Πήγαινα στην Ε’ δημοτικού όταν είπα την τελευταία γελοία δικαιολογία στη δασκάλα που με τσάκωσε να μην έχω κάνει μια εργασία. Μετά από χρόνια, μου ομολόγησε ότι με είχε πιστέψει, γεγονός που με έκανε να αναρωτηθώ αν θα έπρεπε να ακολουθήσω την υποκριτική τέχνη. Τέλος πάντων, στα μαθητικά χρόνια που ακολούθησαν ελάχιστες φορές «πιάστηκα» αδιάβαστη. Διάβαζα ό,τι με ενδιέφερε, δηλαδή Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Ιστορία, Γλώσσα εξελίσσοντας την τέχνη «δεν ανοίγω βιβλίο στα Θρησκευτικά και παίρνω 19». Αλλά αν έσπαγε το διάολος το ποδάρι του, η απάντηση ήταν ειλικρινής: «Βαρέθηκα» ή, κυρίως στο Λύκειο, «Δεν πρόλαβα».
Και ενώ η κλασική σκηνή από την ελληνική ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» με τη Γιαδικιάρογλου μου προκαλεί γέλιο όσες φορές κι αν τη δω, στην πραγματική ζωή οι παιδιάστικες δικαιολογίες που ξεστομίζονται από ενηλίκους ακόμα και άνω των 50–60 ετών με κάνουν έξαλλη για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ο αυτονόητος, δηλαδή η μη ανάληψη ευθύνης, και ο δεύτερος αφορά την… ποιότητα της δικαιολογίας. Θες, ρε άνθρωπε, να μην αναλάβεις ούτε στο ελάχιστο την ευθύνη που σου αναλογεί, βρες τουλάχιστον μια καλή, μια «ενήλικη» δικαιολογία που να μην προσβάλλει κατάφωρα τη νοημοσύνη των ανθρώπων.
Το χειρότερο είδος, βέβαια, είναι ο θρασύς ανεύθυνος. Αυτός που αρέσκεται να κουνάει στο δάχτυλο σε όλους τους υπόλοιπους και όταν στριμωχτεί, αντί να λουφάξει, επιτίθεται ή, τουλάχιστον, προσπαθεί να βγει από τη δύσκολη θέση. Κι αν δεν τα καταφέρει, το ρίχνει στο… συναίσθημα.
Η έτερη κατηγορία-μάστιγα είναι οι απλώς ευσυγκίνητοι. Χωρίς να είμαι Μπαμπινιώτης, στο μυαλό μου υπάρχει διαφορά μεταξύ ευσυγκίνητου και ευαίσθητου. Ο πρώτος συγκινείται εύκολα και πιθανότατα ειλικρινώς, αλλά μέχρι εκεί. Ο ευαίσθητος, όμως, πράττει. Ο πρώτος, για παράδειγμα, βρίσκει ένα τραυματισμένο ζώο και λυπάται «αχ μωρέ το καημένο», το προσπερνά και συνεχίζει τον δρόμο του. Ο δεύτερος, αναλαμβάνει δράση, το περιθάλπει.
Οποιος παρακολούθησε από το web tv της Βουλής την προχθεσινή συνεδρίαση της Εξεταστικής για τα Τέμπη, καταλαβαίνει…
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας