Σε λίγες μέρες είναι προγραμματισμένο να διεξαχθεί το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Κανονικά θα έπρεπε να είναι ένα κρίσιμο από κάθε άποψη συνέδριο: ιδεολογική, γιατί πρέπει το κόμμα να βρει ταυτότητα, φυσιογνωμία, βηματισμό. Πολιτική, γιατί οφείλει να επανατοποθετηθεί στον άξονα Δεξιά-Αριστερά και να εκπονήσει ένα σχέδιο για τη χώρα. Οργανωτική, γιατί είναι υποχρεωμένο, αν δεν θέλει να συνεχίσει να λιμοκτονεί, να επινοήσει τρόπους σύνδεσης με τους πολίτες.
Επιπλέον πρέπει να δρομολογήσει τις διαδικασίες για την ανάδειξη νέας ηγεσίας, όπως ορίζει το καταστατικό του (με απευθείας εκλογή). Νιώθει κανείς ότι το σχήμα αυτό είναι σε πυρετό προετοιμασίας για όλα τα παραπάνω; Βλέπετε στα πρόσωπα των στελεχών την αγωνία για τη μοίρα του; Εντοπίσατε κάποια πρωτοβουλία από την πλευρά της ηγετικής ομάδας προκειμένου να ξεκινήσει επιτέλους ένας σοβαρός, οργανωμένος και ενδεχομένως λυτρωτικός διάλογος για το τι έφταιξε και το ΠΑΣΟΚ έχει καταντήσει ομοίωμα κόμματος, ένα θλιβερό παρακολούθημα της Δεξιάς το οποίο εισπράττει τη χλεύη των κοινωνικών στρωμάτων που κάποτε εκπροσωπούσε προνομιακά;
Τα συνέδρια των κομμάτων, ακόμη και των λιλιπούτειων όπως είναι σήμερα το ΠΑΣΟΚ, προκαλούν ένα κάποιο ενδιαφέρον. Στο ΠΑΣΟΚ δεν κινείται τίποτε. Νεκρά φύσις. Ουδείς ασχολείται: ούτε εγκύκλιος για το διαδικαστικό μέρος, ούτε κείμενα της ηγεσίας που θα καθορίζουν το πλαίσιο των συζητήσεων, ούτε ξεκαθάρισμα του μητρώου συνέδρων, ούτε διαξιφισμοί και αντιπαραθέσεις για το πώς επιβάλλεται να προχωρήσει.
Τι υπάρχει που να θυμίζει προσυνεδριακή ατμόσφαιρα; Μόνο κάποιες συνάξεις στις οποίες η συμμετοχή είναι απογοητευτική («τρεις και ο κούκος»). Την ίδια ώρα όμως έχουμε τις απανωτές συνεντεύξεις τού υπό αποχώρηση (;) επικεφαλής του, από τις οποίες απουσιάζουν παντελώς οι αναφορές στο επικείμενο (;) συνέδριο και η δέσμευσή του ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφιος, και τις τοποθετήσεις των στελεχών του που έναν καημό έχουν: πως θα επαληθευτούν οι εκτιμήσεις τους πώς δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος πέραν αυτού του ολέθριου που βάδισαν αντάμα με τον πάλαι ποτέ προαιώνιο αντίπαλό τους, τη Δεξιά.
Αναμένοντας τη δικαίωση για τις επιλογές τους και ελπίζοντας να πραγματοποιηθεί και το άλλο όνειρό τους (η αριστερή παρένθεση), επιδίδονται στο γνωστό παιχνίδι της κινδυνολογίας, της καταστροφολογίας και της αντιαριστερής ρητορικής. Σιγά μην ασχοληθούν με τα του οίκου τους. Τι κι αν από μέγαρο τον μετέτρεψαν σε πλυσταριό...
Ανάγωγα
Σύμφωνα με πληροφορίες που προέρχονται από κυβερνητικές πηγές, «ο ΕΝΦΙΑ μένει». Το επιβεβαίωσε εμμέσως πλην σαφώς και ο πρωθυπουργός. Προσθέτουν όμως οι πηγές ότι «μένει μέχρι να φύγει». Αυτή η φρασούλα τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει; Α, ναι, το γνωστό καλαμπούρι που κυκλοφορούσε επί Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος είχε δεσμευτεί (και γι’ αυτό) ότι οι αμερικανικές βάσεις θα φύγουν από τη χώρα. Τελικώς με τη συμφωνία που υπέγραψε οι βάσεις δεν έφυγαν και σε μας έμεινε το λογοπαίγνιο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας