψήφιος αντιπρόεδρος του Τραμπ είχε αποκαλέσει τον πρώην πρόεδρο «Χίτλερ». Το μετάνιωσε, δήλωσε πως έκανε λάθος, χαρακτήρισε τον Τραμπ επιτυχημένο πρόεδρο των ΗΠΑ και τώρα διεκδικεί τον δεύτερο ρόλο στο πολιτικό σύστημα. Σάμπως ο Τραμπ και πολλοί Ρεπουμπλικανοί δεν έχουν πει του κόσμου τις ανοησίες για τους Δημοκρατικούς; Για τον Τραμπ το κόμμα των Δημοκρατικών είναι κομμουνιστικό και αν κερδίσει τις εκλογές, θα κάνει τη χώρα σοσιαλιστική. Γελάνε και οι πέτρες. Ούτε ο Τραμπ είναι Χίτλερ ούτε ο Μπάιντεν ή όποιος άλλος πάρει τη θέση του από την πλευρά των Δημοκρατικών είναι Λένιν.

Αυτά είναι επικοινωνιακά τεχνάσματα των διαφημιστικών εταιρειών και των συμβούλων που έχουν αναλάβει την καμπάνια των κομμάτων και την καθοδήγηση των ηγετών, έχοντας στόχο να εξαπατήσουν τους αφελείς, να σιγοντάρουν τους φανατικούς, να αποτρέψουν διαρροές προς την αποχή ή προς τους ανταγωνιστές και γενικώς για να τρομάξουν τους ψηφοφόρους. Αλλωστε δεν υπάρχει χώρα όπου τα κόμματα δεν χρησιμοποιούν τοξικό λόγο για να βλάψουν τους αντιπάλους τους. Και συκοφαντίες και δολοφονίες χαρακτήρα και δηλητηριώδεις υπαινιγμοί και κουτσομπολίστικες πρακτικές. Απ’ όλα έχει ο μπαξές. Καμία χώρα δεν εξαιρείται. Ο αντίπαλος είναι εχθρός, δαιμονοποιείται και πρέπει να εξοντωθεί. Με κάθε τρόπο. Ο σκοπός είναι ιερός και όλα τα μέσα επιτρέπονται.

Στην Ελλάδα έχουμε μεγάλη παράδοση. Το άθλημα το υπηρετούν σήμερα στελέχη από σχεδόν όλα τα κόμματα (εκτός του ΚΚΕ) και είναι υποκριτική ή εσκεμμένα παραπλανητική η άποψη ότι στο παρελθόν όταν υπήρχαν μεγάλου βεληνεκούς προσωπικότητες, ο διάλογος γινόταν σε υψηλό επίπεδο, χωρίς χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, χωρίς προπηλακισμούς, χωρίς δηλητηριώδη σχόλια για την ηθική των αντιπάλων, πάντα με το «σεις» και με το «σας», λες και ήταν πρόσκληση για τσάι και συμπάθεια. Μύθος. Πριν από τις εκλογές του 1981 η Δεξιά έλεγε ότι, αν κερδίσει το ΠΑΣΟΚ, θα εγκαθιδρύσει μονοκομματικό καθεστώς. «Εφιάλτη» είχε αποκαλέσει ο Ανδρέας Παπανδρέου τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, όταν εξελέγη αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Οι μισοί Ελληνες αποκαλούσαν «κλέφτες» τους άλλους μισούς το 1989. Η απάντηση των «κλεφτών»; Κότερα και βίλες είχαν Φλωράκης και Κύρκος. Συνεργάτης των ναζί ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με ερωμένη στη Θεσσαλονίκη. Αρχηγός της 17 Νοέμβρη ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου σύμφωνα με τη Νέα Δημοκρατία και ορισμένα φιλικά της μέσα ενημέρωσης. Στο συγκεκριμένο θέμα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, μιλώντας στον Αλέξη Παπαχελά, είχε πει ότι «στη δική μου εκτίμηση ο Ανδρέας ήταν άξιος για όλα». Το άξιος δεν ήταν θετικός προσδιορισμός. Ικανός για όλα εννοούσε.

Ο Τσίπρας για τον Κυριάκο Μητσοτάκη πούλησε στους δανειστές το όνομα της Μακεδονίας για να πάρει τις συντάξεις και κατά την άποψη παραγόντων της Ν.Δ προστάτευε τις ένοπλες συνιστώσες του κόμματός του. «Θα πάρω τα λεφτά μου από την τράπεζα για να μην τα βρουν οι κατσαπλιάδες» φώναζε σημερινός υπουργός παραμονές των εκλογών του 2015. Λίγα χρόνια μετά έταζε Ειδικό Δικαστήριο στους Τσίπρα - Κοτζιά για το εθνικό έγκλημα που διέπραξαν υπογράφοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών και υποσχόταν στους πολιτικούς αντιπάλους του ότι θα τους γδάρει επειδή τόλμησαν να αμφισβητήσουν την ακεραιότητά του στο θέμα της Novartis. Δεν έχουν τελειωμό τέτοιου τύπου αντιπαραθέσεις. Γι’ αυτό, όποτε ακούτε είτε από τη Δεξιά είτε από το ΠΑΣΟΚ για το φαινόμενο του πολακισμού σαν να προέκυψε ξαφνικά, σαν να μη ζουν σ’ αυτή τη χώρα, σαν να μην έχουν στις τάξεις τους πρόσωπα με ανάλογα… προσόντα, μην το παίρνετε σοβαρά.