Στο φωτεινό μεταλλείο του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, ο καλύτερος μεταλλωρύχος την περίοδο της Μεταπολίτευσης υπήρξε ο Μανώλης Ρασούλης (1945 Ηράκλειο - 2011 Θεσσαλονίκη). Κατέβαινε στα υπόγεια λαγούμια μιας αυθεντικής λαϊκότητας που όλο και περισσότερο τη βούλιαζαν οι ειδικοί, τα κυκλώματα, οι εταιρείες, διάφοροι επαΐοντες στα κανάλια ενός συμβατικού δρόμου και ανατίναξε τη συμβατικότητα με την ορμητικότητα μιας αυθεντικής ψυχής που ζoύσε για τον έρωτα του αγαθού. Με την «Εκδίκηση της Γυφτιάς» άνοιξε νέους ορίζοντες στο λαϊκό τραγούδι.
Η δική του μαγκιά ήταν το απόσταγμα μιας ιλιγγιώδους και αντιφατικής πορείας αλλά πάντα με την αγωνία να διασωθεί και να εκφραστεί η αλήθεια, που κοστίζει και πληρώνεται, οσμιζόταν σαν το λαγωνικό το άρωμά της και το πλήρωνε διαρκώς συνειδητά.
Εκανε τις πληγές του μεγάλα τραγούδια όπως όλοι οι σημαντικοί πνευματικοί δημιουργοί. Ηξερε να σταλάζει τη σωστή διανοητική δοσολογία στον στίχο, τόσο που να μη γίνεται εγκεφαλικός, εμπλουτίζοντας το συναίσθημα και τη φαντασία, αλλά και να περιλαμβάνει τα ριζοσπαστικά μηνύματα ενός καινούργιου κόσμου, που άλλαζε με ταχύτητα και έπρεπε να αποτυπωθεί το καίριο και το διαχρονικό που θα λειτουργούσε στη λαϊκή ψυχή ανυψωτικά.
Δύσκολη μαστορική που χρειάζεται συστηματική άσκηση στα ρεύματα σκέψης αλλά και στην εσωτερική λειτουργία αφομοίωσης και μεταλλαγής σε ποίηση καθημερινού λόγου. Αυτό πρωτίστως απαιτεί συνειδησιακή εγρήγορση, ηθική ακεραιότητα, που φέρνει με τη σειρά της τη συγκρουσιακή κατάσταση με την επικρατούσα δηθενολογία.
Η σύνδεση ανατολίτικων ρευμάτων σκέψης και δυτικών μέσα στο λαϊκό τραγούδι δημιούργησε έναν κανόνα στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, ο οποίος είναι μια σημαντική παρακαταθήκη για τις μελλοντικές συνθέσεις ανοιχτών οριζόντων.
Τον κανόνα του Ρασούλη. Εγκαίρως και ορθώς αντιλήφθηκε πως ο Ηράκλειτος μπορεί να παίξει τον συνδετικό ρόλο μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Συζητούσαμε από τη δεκαετία του ’80 πάνω στο θέμα. Η βαθιά του διαίσθηση τον προσανατόλιζε σωστά σε ζητήματα περίπλοκα και αντιφατικά. Εριχνε τα βέλη των στίχων του ή τις αντισυμβατικές του ατάκες σαν τον ομηρικό Τεύκρο και πλήγωνε την αναλγησία ενός συστήματος σχέσεων πολιτικής και πολιτιστικής διαπλοκής που μας οδήγησε στην καταστροφή. Ανυπότακτος στο όραμά του, το κράτησε λευκό μέχρι τον απρόσμενο θάνατό του.
Εξέφρασε την Ελλάδα των οικουμενικών αξιών με τη δύναμη της λαϊκής ψυχής που αρνήθηκε τις εκπτώσεις, έστω και κατ’ ελάχιστον στη φθορά και στους φορείς της. Η ψυχούλα του σαν πρωινή δροσούλα μάς άφησε αρχές άνοιξης.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας