Τους κάνω χάζι καθώς πηγαίνουνε τον πρωινό τους περίπατο. Εχουν ενενήντα έξι χρόνια διαφορά· ο ένας γεννήθηκε το 1922, ο άλλος το 2018. Τον έναν τον προσέχει η κόρη του, τον άλλον τον κρατά απ’ το χεράκι η γιαγιά του· κόρη και γιαγιά είναι ένα και το αυτό πρόσωπο.
Στη φροντίδα της αφήνονται κάθε πρωί. Σχεδόν την ίδια επιμέλεια χρειάζονται ο γέροντας κι ο μπέμπης, είτε πρόκειται για το φαΐ τους είτε για την ανάγκη τους είτε για να περάσουνε την ώρα τους ευχάριστα χωρίς να δυσανασχετήσουν απ’ την πλήξη. Και διαρκώς να τη ρωτούνε πράματα· ο ένας αρχίνισε να ξεχνά τα πάμπολλα που είχε μάθει για τον κόσμο και χρειάζεται βοήθεια για να τα ανακαλέσει, κι ο άλλος τώρα ξεκινά να τον ανακαλύπτει και διψά να ξεδιαλύνει τα μυστήριά του.
Για αμφότερους, ο εγκλεισμός κι η καραντίνα μάλλον φαίνεται πως ήταν μια αδιάφορη περίοδος. Ο ένας γεννήθηκε στ’ απόνερα της μικρασιατικής καταστροφής, πέρασε έναν παγκόσμιο πόλεμο, έναν εμφύλιο και τρεις χούντες, έχασε αδέρφια και παιδιά μες στην ανέχεια και στις συμφορές της πρότερης ζωής του· έγκλειστο έτσι κι αλλιώς λόγω της ηλικίας τον βρήκε η πανδημία, δεν βλέπει ούτε ακούει πια καλά, ξώφαλτσα ό,τι μάθει για την επικαιρότητα, δεν του έκανε ιδιαίτερη αίσθηση το γεγονός. Κι ο άλλος, που μεγάλωσε μέσα στην πανδημία, δεν έχει βιώματα και αναμνήσεις από την πρότερη κατάσταση· γι’ αυτόν οι άνθρωποι φορούνε μάσκες από πάντα, δεν έχει δει ποτέ του χειραψία ούτε ανθρώπους ν’ αγκαλιάζονται και να διπλοφιλιούνται σαν τύχουνε σε κάποιο συναπάντημα, μα ούτε πρόκειται επίσης να θυμάται και πολλά από αυτήν εδώ την εποχή.
Και κάθε μέρα βγαίνουν τη βόλτα τους παρέα, να λιαστούνε. Το ριζωμένο στον χρόνο παρελθόν βαδίζει μακρόσυρτα, καρφώνοντας το «πι» σταθερά στην άσφαλτο, κι απολαμβάνει την κάθε επόμενη στιγμή, ενώ το μέλλον πηγαίνει ζωηρά και δρασκελίζει διψασμένο τις στιγμές, μέσα στη φούρια του να έρθει μια ώρα αρχύτερα ο καιρός του. Κι όμως, παρά το διαφορετικό τους τέμπο, πορεύονται παράλληλα στον δρόμο. Παιζογελούνε τα μάτια τους καθώς παρατηρεί ο ένας τον άλλο κι ώρες ώρες θαρρώ πως επικοινωνούνε σε μια συχνότητα που δεν την πιάνει η αντένα μου.
Κάνω χάζι δυο διαφορετικούς αιώνες καθώς πηγαίνουνε τον πρωινό τους περίπατο. Κι είναι φορές που, ως εγγόνι του ενός και πατέρας του άλλου, μπαίνω κι εγώ στη μέση και περπατώ μαζί τους.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας