Τ' ακούς Αρχιμήδη;

«Δεν έχετε κάτι σημαντικό, δεσποινίς μου. Μην το κουράζετε και επαναλάβετε τις εξετάσεις σε λίγους μήνες, γιατί κάτι μπορεί να βρούμε». Καλά, έπρεπε να πει όλο αυτό το κατεβατό; Δεν μπορούσε να μείνει στο «δεν έχετε κάτι σημαντικό, δεσποινίς μου»;

Από μικρή είχα αλλεργία σε δύο πράγματα: στα νοσοκομεία (εννοείται και τους γιατρούς) και σε κάθε τι που νογάται ως «σημαντικό». Οπότε η συγκεκριμένη φράση του δόκτορος ήταν φυσικό να επιφέρει οξεία αλλεργική κρίση στα έξω μου και διόλου καθησυχαστική ανταπόκριση στα μέσα μου. Ασε που, ως άπειρη από νοσοκομεία, χάθηκα πέντ', έξι φορές στους διαδρόμους, γεμάτους από ασθενείς με βαριά νοσήματα και συγγενείς με απελπισμένα αιτήματα.

Ενώ στα ιδιωτικά... Εκεί μάλιστα. Υπάρχει συνέπεια φιλελεύθερη. Είσαι μικρομεσαίος; Βγαίνεις μικρός σκέτο. Είσαι φτωχός; Δεν μπαίνεις καν. Είσαι πλούσιος, κοινώς τον έχεις τον τρόπο σου; Τότε έχεις και τη χάρη. Οχι του Κυρίου όλων ημών - Αυτός είναι καλός μόνο για δεήσεις: υπέρ υγείας, τις καλές μέρες. Υπέρ αναπαύσεως, τις καθημερινές. Ενώ ο Μαρτίνης... Αυτός μάλιστα. Ηταν πάντοτε εκεί. Καθημερινές και αργίες. Και πάντα υπέρ υγείας. Απλά, όχι ακριβώς για όλους.

Πρώην πρόεδρος του «Ερρίκος Ντυνάν»» ήταν ο Μαρτίνης τότε. Τότε (το 2007) που το «Ντυνάν» ήταν ακόμα κοινωφελές ίδρυμα του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, του οποίου πρόεδρος ήταν και πάλι ο Ανδρέας Μαρτίνης. Και πρόεδρος ήταν, και γνωριμίες είχε, και εξουσία και οφίτσια. Κυρίως, όμως, είχε καλούς φίλους. Πολλούς, πολύ καλούς και, κατά μία διαβολική σύμπτωση, πολύ φιλάσθενους. Περί τα 8.100 κεφάλια μέτρησε το δικαστήριο τα ασθενικά φιλαράκια του, που όλα στο «Ντυνάν» πήγαιναν για νοσηλεία, αλλά ένεκα η φιλία με τον αποπάνω (υπέρτατο αγαθό η φιλία!), σχεδόν τίποτα δεν πλήρωναν. Σέντσι! Είκοσι δύο εκατομμύρια ευρώ ζημιώθηκε το εν λόγω νοσηλευτικό ίδρυμα (εσύ κι εγώ δηλαδή) από τις «φιλίες» του εν λόγω προέδρου (ανάμεσά τους και ο Σημίτης).

Τι φταίν' κι αυτοί, θα μου πεις. Σωστό. Ισως γι' αυτό δεν κάλεσαν κανέναν να καταθέσει. Είχαν τον καημό τους και τον αναστεναγμό τους, ηθικολογίες περί «τελικού λογαριασμού» θα σκέφτονταν; Αφού τους τα χάριζε τα νοσήλια, να τον κοιτάξουν και στα δόντια; Οχι, να είμαστε και λογικοί.

Ηταν όμως και πλεονέκτες. Γιατί ούτε οικονομικά προβλήματα είχαν, ούτε όμως και κανένα δισταγμό να εκμεταλλευτούν κονδύλια που προορίζονταν για αναξιοπαθούντες ασθενείς. Δαπανηρές εξετάσεις; Χάρισμα! Εισαγωγή; Ταχύτατη! Δικαιολογία; Ευθύνη;... Μπαρδόν; Πώς είπατε;

Δικαιολογία δεν ζήτησε κανείς απ' τον Μαρτίνη. Μήτε ευθύνες. Μπορούσε - έκανε. Ελα όμως που τώρα ο ήδη υπόδικος για μίζα 3,1 εκατομμυρίων μάρκων καταδικάστηκε σε κάθειρξη 7 ετών για ζημία 22 εκατομμυρίων ευρώ! Εννοείται με αναστολή. Σε παρακαλώ. Πρόεδρος ήταν, όχι καμιά... καθαριστριούλα, να μπει κατευθείαν στου ιντζιλίμ. Είπαμε, να είμαστε και λογικοί. Δεν θα πάμε εμείς κόντρα στους δεκαδικούς αριθμούς τώρα (Χατζηχρήστος μουστάκια!).

Ενεκα που τα έχω καλά με τους δεκαδικούς αριθμούς (λόγω φυσικού πρότερου επιστημονικού βίου), έκατσα κι έκανα τη διαίρεση. Ηθελα να δω πόσα εκατομμύρια ζημία αντιστοιχούν σε κάθε έτος αναστολής φυλάκισης του πρώην προέδρου της «φιλικής εταιρείας» του «Ντυνάν». Ε, λοιπόν, δεν θα με πιστέψεις. Το αποτέλεσμα ήταν, ποιο λες; Η σταθερά του Αρχιμήδη, γνωστή και ως παγκόσμια σταθερά - ο δημοφιλής για τα μυστήρια που κρύβει, αριθμός «π». Τουτέστιν 3,14 (και κάτι ψιλά).

Φημισμένο ήταν το «π» από τα πανάρχαια χρόνια. Μέχρι και στους Ορνιθες του Αριστοφάνη κάνει μία γκεστ εμφάνιση. Πρόκειται για έναν άρρητο, υπερβατικό αριθμό που ορίζεται ως ο λόγος της περιφέρειας προς τη διάμετρο του κύκλου. Και μπορεί πρώτος ο Αρχιμήδης να τον υπολόγισε με κανόνα και διαβήτη, ωστόσο ο ίδιος, ως αριθμός, δεν είναι κατασκευάσιμος.

Με απλά λόγια, ο κύκλος να τετραγωνιστεί δεν. Εξαιτίας του «π», δεν.

Ελα όμως, που υπάρχουν και κάποια «π» που, όταν προκύπτουν από συγκεκριμένες διαιρέσεις, μπορούν και παραμπορούν. Και κύκλους τετραγωνίζουν και σε γιαλούς αρμενίζουν και τη ζωή εκτός φυλακής (και εντός Βουλής) ατενίζουν... Μαζί και το αύριο που έφτιαξαν για σένα.