Πριν από λίγες ημέρες ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, αναπληρωτής υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, μίλησε στη Βουλή για «λάθη» που κάνει η κυβέρνηση και που, όμως, «διδασκόμαστε» από αυτά.
Ηταν σαφώς θαρραλέα πράξη η δήλωση, καθώς δεν συνηθίζεται κάτι τέτοιο από πολιτικούς και κυρίως υπουργούς. Και μπορούμε να πούμε ότι δύσκολα μπορούμε να θυμηθούμε κάτι ανάλογο στο παρελθόν.
Δυστυχώς η δήλωση-παραδοχή του υπουργού δεν συνάντησε την επιδοκιμασία ή την ευμενή αποδοχή από δημοσιογράφους σε μεγάλα ΜΜΕ, τα οποία βεβαίως ασκούν έντονη κριτική ή ακόμη και πόλεμο στην κυβέρνηση. Το ίδιο ισχύει και για την πλευρά των προσκείμενων στο ΚΚΕ.
Εχουμε όμως το αντίθετο. Τα αντιπολιτευόμενα έως εχθρικά ΜΜΕ είναι αναμενόμενο να προβάλλουν «θέσεις αρχής», -όπως «λέγονται»- από υπουργούς και άλλα στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, με τις οποίες ουσιαστικά επιδεικνύεται «κομματική καθαρότητα» ή «κομματικός πατριωτισμός». Προς τι όμως αυτή η προσήλωση και οι δηλώσεις των στελεχών αυτών; Υποκρύπτουν αποστασιοποίηση, θέλουν να υποδηλώσουν ότι αποστασιοποιούνται, κατά το κοινώς λεγόμενο ότι «εγώ τους τα 'λεγα»; Μα κάνουν αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, στην οποία ανήκουν, είναι μέλη της και είναι σάρκα του κόμματός τους;
Κι ακόμη, παρατηρούνται ορισμένες άλλες κινήσεις, οι οποίες αποκαλύπτονται από ρεπορτάζ ή σχόλια, τα οποία φαίνεται ότι είναι διοχετευμένα (διοχετεύονται, ναι, και όχι διαρρέουν, όπως γράφεται και λέγεται) από πρόσωπα γνωρίζοντα καταστάσεις (υπουργούς, αναπληρωτές υπουργούς, βουλευτές, στελέχη). Και τι επιδιώκουν πάλι μ' αυτά; Οτι «τους τα είπα» και καθάρισα; 'Η μήπως θέλουν άλλη πολιτική και δη ίδιον προσωπικό όφελος και δεν συμφωνούν με την πολιτική είτε της κυβέρνησης είτε του συγκεκριμένου υπουργείου; Ή ακόμη μήπως δεν ικανοποιούνται επιδιώξεις τους να εξυπηρετηθούν φίλοι τους, παρά τον νόμο και παρά τη συλλογική παρουσία και δράση;
Γιατί να προβαίνουν σε δηλώσεις δημοσίως, γιατί να περιφέρουν τη «διαφωνία» ή την «εκτίμησή» τους σε κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες και δεν αρκούνται να τις διατυπώνουν στα όργανα, κομματικά και κυβερνητικά; Το κάνουν για προβολή και άρα τη διαφήμισή τους;
Ο Ευκλ. Τσακαλώτος μίλησε για «λάθη», που σημαίνει ότι στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, τους θεσμούς, η οποία είναι και η σοβαρότερη και πιο βαριά δουλειά, χρειάζεται (αν όχι απαιτείται) και συστράτευση και σύμπνοια και, με απλά λόγια, συλλογικότητα, αφού και η κυβέρνηση είναι συλλογικό όργανο, όπως και το κόμμα.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει μιλήσει από την αρχή που ανέλαβε πρωθυπουργός για «έντιμο συμβιβασμό». Κι όμως πόσα και πόσα δεν ακούστηκαν, αν υπάρχει «έντιμος» συμβιβασμός, τι ήταν η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, «να αφήσουμε την κυβερνητική σκυτάλη αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε την κοινωνία», «εμμένουμε στις κόκκινες γραμμές», «ανυποχώρητοι» και άλλα παρόμοια.
