Μάλλον διάλεξε λάθος γήπεδο

Συνηθίζεται σε προεκλογικές περιόδους οι πολιτικοί αρχηγοί να υπερβάλλουν σε επικρίσεις εναντίον αντιπάλων και σε προς εαυτούς επαίνους. Πολύ περισσότερο στην παρούσα προεκλογική περίοδο που είναι μάλλον… ασυνήθιστη, καθώς διεξάγεται σε κλίμα όπου, όπως εύστοχα σχολίασε η γερμανική «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ» («Εφ. Συν.» 1/9), «το κομματικό σύστημα κερματίζεται όλο και περισσότερο», με πολλές ρητορικές πλειοδοσίες, ελάχιστα επιχειρήματα και τα κομματικά περισκόπια σε συνεχή περιστροφή, μήπως και δουν ποιοι έρχονται, ποιοι φεύγουν και πού πάνε.

Δεν υπάρχει, νομίζω, εκλογικό προηγούμενο, όπου το ενδιαφέρον να συγκεντρώνει όχι το κόμμα που θα πλειοψηφήσει, αλλά οι συμμαχίες και συμπράξεις της επομένης των εκλογών…

Σ’ αυτή την «αναμπουμπούλα» (που όμως το ευρύ κοινό, ο πολύς κόσμος, δείχνει να αντιμετωπίζει μάλλον χαλαρά έως αδιάφορα, με μόνη, ίσως, ένταση τον έναν ακόμα «εμφύλιο» στους πολλούς που ξέσπασε στην Αριστερά, αλλά γι’ αυτόν θα τα πούμε άλλη φορά…), ο πρόεδρος της Ν.Δ. Βαγγέλης Μεϊμαράκης διάλεξε, νομίζω, λάθος γήπεδο, να προκαλέσει την απελθούσα κυβέρνηση στον τομέα των δημοσίων έργων και να της καταλογίσει «εγκληματική αδιαφορία» για τους αυτοκινητόδρομους, αναφερόμενος δε στον οδικό άξονα Αντίρριο-Ιωάννινα, να υποστηρίξει ότι εκεί τα έργα «έχουν σταματήσει πλήρως» («Εφ. Συν.» 2/9).

Μα είναι δυνατόν να αντλεί επιχειρήματα προεκλογικά από το «κράτος των εργολάβων» που το κόμμα του και το ΠΑΣΟΚ το ανύψωσαν σε κράτος εν κράτει; Δίνεις (για να παραφράσω φράση του Λένιν) στον αντίπαλο το σκοινί να σε κρεμάσει; Τον «κρέμασε» λοιπόν ο αναπληρωτής υπουργός Υποδομών της προκάτοχης κυβέρνησης Χρήστος Σπίρτζης.

Και «αδιάβαστο» τον έβγαλε στον άξονα Αντίρριο-Ιωάννινα (λειτουργούν αυτή τη στιγμή εννέα εργοτάξια) και στους έξι μεγαλοεργολάβους που διαχειρίστηκαν πάνω από το 80% των έργων αναφέρθηκε και στις «λεόντειες» συμβάσεις του Δημοσίου μαζί τους (μέχρι ρήτρες για έργα που δεν έγιναν ποτέ). Δεν έβρισκε άλλο γήπεδο;