«Κάτσε να ξεφλουδίσω δυο λιόσπορους» μονολογεί συχνά, κι ας ξέρει πως δεν πρόκειται να σταματήσει πριν να γενούνε ολάκερο βουνό τα φλούδια επάνω στο τραπέζι.
Τους βάζει μπροστά του τις ώρες εκείνες του καλοκαιριού που δε θα 'πρεπε κανονικά να συμβαίνει τίποτε άλλο πέρα από μια παρατεταμένη ραστώνη· είτε τ’ απομεσήμερο, όπου η πλάση κουρνιάζει ζαλισμένη από το πύρωμα του ήλιου, είτε αργά το βράδυ με την πρώτη υποψία δροσιάς, όταν τα τριζόνια εξυφαίνουνε τα σονέτα τους μέσα στο μαύρο σκοτάδι.
Σαν ξεκινά να τους τρώει, θαρρείς πως μαζί με το τσόφλι φτύνει και τις αχρείαστες έγνοιες του. Αδειάζει η κεφαλή του από εκκρεμότητες και διεκπεραιώσεις, καθαρίζει ο πάσπαρος που θολώνει το μυαλό του κι απολαμβάνει μονάχα τον σπόρο του ονειροπολήματος.
Ταξιδεύει ο νους του στα περασμένα και στα μελλούμενα, αναθυμάται πρόσωπα και μέρη, αναπλάθει γεγονότα και καταστάσεις και χάνεται μες στη μαγευτική και ανεξάντλητη δίνη της ιστορικής φαντασίωσης, τοποθετώντας τον εαυτό του ως σύγχρονο παρατηρητή των πιο απίθανων ιστορικών γεγονότων. Την έχει ανάγκη ετούτη τη φυγή από τον αδυσώπητο παρόντα χρόνο· αν ήταν μπορετό, θα προτιμούσε να εφάπτεται μαζί του μονάχα για τα απολύτως απαραίτητα κι όλη την άλλη ώρα να βρίσκεται στον κόσμο του. Αλλωστε, για να έχει αυτή τη δυνατότητα ο ανθρώπινος εγκέφαλος, πάει να πει πως υπάρχει κάποιος λόγος.
Αλλοι συνηθίζουνε να ξεφλουδίζουνε λιόσπορους με συντροφιά και με ψιλή κουβέντα, αυτός όμως προτιμά τη μοναξιά και την ησυχία. Γεύεται τις λιγοστές εκείνες βραδιές όπου οι μόνοι θόρυβοι προέρχονται απ’ τη μονότονη κίνηση του δευτερολεπτοδείκτη κι απ’ το κροτάλισμα των λιόσπορων, καθώς συνθλίβονται ανάμεσα στα δόντια του. Δυσεύρετη είναι μια απολαυστική σιγή τη σήμερον ημέρα· συνήθως διαταράσσεται από τις εξωτερικές χασμωδίες του σύγχρονου πολιτισμού ή την άσκοπη οχλαγωγία μιας τηλεοπτικής συσκευής.
Μα ακόμη κι αν κατορθώσει ν’ απομονωθεί κανείς από αυτή την τεχνητή φασαρία, ίσως να κινδυνέψει από τη φλυαρία των ανθρώπων, που συχνά στέκονται αμήχανοι και νευρικοί μπροστά στη σιωπή σαν βρίσκονται με άλλα πρόσωπα στον ίδιο χώρο και θαρρούνε πως πρέπει ντε και σώνει κάτι να πούνε, δίχως να υπάρχει πάντοτε σοβαρός λόγος.
Ποιος ξέρει, ίσως γι’ αυτό να του αρέσει τόσο πολύ αυτό το ξηροκάρπι: γιατί του δίνει ένα πρόσχημα ν’ αποτραβιέται στα κατάβαθα του εαυτού του και να απολαμβάνει τη σιγή, ενόσω φαίνεται πως κάνει κάτι άλλο εκείνη τη στιγμή, αποδεκτό κι αναγνωρίσιμο απ’ τους υπόλοιπους ανθρώπους: να ξεφλουδίζει λιόσπορους.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας