Εργοδοτική αυθαιρεσία και κρατική αδιαφορία

Στο πρόσφατο αντεργατικό νομοσχέδιο που πέρασε η κυβέρνηση από τη Βουλή και έγινε νόμος του κράτους έφερε τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Προστασία της Εργασίας». Στην πραγματικότητα συνιστά ενίσχυση της υπάρχουσας εδώ και πολλά χρόνια εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της αυθαιρεσίας –που έλαβε χώρα πριν από το νομοσχέδιο του κ. Χατζηδάκη– είναι η υπόθεση που ακολουθεί.

Ο Ν.Μ., ένα νέο παιδί 25-26 ετών με πανεπιστημιακή μόρφωση, για να βγάλει τον επιούσιο ζήτησε δουλειά και προσελήφθη από την επιχείρηση του Β.Σ. στη Θεσσαλονίκη (Τα στοιχεία όλων, εργοδότη, εργαζόμενου και επιχείρησης βρίσκονται στην διάθεση της εφημερίδας μας).

Πρόκειται για επιχείρηση λιανικού εμπορίου τροφίμων η οποία παράλληλα προωθεί μπαχαρικά σε όλη την Ελλάδα και για τον λόγο αυτόν προσλαμβάνει περιοδεύοντες πωλητές. Με αυτήν την ιδιότητα προσελήφθη και ο Ν.Μ. από τον εργοδότη Β.Σ. Η πρόσληψη έγινε με τους εξής όρους. Ο καθαρός μισθός ο οποίος θα δηλωνόταν στις αρμόδιες υπηρεσίες ήταν 558 ευρώ (650 ευρώ μικτά). Στην πραγματικότητα, όμως, ο μισθός αυτός θα έφτανε τα 800 ευρώ καθαρά με τη μορφή κάποιων μπόνους. Ο εργαζόμενος θα πήγαινε σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, που θα του υποδείκνυε ο εργοδότης, με αυτοκίνητο της εταιρείας, θα προωθούσε τα προϊόντα της εταιρείας την οποία και θα βάρυναν όλα τα έξοδα περιοδείας (διαμονή, καύσιμα, τροφεία, διόδια κ.λπ.).

Από την πρώτη ματιά η παρανομία είναι φανερή στο μισθολογικό ζήτημα καθώς άλλος θα ήταν ο δηλωμένος μισθός κι άλλος ο πραγματικός. Πρόκειται για κλασική φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή. Ομως κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να αρνηθεί μια τέτοια συμφωνία κάτω από τον τραπέζι για τον απλούστατο λόγο ότι αν την αρνηθεί δεν θα προσληφθεί ποτέ.

To σύστημα

Σύστημα του εργοδότη Β.Σ. είναι να προσλαμβάνει εργαζόμενους με αυτόν τον τρόπο, να του στήνουν δίκτυο πωλήσεων ανά τη χώρα και στη συνέχεια, μόλις αποκτήσει τον έλεγχο αυτού του δικτύου, να τους απολύει χωρίς να τους εξοφλεί υπόλοιπα μισθών και εξόδων που βαρύνουν την εταιρεία του κι έχουν πληρωθεί από αυτούς. Αυτό το σύστημα, που το έχει εφαρμόσει σε πολλούς πρώην εργαζομένους του, το εφάρμοσε και στον Ν.Μ. με αποτέλεσμα να μην του έχει καταβάλει –και να αρνείται να του καταβάλει– μέχρι σήμερα 342,61 ευρώ για έξοδα περιοδείας και 271,78 ευρώ από τους νόμιμους μισθούς του Απριλίου και του Μαΐου. Στα ποσά αυτά μπορούν να συμπεριληφθούν και 143,46 ευρώ από μπόνους τα οποία, όπως προαναφέραμε, δεν δηλώνονταν πουθενά.

Ο Ν.Μ. προσέφυγε στο Τμήμα Επιθεώρησης Εργασιακών Σχέσεων Δυτικού Τομέα Θεσσαλονίκης - Σίνδου (Αισώπου 22 Θεσσαλονίκη). Η υπόθεση ήταν να εξεταστεί χθες το πρωί στις 9.30, αλλά δεν προσήλθε η πλευρά του εργοδότη κι έτσι αναβλήθηκε για την Τετάρτη 21/7. Ο ίδιος εργοδότης είχε κι άλλη υπόθεση χθες στο εν λόγω Τμήμα Εργασιακών Σχέσεων η οποία, απ’ ό,τι πληροφορηθήκαμε, επίσης αναβλήθηκε για τον ίδιο λόγο. Προφανώς αυτός ο κύριος είναι γνωστός στην Επιθεώρηση Εργασίας, αλλά συνεχίζει να παραβιάζει προκλητικά το εργατικό δίκαιο.

Επικοινωνήσαμε με τον Β.Σ. για να έχουμε και τη δική του άποψη επί του θέματος. Αντιμετωπίσαμε έναν καταιγισμό ύβρεων που μας βάζει σε σκέψεις για την ποιότητα της συγκεκριμένης εργοδοσίας. Κρατάμε το γεγονός ότι αυτός ο κύριος εμμέσως πλην σαφώς παραδέχτηκε πως οφείλει στον πρώην υπάλληλό του Ν.Μ. «Θα του τα έδινα, αλλά τώρα που μπλεχτήκατε εσείς δεν του δίνω τίποτα», μας είπε.

Επικοινωνήσαμε επίσης με την προϊσταμένη του Τμήματος Επιθεώρησης Εργασιακών Σχέσεων Δυτικού Τομέα Θεσσαλονίκης - Σίνδου, Ζωή Κουτσουρίδου, για να μας εξηγήσει με ποιες νόμιμες διαδικασίες μπορεί η υπηρεσία της να υποχρεώσει τον εργοδότη να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του απέναντι στον εργαζόμενο.

Η απάντησή της μας εξέπληξε. Κατ’ αρχάς μας ρώτησε αν έχουμε έννομο συμφέρον σε αυτή την υπόθεση. Οταν απαντήσαμε πως έχουμε δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, απέφυγε να πει το οτιδήποτε –ούτε καν πόσο προστατευμένος είναι ο όποιος εργαζόμενος βρεθεί στη θέση του Ν.Μ.– επικαλούμενη το απόρρητο αυτών των υποθέσεων καθώς, όπως ανάφερε, περιλαμβάνουν προσωπικά δεδομένα. «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ενδιαφέρεστε για μία υπόθεση στην οποία δεν έχετε έννομο συμφέρον», ήταν η μόνιμη επωδός σε κάθε ερώτησή μας και στο τέλος έκλεισε το τηλέφωνο λέγοντάς μας ότι συμφωνεί πως δεν πρέπει να παραβιάζεται η εργατική νομοθεσία.

Στην υπόθεση θα επανέλθουμε αν χρειαστεί μετά την εκδίκασή της. Εχουμε όμως ένα ερώτημα: Αλήθεια, κύριε Χατζηδάκη, τους εργαζόμενους ή τους εργοδότες προστατεύετε μ’ αυτόν τον εργασιακό Μεσαίωνα που υπάρχει και με αυτές τις υπηρεσίες που έχετε;