Προετοιμασία διά παν ενδεχόμενο

Δύο εβδομάδες έχουν απομείνει μέχρι να εκπνεύσει ο Μάιος, όταν και θα πρέπει να έχει επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των θεσμών, και στο Μαξίμου όλο το Σαββατοκύριακο πραγματοποιήθηκαν ουκ ολίγες συσκέψεις για τη χάραξη της τακτικής της κυβέρνησης.

Ωστόσο η οικονομική στενότητα και οι «εμμονές» των εκπροσώπων των θεσμών δυσχεραίνουν τις συζητήσεις, ενώ οι δύο διαπραγματευτικές ομάδες θα έχουν από εδώ και πέρα διαρκή επικοινωνία με ανταλλαγή θέσεων.

Ολες οι πλευρές γνωρίζουν ότι οι αντοχές της χώρας δεν είναι ανεξάντλητες. Εμπιστευτικό εσωτερικό έγγραφο του ΔΝΤ, που αποκάλυψε ο Βρετανός δημοσιογράφος Πολ Μέισον, υπογράμμιζε ότι ο Ιούνιος ανάγεται σε χρονικό σημείο-ορόσημο για την ελληνική οικονομία.

Το έγγραφο αναφερόταν, άλλωστε, στην πορεία των διαπραγματεύσεων και τα σημεία σύγκλισης, ενημερώνοντας τα στελέχη του Ταμείου ότι δεν είναι δυνατή κάποια εκταμίευση προς την Ελλάδα, αν δεν υπάρξει τελική και συνολική συμφωνία.

Το «προανάκρουσμα» αυτής της προειδοποίησης είχε δοθεί από τον Αλέξη Τσίπρα στην Κριστίν Λαγκάρντ, με την επιστολή που της είχε στείλει στις 12 Μαΐου (δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή»), με την οποία γνωστοποιούσε ότι δεν επαρκούν οι πόροι για την αποπληρωμή της προηγούμενης δόσης.

Η επιστολή αυτή επιβεβαίωσε ουσιαστικά τα όσα έχει αναφέρει στο παρελθόν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, που είχε μιλήσει για συχνές επικοινωνίες του πρωθυπουργού με τους επικεφαλής των θεσμών και ομολόγους του.

Σε αυτό το σκηνικό η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να δημοσιοποιεί, ανάλογα με το σημείο στο οποίο βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις, πτυχές των συζητήσεων, ώστε να διαλυθούν «σκιές» για το τι συζητείται στις Βρυξέλλες. Χαρακτηριστική ήταν η επιλογή του πρωθυπουργού το βράδυ της Παρασκευής, που παρέθεσε στο συνέδριο του Economist ενώπιον αρκετών υπουργών, τους τέσσερις επιθυμητούς «πυλώνες» για την «ενιαία συμφωνία» με τους θεσμούς.

Ο Αλέξης Τσίπρας, αφού έκανε μια αναδρομή στο νομοθετικό έργο των 100 πρώτων ημερών, μετέτρεψε τις (αμυντικές) «κόκκινες γραμμές» σε «προαπαιτούμενα».

Είπε ότι πρέπει απαραιτήτως:

■ Να εξασφαλιστούν χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, κυρίως φέτος και το 2016.

■ Να μην υπάρχουν δεσμεύσεις, υποχρεώσεις για νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.

■ Να γίνει αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους.

■ Να θεσμοθετηθεί ισχυρό πρόγραμμα επενδύσεων και συντονισμένη χρηματοδότηση επενδύσεων, ιδίως στις υποδομές και τις νέες τεχνολογίες

Επιμονή για τα εργασιακά

Επιπρόσθετα, ανέφερε την απόφαση της κυβέρνησης «να κατατεθεί τους επόμενους μήνες προς ψήφιση νομοσχέδιο για την αποκατάσταση του ευρωπαϊκού κεκτημένου στις εργασιακές σχέσεις, την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της μετενέργειας και τη σταδιακή επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ».

Ενθαρρυντική ως προς την προώθηση των μεταρρυθμίσεων αυτών στα εργασιακά θεωρείται και η ανακοίνωση του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας, που χαιρέτισε τις κινήσεις της Αθήνας, με κορυφαία κυβερνητικά στελέχη να θεωρούν ότι προστίθεται ένα «σημαντικό επιχείρημα» που θα χρησιμοποιηθεί στις διαπραγματεύσεις.

Τα προαπαιτούμενα αυτά, βεβαίως, σηματοδοτούν το ότι η ελληνική πλευρά αποσκοπεί σε συμφωνία στο γενικό πλαίσιο των εκάστοτε πεδίων, αφήνοντας όμως «χώρο» για επιμέρους παρεμβάσεις, που θα πρέπει να έχουν συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα.

Ενόσω, δηλαδή, τα προαπαιτούμενα που έθεσε ο πρωθυπουργός αποτελούν τον γενικό στόχο που πρέπει να επιτευχθεί, οι επιμέρους συγκλίσεις φέρνουν προβληματισμό στο Μαξίμου, καθώς προϋποθέτουν υποχωρήσεις, που μπορεί διά της πλαγίας να παραβιάσουν τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης.

Τα ανοικτά «μέτωπα» ωστόσο δεν περιορίζονται στο περιεχόμενο της συμφωνίας, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο οι θεσμοί θα προσπαθήσουν να την επιβάλουν.

Δεν διαφεύγουν την προσοχή της κυβέρνησης οι αναφορές ότι οι θεσμοί ενδέχεται να παρουσιάσουν μια τελική συμφωνία και να την καλέσουν να την υπογράψει. Σε αυτή την περίπτωση ανοίγει μια «βεντάλια» ενδεχομένων και οι αντιδράσεις της κυβέρνησης εξετάστηκαν σε ευρείες συσκέψεις κορυφαίων στελεχών.

⇒Τι θα σημάνει η «ρήξη», αν επιλεγεί από την ελληνική κυβέρνηση;

⇒Θα προτιμηθεί η λύση του δημοψηφίσματος ή οι νέες εκλογές;

⇒Η κυβέρνηση με τι εισήγηση θα προσέλθει στη δημόσια συζήτηση;

Αυτά ήταν ορισμένα από τα ερωτήματα που απασχόλησαν υπουργούς και κομματικά στελέχη, με τις απαντήσεις τους να μεταφέρονται για μετά τη σύνοδο κορυφής στη Ρίγα.

Εκεί ο πρωθυπουργός θα επιδιώξει κορυφαίες συναντήσεις με ομολόγους του, με στόχο να αποκομίσει πολιτικές διαβεβαιώσεις για την «αμοιβαία επωφελή λύση».