Το πλαίσιο της «κομματικής καθαρότητας» και του «κομματικού πατριωτισμού» αλλά και της «ιδεολογικής καθαρότητας» είναι λοιπόν σφιχτό, δεν χαλαρώνει, είναι περιχαρακωμένο και αδιάσπαστο μπετόν.
Στα χρόνια πριν από τη δικτατορία στο πολιτικό λεξιλόγιο υπήρχε ο όρος «κομπρεμί», δηλαδή συμβιβασμός, αλλά απαράδεκτος συμβιβασμός, ηθικά κατακριτέος, που ισοδυναμεί με προδοσία ή υποχώρηση από τις αρχές (γράφει σχετικά για τον πολιτικό όρο ο Ν. Σαραντάκος).
Ηταν έως έγκλημα καθοσιώσεως το «κομπρεμί» στα χρόνια εκείνα και στον χώρο της Αριστεράς προσέδιδε τον πλήρη αποτροπιασμό σε ό,τι οδηγεί σε «συμβιβασμό». Ηταν στο λεξιλόγιο του ασυμβίβαστου (εκτός νόμου) ΚΚΕ, αλλά το χρησιμοποιούσαν και άλλες αριστερίστικες, όπως λέγονταν, δυνάμεις.
Μετά την πτώση της δικτατορίας ο όρος παρέμεινε στο λεξιλόγιο του ΚΚΕ και δυνάμεων από την ευρύτερη Αριστερά, που έχουν κατεύθυνση, όπως λέγεται, αριστερίστικη. Ο όρος θέλει να προσδιορίσει ότι ξεχωρίζουν τα πράγματα από τους «ρεφορμιστές», τους «αναθεωρητές», τους «διασπαστές», όπως αποκαλούνταν μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ τον Φεβρουάριο του 1968 η πτέρυγα που έγινε στην πορεία ΚΚΕ εσωτερικού και μετά ΕΑΡ, Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου (ο ενιαίος με το ΚΚΕ), Συνασπισμός, ΣΥΡΙΖΑ.
Από πού προέρχεται ο όρος δεν είναι βέβαιο. Λέγεται ότι είναι παραφθορά του γαλλικού compromis (κομπρομί) - συμβιβασμός. Πώς το ο έγινε ε δεν γνωρίζουμε. Σίγουρο είναι ότι στο ΚΚΕ χρησιμοποιείται κανονικά και τώρα.
Ο συμβιβασμός είναι, άρα, υποχώρηση, προδοσία, απαράδεκτος για τους ασυμβίβαστους και από τους ασυμβίβαστους, οι οποίοι όμως δεν έχουν κάνει κανένα συμβιβασμό;
Και, εν πάση περιπτώσει, αφού η κυβέρνηση εξηγήσει τι βρήκε, τι δυσκολίες συναντά, πώς την αντιμετωπίζουν κυρίως οι εταίροι, δανειστές, θεσμοί, ως την πρώτη αριστερή κυβέρνηση (όχι εξουσίας στην Ευρώπη, αλλά σαν μπαμπούλα), ας πει γιατί δεν είναι δυνατόν να προχωρήσουν πλήρως οι εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης και ας δηλώσει ότι προσαρμόζεται, ναι, συμβιβάζεται εντίμως. Δεν είναι ήττα η προσαρμογή ούτε «προδοσία της επανάστασης».
Κι ας καλλιεργούν κλίμα τέτοιο οι ξένοι στα φερέφωνα και αναπαράγουν ασμένως τα ντόπια φερέφωνα.
Ελεύθερες είναι οι δηλώσεις και οι απόψεις. Αλλά έστω και συγγνωστά τα λάθη, μπορούν να οδηγούν και στον κίνδυνο να «πριονίζεται» η κυβέρνηση.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας