Για να μη σας παιδεύω, ο τίτλος είναι λατινικά, διαβάζεται «έκβους έκβους χόμινις» και σημαίνει «το άλογο ίσο με τον άνθρωπο».
Στα εφηβικά μου χρόνια, αρχικά μαθητής, αργότερα φοιτητής, δούλεψα στον ιππόδρομο, στη χρυσή εποχή του, στο ΔΕΛΤΑ, εκεί που τώρα είναι το Νιάρχος και η Λυρική. Δεν ακουγόταν τίποτα λυρικό εκεί, μόνο φωνές «αλογομούρηδων», που την ώρα κάθε κούρσας επευφημούσαν γεμάτοι αγωνία το καθαρόαιμο που είχαν ποντάρει, «έλα ρε Αλ Καπόνε», «τρέχα ρε Αντριάνα», «τι σούρνεσαι μωρή Γαλάζια Γενιά» (ναι, υπήρχε και τέτοιο), ή τον αναβάτη -αποθέωση για τον κορυφαίο Μαρίνο, με άπειρες νίκες- κι όταν έπεφταν «στον κουβά», έφτυναν κι έβριζαν εκεί που πριν έγλειφαν.
Υπήρχαν πολλές κατηγορίες εργαζόμενων εκεί, μόνιμοι και έκτακτοι, στους δεύτερους πέρασα μερικά χρόνια, το μεσημέρι προσλαμβανόσουν, το βράδυ απολυόσουν, ούτε ασφάλιση ούτε σύμβαση από τον κρατικό τότε ΟΔΙΕ. Βεβαίως, για πολλούς συνομηλίκους μια χαρά χαρτζιλίκι έβγαινε, και για όσους πέρναγαν πίσω από το γκισέ, στο στοίχημα με το γκανιάν, το πλασέ, το δίδυμο, το φόρκαστ, το σύνθετο, υπήρχαν και τα τυχερά.
Ο ιππόδρομος ήταν φυσικά τζόγος, με όλες τις εθιστικές του παρενέργειες. Χάνονταν περιουσίες εκεί, συντάξεις φρεσκοκαταβλημένες εξανεμίζονταν σε λίγες ώρες. Ο εθισμός ήταν μεν διαταξικός, αλλά υπήρχε αυστηρός διαχωρισμός, 1η θέση, 2η θέση, «Περίπτερο» για τα παχιά πορτοφόλια, όπου αρκετοί σελέμπριτις των δεκαετιών ‘70 και ‘80 συναγωνίζονταν σε ευπρέπεια μπροστά στη χασούρα και σε γενναιοδωρία, όταν κέρδιζαν.
Αυτόν τον παράξενο μικρόκοσμο τζόγου και θεάματος εγώ τότε, με τα αντικαπιταλιστικά φίλτρα μου, τον έβλεπα ως πεδίο χλιδής, αθλιότητας και εκμετάλλευσης. Επική στιγμή, όταν, στην πρώτη στα χρονικά ιπποδρόμου απεργία, βρεθήκαμε εν μέσω δύο πυρών: αστυνομίας και εκμαινόμενων παικτών, που απαιτούσαν να δουλέψουμε. Τότε μπήκε στο μυαλό μου, με φρέσκα σχολικά λατινικά, το «equus aequus hominis», θα γινόταν ωραίο ντοκιμαντέρ, σκεφτόμουν, παρότι η φράση δεν ήταν ακριβής: τα άλογα ήταν σαφώς πάνω από τους ανθρώπους στα μάτια των «Φιλίππων», πάνω από αναβάτες, σταβλίτες, ταμίες, όλους αυτούς που θα μείνουν άνεργοι μετά την απόφαση του ΟΠΑΠ να διακόψει τις ελληνικές ιπποδρομίες στο Μαρκόπουλο, μετά σχεδόν 100 χρόνια. Κι οφείλω να πω ότι αυτό ήταν η αφορμή για να θυμηθώ με νοσταλγία την εποχή της ακμής του ελληνικού ιπποδρόμου, που σήμερα καταδικάζεται σε θάνατο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας