Πρόβαλε η θεοτόκος Ρέα συνοφρυωμένη, στο πλάτωμα του Δικταίου Αντρου, κρατώντας στην αγκαλιά της τον νεογέννητο Δία. Ανατρίχιασε σύγκορμη με αυτούς που καταλύουν την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, για να καταρρεύσει συθέμελα η Δημοκρατία.
Οργίστηκε με τους κυβερνώντες που επιλέγουν από το καθολικό δώρο της ζωής να επιβραβεύουν τον θάνατο και να τον κάνουν πολιτικό θεσμό. «Η Δημοκρατία δεν σκοτώνει ούτε τους τρομοκράτες, δίνει ζωή», λέει! Συνάχτηκαν γύρω της οι Κουρήτες με τα μουσικά τους όργανα και αρχίζουν να παίζουν ποντιακό, κρητικό, τσάμικο και συρτό στο τρέμουλο των άστρων. Πραγματοποιούν συνελεύσεις άμεσης δημοκρατίας σε όλες τις πόλεις και τα χωριά της Ελλάδας. Η ζωή είναι επιλογή, ο θάνατος βούκεντρο της εξουσίας, φωνάζουν. Κατεβαίνουν οι πολίτες οργισμένοι στην Πλατεία Συντάγματος, ψάλλοντας:
«Ευφορίων: Δίχως τείχος κι οχυρό,/ Μ’ όπλο τους μόνο το ήθος,/ Αντοχής κάστρο γερό/ Των ανδρείων είν’ το στήθος./ Ολοι τώρα στον αγώνα, / Αν ζητάτε λευτεριά,/ Κάθε νέα κι αμαζόνα/ Κι ήρωές μας τα παιδιά.
Χορός: Ποίηση μυρωμένη, / Στα ουράνια ανεβαίνει!/ Το άστρο της φεγγοβολάει,/ Ολο μακρύτερα μας πάει./ Κι όμως πάντα την ακούμε, / Και ο λόγος της μεθάει.
Ευφορίων: Δεν ακούτε τα πελάγη πώς βροντάνε; Ηχούν στους κάμπους κι αντηχούν. Υγρές και σκονισμένες στρατιές περνάνε,/ Σε οδύνης, σκοτοδίνης μάχες να ριχτούν./ Κι ο σκοτωμός / Είναι θεσμός, / Κι όλοι να τ’ αντιληφτούν.
ΕΛΕΝΗ, ΦΑΟΥΣΤ και ΧΟΡΟΣ
Ω, τι φρίκη! Και τι τρόμος! Σου ’ναι ο σκοτωμός θεσμός;
Ευφορίων: Δε θα μείνω να κοιτάω μόνος,/ Των βασάνων δε θα γίνω ουραγός.
ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ
Κίνδυνος κι αλαζονεία: Τέτοιες έξεις θανατώνουν»
«Φάουστ», μτφρ. Π. Μάρκαρης
Εμφανίζονται οι εκτελεσμένοι της Καισαριανής, τους ακολουθούν όσοι θανατώθηκαν από τους Γερμανούς ναζί και τους ταγματασφαλίτες, χιλιάδες ματωμένοι ήρωες της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης, οι νεκροί αγωνιστές από τη χούντα. Μαζί τους είναι και τα κακοποιημένα παιδιά, γνωστά και άγνωστα, τραγουδώντας:
«Μητέρα, μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα, κι αν στο κρυφό μυστήριο ζουν πάντα τα παιδιά σου με λογισμό και μ’ όνειρο, τι χάρ’ έχουν τα μάτια...
Το θεϊκό σου πάτημα δεν άκουσα, δεν είδα
Αλλά, Θεά, δεν ημπορώ ν’ ακούσω τη φωνή σου, κι ευθύς εγώ τ’ ελληνικού κόσμου να τη χαρίσω;»
Ο Δίας βροντοφωνάζει: ΟΧΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΘΕΣΜΟΣ.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας