Δύο υποψήφιοι για μία θέση

Σίγουρα δύο, αν δεν προκύψει στην πορεία και κάποιος τρίτος, είναι οι επίδοξοι διάδοχοι του Φώτη Κουβέλη στη ΔΗΜΑΡ, η οποία προετοιμάζεται για το συνέδριό της το πρώτο Σαββατοκύριακο του Ιουνίου.

Ενας άντρας, ο πρώην γραμματέας του κόμματος Θανάσης Θεοχαρόπουλος, και μία γυναίκα, η πρώην βουλευτής Μαρία Γιαννακάκη, διεξάγουν ήδη αγώνα δρόμου στην προσπάθειά τους να πείσουν τα μέλη και τους συνέδρους, προκειμένου να στηρίξουν τις υποψηφιότητές τους για την προεδρία της ΔΗΜΑΡ και να διαμορφώσουν πλειοψηφικές εσωκομματικές συμμαχίες που θα τους αναδείξουν νικητές.

Με προίκα το 0,5%

Πάντως, αμφότεροι δείχνουν να συναισθάνονται το ψαλιδισμένο «μπόι» τους λόγω της αρνητικής προίκας του 0,5% της Αγίου Κωνσταντίνου στις εκλογές του Ιανουαρίου και πριν από την οποιαδήποτε μεταξύ τους μετωπική αντιπαράθεση θέτουν ως προτεραιότητα τη συζήτηση για τη χρησιμότητα και τη δυνατότητα επιβίωσης της ΔΗΜΑΡ στο πολιτικό σκηνικό.

Ιδρυτικό μέλος της ΔΗΜΑΡ και βέρα Πειραιώτισσα η 46χρονη Μαρία Γιαννακάκη, με κοινοβουλευτική εμπειρία από το παρθενικό και ελπιδοφόρο τότε ταξίδι του κόμματος το 2012, αν και διαφωνούσε με τη συμμετοχή στην κυβέρνηση με Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.

Τώρα στα δύσκολα, αποφάσισε να βάλει υποψηφιότητα για επικεφαλής. «Δεν θα μου άρεσε η λέξη πρόεδρος στην κατάσταση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή το κόμμα, πιστεύω ότι η πιο σωστή λέξη είναι ένας primus inter pares/πρώτος μεταξύ ίσων», εκμυστηρεύτηκε σε πρόσφατη συνέντευξή της.

Η ίδια πιστεύει ότι πρώτιστο μέλημα για τη ΔΗΜΑΡ είναι η οργανωτική της ανασυγκρότηση και η απόκτηση ενός σαφούς στίγματος, που αποτέλεσε την «αχίλλειο πτέρνα» του προηγούμενου διαστήματος.

Ξεκαθαρίζει ότι, εφόσον αναλάβει τα ηνία, η Αγίου Κωνσταντίνου θα υπηρετήσει ένα πολιτικό σχέδιο σε αριστερή προοδευτική κατεύθυνση και θα πάψει να κλείνει το μάτι «μια δεξιά και μια αριστερά», δίνοντας την εντύπωση ότι πατά «σε δύο βάρκες».

Οι επικριτές της τη θεωρούν σταλινική, χαρακτηρισμό που όταν τον ακούει χαμογελά. Εχει ζήσει μία δεκαετία στη Γαλλία, ασχολείται με τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ είναι εν ενεργεία περιφερειακή σύμβουλος Αττικής.

Την υποψηφιότητά της στηρίζουν αρκετοί πρώην στενοί συνεργάτες του κ. Κουβέλη και μεταξύ άλλων οι Χρ. Μαχαίρας, Π. Παναγιώτου, Γ. Κακουλίδης, Εφη Παγκάλου, Β. Ζορκάδης, Δ. Λουκάς, Χρ. Πετράκος, Χρ. Σταυρόπουλος, Δώρα Καλλιπολίτη και Χρ. Μαυροκεφαλίδης.

Με καταγωγή από την Ημαθία ο 36χρονος Θανάσης Θεοχαρόπουλος αποτέλεσε προσωπική επιλογή του Φώτη Κουβέλη στις αρχές του 2014 για τη θέση του γραμματέα της ΔΗΜΑΡ. Ο κ. Θεοχαρόπουλος χαρακτηρίζεται από τους συντρόφους του πολύ εργατικό, ειλικρινές και μετριοπαθές στις απόψεις στέλεχος, ενώ οι εσωκομματικοί του υποστηρικτές τονίζουν ότι η υποψηφιότητά του είναι «πολυσυλλεκτική» και συνθέτει όλες τις τάσεις του κόμματος.

Οι συνεργασίες

Από την πλευρά του, για να μπορέσει η ΔΗΜΑΡ να ανακάμψει και να ακουστεί, προτάσσει την απόκτηση ενός διακριτού πλαισίου, μακριά από συντηρητικές πολιτικές και τον λαϊκισμό.

Διαφωνεί με τη λογική της ταύτισης με τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνει ότι η Αγίου Κωνσταντίνου ως κόμμα της ανανεωτικής Αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού οφείλει να συνομιλεί με όλους (πλην Ν.Δ.) και συναρτά το ζήτημα των μελλοντικών συνεργασιών της ΔΗΜΑΡ με την ευρύτερη πορεία της κυβέρνησης και της χώρας.

Το στίγμα του δίνεται από τη δήλωση ότι ο ευρύτερος χώρος του δημοκρατικού σοσιαλισμού πρέπει να έρθει σε ρήξη με τον νεοφιλελευθερισμό και η κυβέρνηση με τον εθνολαϊκισμό.

Στο πλευρό του έχουν ήδη ταχθεί οι Ν. Τσούκαλης, Δ. Χατζησωκράτης και Θ. Μαργαρίτης, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες κοντά στις θέσεις του και άρα κατέχοντας μεγάλες πιθανότητες εν τέλει να τον στηρίξουν, βρίσκονται οι Θ. Φωτεινός, Σοφία Ανδριοπούλου, Α. Τσουκνίδας, Ν. Γραικούσης, Γ. Μπουλμπασάκος, Β. Τραϊφόρος, Γ. Αμοιρίδης, Σ. Μαλέλης και Ευγενία Μπουρνόβα.

Οσο για τον Φώτη Κουβέλη έχει διαμηνύσει ότι θα τηρήσει στάση ουδετερότητας στις διαδικασίες ανάδειξης της νέας ηγεσίας, παραμένοντας ωστόσο διακριτικά παρών και στην επόμενη ημέρα της ΔΗΜΑΡ, έστω και από έναν συμβουλευτικό ρόλο, που για ορισμένους θα ήταν αυτός του επίτιμου προέδρου, σε αναγνώριση της συμβολής του στο κόμμα.