Καλό Πάσχα, πάντως

⌦ «Ετσι φαντάζομαι τον σοσιαλισμό!» Πάνε δεκαετίες, πολλές πανάθεμά τες, στις Κολυμπήθρες της Πάρου επύρωνε, κατά τον ποιητή, θείος Ιούλιος μήνας. Στην παραλία η Κοραλία κι εγώ, μπροστά μας ο Νίκος, δεκαετίες κι αυτός χαμένος, όρθιος μέσα στο νερό ώς τα μισά της γάμπας. Γυμνός (άλλες εποχές…), ηλιοκαμένος, όμορφος, κρατάει ψηλά ένα τσαμπί σταφύλι κόβοντας ρώγα ρώγα με τα δόντια. Και μ’ ένα πλατύ χαμόγελο ευδαιμονίας: «Ετσι φαντάζομαι τον σοσιαλισμό!» έλεγε, και σαν να το πίστευε.

Τη φυλάω βαθιά αυτή την εικόνα, κάθε τόσο την ανακαλούμε με την Κοραλία και τους άλλους φίλους, μικρό μνημόσυνο στον Νίκο. Ωσπου τη ζευγάρωσα τούτες τις μέρες με μιαν άλλη, ανόμοια εξωτερικά κι όμως υπέροχα συγγενική της.

Σε μια φωτογραφία, στην παραλία, μια γυναίκα ώριμης ηλικίας, ξαπλωμένη άκρη άκρη στο νερό που σχεδόν τη σκεπάζει, κρατώντας έξω το κεφάλι και το ’να χέρι με το πούρο, τ’ άλλο μ’ ένα ποτήρι κρασί. Δεν ξέρω αν έλεγε πως έτσι φανταζόταν τι, όμως έτσι φανταζόμαστε εμείς, έτσι μας κάνει να φανταζόμαστε εμείς, τον όποιο -ισμό του ο καθένας, σίγουρα τον παράδεισό του.

Είναι η Ναταλία Μελά, η Νάτα, η Μανούλα, όπως το είχαμε κολλήσει όλοι από την κόρη της την Αλεξάντρα, κι έτσι την αναφέραμε πάντα μεταξύ μας.

Η σπουδαία γλύπτρια, ναι, μα πιο πολύ ο σπουδαίος άνθρωπος, που έφυγε τούτες τις μέρες στα 96 της, αιωνόβια σχεδόν, υπεραιωνόβια ωστόσο, αν γίνεται ποτέ να μετρηθεί η τόσο πλούσια ζωή και δημιουργία, ο τρόπος που την έζησε αυτή τη ζωή, που τη διεκδίκησε και την έζησε.

Είχα πάμπολλα χρόνια να τη δω, έστω φευγαλέα μέσα στον εκατοντάδες κόσμο που μάζευε η Αλεξάνδρα στα μυθικά ρεβεγιόν της. Ομως κρατώ πάντα την απίστευτη ζωντάνια και τη μαχητικότητά της, τον σαρκαστικό και καυστικό της λόγο. Την ακτινοβολία της.

Τώρα, την εικόνα μέσα στο νερό, με το πούρο (ο φανατικά αντικαπνιστής εγώ) και το κρασί, ευφρόσυνη απεικόνιση της μακαριότητας, της ευτυχίας.

Και έτσι την ευχαριστώ και την αποχαιρετώ. Στο καλό, ας μου επιτραπεί θερμοπαρακαλώ, Μανούλα.

⌦ Εκπαιδευτικές μπίζνες: «Ο κ. Γαβρόγλου προχωρεί σε αλλαγές στο παρά πέντε της λήξης της κυβερνητικής θητείας, οι οποίες θα δεσμεύσουν την επόμενη κυβέρνηση» είπε σε ολοσέλιδη συνέντευξή του στην Καθημερινή (21/4) ο κ. Μπαμπινιώτης.

Ο οποίος, διμηνίτης υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Πικραμμένου και περίπου ισόβιος άρχων των απανταχού Αρσακείων (χρυσοφόρου αγοράς π.χ. των Λεξικών του), την τελευταία ημέρα της υπουργίας του έβγαλε φετφά με τον οποίο μειώνονταν κατά 35-40% οι μισθοί των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, προς όφελος, εννοείται, των «συναδέλφων» του σχολαρχών.

Ετσι, οι περίπου 150 ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων κέρδισαν γύρω στα 30 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί ζημιώθηκαν γύρω στα 7 εκατομμύρια, και τα δημόσια ταμεία γύρω στα 17 εκατομμύρια (σύμφωνα με στοιχεία της ΟΙΕΛΕ).

Στο μεταξύ, εννοείται, είχε φροντίσει αναλόγως τα ταμεία των Αρσακείων του και ίδρωνε να περάσει την εποπτεία των ιδιωτικών εν γένει στο υπουργείο Εργασίας, μακριά απ’ τον έλεγχο του Παιδείας.

Ο ταγός της Παιδείας!

⌦ Εθνική προβοκάτσια. Ξεχείλισαν πάλι τα κανάλια μας, εθνική περηφάνια στη Νέα Υόρκη, στην καθιερωμένη παρέλαση για την 25η Μαρτίου. Εύζωνες της προεδρικής φρουράς που ταξιδεύουν από εδώ ειδικά για την παρέλαση, χαιρετισμός της μητέρας πατρίδας στους ομογενείς.

Λαοθάλασσα, σημαιοθάλασσα, και μαζί, να την κρατούν από τις άκρες της, η «σημαία του Κατσίφα», σωστά διαβάσατε: η γιγαντιαία «σημαία του Κατσίφα», θαρρείς ιερό κειμήλιο, λάβαρο του Παλαιών Πατρών. Που ταξίδεψε κι αυτή από εδώ, χαιρετισμός κι αυτή… κτλ. Ενώ σ’ ένα ψηλό άρμα, όλη η μπροστινή πλευρά καλύπτεται από το πρόσωπο του νέου εθνομάρτυρα.

Δεν θα ξαναπώ για την ίδια την παρέλαση, να σκεφτούμε λόγου χάρη την εδώ αλβανική κοινότητα να παρελαύνει στους δρόμους της πρωτεύουσας (μια ποδοσφαιρική τους νίκη πήγαν κάποτε να γιορτάσουν και τους πήραμε φαλάγγι –περήφανος απολογισμός: ένας Αλβανός νεκρός).

Ομως θα συναινέσουμε σιωπηρά στην ηρωοποίηση ενός δυνάμει μακελάρη και σίγουρα προβοκάτορα; Θα καμαρώνουμε την Ομογένεια στον ρυθμό της Aκροδεξιάς; Δεν έχει λόγο η Πολιτεία, όταν από την άλλη στέλνει αγήματα τσολιάδων;

Φέτος βέβαια και για πρώτη φορά δεν κάλεσαν κανέναν Ελληνα πολιτικό, και απειλούν με «πιο σκληρά μέτρα [!], γιατί [οι Ελληνες πολιτικοί] ξεπούλησαν την Ελλάδα και η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι».

Να τους χαιρόμαστε.