Ειδήμονες και think tanks μάς προειδοποιούν ολοένα και συχνότερα ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε και ένα κύμα νέων πανδημιών αλλά και τις καταστροφικές παρενέργειες της κλιματικής αλλαγής.
Με το εύρος και τη διάρκεια της πανδημίας να μην μπορούν με τα σημερινά δεδομένα να προσδιοριστούν, οι εκτιμήσεις για το κόστος της έχουν σημείο αναφοράς την κρίση του 1929 και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Παρά την παραπάνω διαπίστωση ότι η διαχείριση του κόστους της πανδημίας είναι μια πρόκληση πρωτόγνωρη, οι ηγεσίες των κέντρων ισχύος του πλανήτη μάς διαβεβαιώνουν ότι οι παρενέργειες της πανδημίας είναι μια παρένθεση που θα κλείσει με την επιστροφή στην κανονικότητα…
Δεν είναι η πρώτη φορά που μπροστά σε μια μεγάλη ανατροπή κυριαρχεί η άρνηση της πραγματικότητας σε ηγεσίες και την κοινή γνώμη:
● Τον Αύγουστο του 1914 οι στρατιώτες αναχωρούσαν για το μέτωπο για έναν δροσερό και χαρούμενο πόλεμο με τη βεβαιότητα ότι τα Χριστούγεννα της ίδιας χρονιάς θα είχαν επιστρέψει σπίτι τους κοντά στους δικούς τους.
● Την επαύριον της χρηματιστηριακής κατάρρευσης του 1929 υπήρχε ακλόνητη για τα επόμενα δύο με τρία χρόνια η βεβαιότητα ότι οι πολιτικές σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας είναι η μαγική συνταγή που εγγυάται την επιστροφή στην κανονικότητα.
Τη σκληρή πολιτική αποπληθωρισμού ακολούθησαν στις ΗΠΑ ο πρόεδρος Χούβερ, στη Γερμανία ο καγκελάριος Μπρίνιγκ και στη Γαλλία ο πρωθυπουργός Λαβάλ με αποτέλεσμα να βυθίσουν τις χώρες τους στη Μεγάλη Υφεση.
Ομως η αντίστιξη στην αδράνεια και την άρνηση της πραγματικότητας ήταν η αντίρροπη δυναμική που έβλεπε ως αναπόφευκτη την ανατροπή και τη διαμόρφωση μιας νέας πραγματικότητας στη διεθνή σκηνή.
Η αντίστιξη ήλθε από τον Νέο Κόσμο, από τις ΗΠΑ, με τα 14 σημεία του προέδρου Ουίλσον και στη συνέχεια από την ίδρυση της Κοινωνίας των Εθνών, μιας πρώτης προσπάθειας για παγκόσμια διακυβέρνηση που γρήγορα απεδείχθη θνησιγενής καθώς η Ουάσινγκτον παλινδρόμησε στον απομονωτισμό.
Καλύτερη τύχη είχε το New Deal του Ρούζβελτ, ένα νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο που με καταλύτη την αύξηση της ζήτησης έβγαλε τις ΗΠΑ από τη Μεγάλη Υφεση τη στιγμή που η κοινωνική συνοχή και η πολιτική σταθερότητα στη χώρα είχαν φτάσει σε οριακό σημείο.
Από τις αυταπάτες του Αυγούστου του 1914 και του Οκτωβρίου του 1929, ότι δηλαδή ένας παγκόσμιος πόλεμος και μια παγκόσμια οικονομική κρίση μπορούν να προσεγγίζονται ως παρενθέσεις στη συνέχεια της κανονικότητας, μέχρι την προσγείωση στην πραγματικότητα μιας αναπόφευκτης στρατηγικής στροφής πέρασαν περίπου τέσσερα χρόνια.
Σήμερα, δέκα και πλέον χρόνια μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και σχεδόν έναν χρόνο μετά την έκρηξη της πανδημίας, η προσδοκία επιστροφής στον χαμένο παράδεισο της κανονικότητας παραμένει κυρίαρχη.
Ενα βλέμμα στις ΗΠΑ του Μπάιντεν, στη Γαλλία του Μακρόν και στη Γερμανία της Μέρκελ και των διαδόχων της φωτίζει την ηγεσία της Δύσης να μην έχει τη βούληση να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Με μία μεγάλη σε σχέση με το παρελθόν διαφορά.
Τότε η άρνηση της πραγματικότητας ήταν ασυνείδητη, προερχόταν από άγνοια κινδύνου.
Σήμερα είναι συνειδητή επιλογή περιφρούρησης κεκτημένων στους κοινωνικούς και τους διεθνείς συσχετισμούς.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας