Σ’ έναν απογευματινό μου περίπατο βρέθηκε μπρος στα πόδια μου, στη μέση του πεζοδρομίου, ένα πλαστικό μπουκαλάκι, που είχε παραπέσει από τον παρακείμενο κάδο ανακύκλωσης. Καθώς ο κάδος ήταν ξεκαπάκωτος και ξέχειλος απ’ το σκουπιδαριό, αρκούσε μια ριπή του ανέμου για να σκορπίσει την επάνω στρώση του περιεχομένου του σε όλη τη γειτονιά.
Λένε ότι καταλαβαίνεις πολλά για το επίπεδο μιας κοινωνίας από τον τρόπο που αυτή διαχειρίζεται τα απορρίμματά της.
Κι ενώ κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει την πρόοδο που έχουμε κάνει τις τελευταίες δεκαετίες, ορισμένες καθημερινές λεπτομέρειες δείχνουν ότι έχουμε ακόμη δρόμο να διανύσουμε.
Οπως οι κάδοι με τα ξεχαρβαλωμένα καπάκια, που αποτελούν μόνιμες εστίες μόλυνσης και ρύπανσης στις γειτονιές και στους δρόμους. Αλλά και το συνήθειό μας να παρατάμε τα καπάκια ανοιχτά ακόμη και στους κάδους όπου αυτά λειτουργούνε μια χαρά, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στον άνεμο ή στα αδέσποτα ζώα να λιχνίσουν τα σκουπίδια και κατά συνέπεια να κυριευτεί η γύρω περιοχή από μικρόβια και δυσοσμία.
Τέλος, η επιμονή μας να πετάξουμε τα σκουπίδια μας ακόμη κι αν ο κάδος είναι ήδη γεμάτος ώς επάνω, ενώ θα μπορούσαμε να τα κρατήσουμε για λίγες ώρες ακόμη στο σπίτι.
Κι αυτά είναι μονάχα μικρές ψηφίδες της γενικής εικόνας, που συμπληρώνεται από σαφώς σημαντικότερες πτυχές, όπως η αποκομιδή, η διαλογή και η διαχείριση των απορριμμάτων, για τις οποίες γίνεται μεγάλη και διαρκής συζήτηση. Πολύ περισσότερο, η καλλιέργεια της συνείδησης για περιορισμό της παραγωγής των κάθε λογής απορριμμάτων, οικιακών ή βιομηχανικών, που θα μπορούσε να είναι ο καθοριστικότερος παράγοντας στην προσπάθεια μιας κοινωνίας να αντιμετωπίσει το διαρκώς διογκούμενο πρόβλημα των σκουπιδιών.
Παρόμοιες σκέψεις τριγύριζαν στο μυαλό μου την ώρα που έσκυβα να πιάσω το μπουκάλι και να το ξαναπετάξω πίσω στον κάδο, πριν κλείσω και το μπλε καπάκι του για να μη συνεχίσει ο αέρας να σκορπά την πλαστικούρα στους πέντε δρόμους.
Σαν γύρισα να συνεχίσω το περπάτημα, διαπίστωσα ότι το χωράφι πίσω από τον κάδο ήταν πνιγμένο στο σκουπιδαριό, μιας και προφανώς το περιστατικό με το μπουκαλάκι που μόλις είχα μαζέψει δεν ήταν μεμονωμένο.
«Τι κατόρθωσες που πέταξες το μπουκάλι κι έκλεισες τον κάδο; Μια τρύπα στο νερό», σκυθρώπιασα.
Από την άλλη, ακόμη κι αν δεν έσωσα τον κόσμο, τουλάχιστον τον απάλλαξα από ένα ακόμη πλαστικό μπουκάλι. Κάτι είναι κι αυτό.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας