Στον σταθμό του Μονάχου

Στη «σκιά» του θανάτου του Αλεξέι Ναβάλνι, ξεκίνησε χτες τις εργασίες της η τριήμερη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου. Ενα διεθνές φόρουμ που φέτος αποκτά εξαιρετικά κρίσιμο χαρακτήρα, καθώς συνέρχεται σε μια αποφασιστική στιγμή για τη Γάζα και την Ουκρανία, αλλά και στον απόηχο της νέας «βόμβας» Τραμπ για το... αβέβαιο, σε περίπτωση επανεκλογής του, μέλλον του ΝΑΤΟ.

Για την Ουκρανία, καθώς πλησιάζουμε στη συμπλήρωση δύο χρόνων πολέμου τα πράγματα είναι λίγο-πολύ ξεκάθαρα. Ο πρόεδρος Ζελένσκι ταξίδεψε στο Μόναχο για να απευθύνει ακόμη μια έκκληση για αύξηση της στρατιωτικής βοήθειας και πρόσθετες εγγυήσεις ασφαλείας και είναι βέβαιο πως θα λάβει και πάλι πολλές υποσχέσεις, αλλά καμιά δέσμευση που να μπορεί να αλλάξει πραγματικά τις ολοένα και πιο μαύρες προοπτικές για την ντε φάκτο ηττημένη και κατακερματισμένη χώρα του. Είναι άλλωστε κοινό μυστικό πως η παταγώδης αποτυχία της πολυδιαφημισμένης ουκρανικής θερινής αντεπίθεσης στη Ζαπορόζια και στο Ντονμπάς, σε συνδυασμό με τα διαδοχικά «μπλόκα» των Ρεπουμπλικανών βουλευτών στις προτάσεις της κυβέρνησης Μπάιντεν για νέα πακέτα οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας έχουν διαμορφώσει μια εξαιρετικά ζοφερή κατάσταση για την αδιάλλακτη ηγεσία του Κίεβου.

Κατάσταση που καθίσταται ακόμα χειρότερη από τις εσωτερικές έριδες στα ανώτατα κλιμάκια της ουκρανικής ηγεσίας, με αποκορύφωμα την πρόσφατη καθαίρεση του δημοφιλούς στο στράτευμα αρχιστρατήγου Ζαλούζνι, και τα συνεχή συντριπτικά ρωσικά πλήγματα με πυραύλους και drones στα ουκρανικά μετόπισθεν. Και που πάνω απ’ όλα επιδεινώνεται από την αργή, αλλά σταθερή προέλαση των Ρώσων σε αρκετά σημεία του αχανούς μετώπου, και ιδιαίτερα στην πόλη-φρούριο Αβντίιβκα, ένα βαριά οχυρωμένο προάστιο του Ντονέτσκ που έχει ουσιαστικά περικυκλωθεί και όλα δείχνουν πως πολύ σύντομα θα περάσει στον έλεγχο του Κρεμλίνου, με νέες βαρύτατες απώλειες για την ήδη εξαντλημένη Ουκρανία. Πέρα από την προφανή στρατηγική σημασία της, η επικείμενη κατάκτηση της Αβντίιβκα και των γύρω υψωμάτων της θα έχει εξαιρετικά θετικό ψυχολογικό αντίκτυπο για τους Ρωσόφωνους κατοίκους του Ντονμπάς, καθώς είναι η πόλη από την οποία οι Ουκρανοί βομβαρδίζουν συστηματικά εδώ και μία δεκαετία το γειτονικό Ντονέτσκ, τη μεγαλύτερη πόλη της εξεγερμένης περιοχής.

Στο Μόναχο θα ακούσουμε βέβαια από τους μεγαλοσχήμονες παρισταμένους και πολλά δακρύβρεχτα σχόλια και συστάσεις όψιμης ανθρωπιστικής ευαισθησίας για τους αμάχους της Γάζας, που δολοφονούνται μαζικά από την ισραηλινή γενοκτονική πολεμική μηχανή – μια μηχανή που βέβαια θα είχε προ πολλού πάψει να λειτουργεί και άρα να σκοτώνει, αν δεν τροφοδοτούνταν καθημερινά από τις ίδιες κυβερνήσεις που τώρα συστήνουν... αυτοσυγκράτηση, μετά από τέσσερις μήνες μεθοδικής βαρβαρότητας.

Οπως γράφει χαρακτηριστικά η Guardian, «οι Δυτικοί ηγέτες ελπίζουν πως οι διαδοχικές συναντήσεις στη σύνοδο ασφαλείας στο Μόναχο θα αυξήσουν κατακόρυφα την πίεση προς το Ισραήλ, αναγκάζοντάς το να μην προχωρήσει στη χερσαία επίθεση στη Ράφα». Το άρθρο λέει ακόμα πως οι πιέσεις προς το Ισραήλ είναι πλέον «σχεδόν καθολικές», αφού ανάμεσα στους... πιέζοντες είναι πλέον «και οι στενότεροι σύμμαχοι, όπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, ο Καναδάς και η Αυστραλία», και τονίζει πως στο Μόναχο θα βρεθούν και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι από το Ιράν, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και άλλα εμπλεκόμενα μέρη, που πιέζουν με τη σειρά τους για άμεση ανακωχή, προτού το τζίνι ενός γενικευμένου πολέμου βγει οριστικά από το μπουκάλι. Γιά να δούμε...