Ακόμη μία εμπλοκή για τη ΛΑΡΚΟ

Eχουν περάσει πάνω από τέσσερις μήνες από τη στιγμή που έσβησαν τα τελευταία καμίνια της ΛΑΡΚΟ στο εργοστάσιο μεταλλουργίας της Λάρυμνας και οι εργαζόμενοι απολύθηκαν για να επαναπροσληφθούν με μηνιαίες-διμηνιαίες συμβάσεις, σε ένα ιδιότυπο καθεστώς άεργης απασχόλησης. Κάθε πρωί οι 1.060 της μεταλλουργίας πηγαίνουν στον χώρο εργασίας, χτυπάνε κάρτα και περιμένουν. Περιμένουν να ολοκληρωθούν οι δύο παράλληλοι διαγωνισμοί, να επαναλειτουργήσει η μεταλλουργία και να δουλέψουν. Αν δούλευε η μεταλλουργία αυτό το διάστημα, έστω και με τις προβληματικές συνθήκες των απαρχαιωμένων και κακοσυντηρημένων καμινιών, θα είχαν εισρεύσει στα ταμεία της εταιρείας σχεδόν 30 εκατ. ευρώ από την πώληση σιδηρονικελίου και άλλων μεταλλευτικών αποθεμάτων. Γιατί ακόμη και στις συνθήκες απαξίωσης που διαμόρφωσε η κυβέρνηση, με τη διάσπαση των περιουσιακών στοιχείων της ΛΑΡΚΟ ώστε να πουληθεί με δύο παράλληλους διαγωνισμούς, η εταιρεία είχε μηνιαία έσοδα 6-7 εκατ. ευρώ.

Με τη διεθνή τιμή του νικελίου να καταγράφει μηνιαία άνοδο 35%, πάνω από τα 28.000 δολάρια ανά τόνο χάρη στην αύξηση της ζήτησης του κρίσιμου μετάλλου, τα έσοδα της εταιρείας μπορεί να ήταν ακόμη υψηλότερα. Ενώ έχουν χαθεί αυτά τα πολύτιμα για τη μεταλλουργία έσοδα, εξαντλείται και η κρατική επιχορήγηση των περίπου 23 εκατ. ευρώ που έχει διαθέσει στον Ειδικό Διαχειριστή η κυβέρνηση για να καλύπτει την τετράμηνη -μέχρι στιγμής- έμμισθη ομηρία των εργαζομένων.

Παράλογη λύση

Αν συγκρίνει κανείς τα απολεσθέντα έσοδα των περίπου 30 εκατ. ευρώ με το τίμημα των μόλις 6,5 εκατ. ευρώ που έχουν αθροιστικά προσφέρει οι δύο διεκδικητές της ΛΑΡΚΟ στους διαγωνισμούς του ΤΑΙΠΕΔ και του Ειδικού Διαχειριστή, αντιλαμβάνεται τον παραλογισμό της «λύσης» που προέκρινε η κυβέρνηση για να αποφευχθεί ο «θάνατος» της μεταλλουργίας. Ομως τώρα, ακόμη και σε αυτή την παράλογη «λύση», υπάρχει εμπλοκή. Γιατί ενώ το ΤΑΙΠΕΔ την περασμένη Πέμπτη ανακήρυξε αυτονόητα προτιμητέο επενδυτή την κοινοπραξία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ-AD Holdings που κατέθεσε τη μοναδική προσφορά στον διαγωνισμό για το εργοστάσιο και τα μεταλλεία Λάρυμνας και Λουτσίου, ο Ειδικός Διαχειριστής δεν έχει κάνει το ίδιο στον διαγωνισμό για τη μεταβίβαση των μεταλλείων και μεταλλευτικών δικαιωμάτων σε εκτάσεις δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων σε Εύβοια, Βοιωτία, Φθιώτιδα, Καστοριά, μαζί με ιδιόκτητες παραχωρήσεις σε Αττική, Τρίκαλα, αγροτεμάχια σε Λάρυμνα και Αϊ-Γιάννη κ.α. Αυτά όλα, μαζί με τα αποθέματα, τις εγκαταστάσεις, τα ανακυκλώσιμα υλικά, η μεν ιρλανδική CMI τα αποτίμησε σε 1,5 εκατ. ευρώ (τιμή ενός διαμερίσματος στους ψηλούς ορόφους του «Πράσινου Πύργου» στο Ελληνικό), η δε κοινοπραξία ΓΕΚ-AD Holdings πρόσφερε ένα συμβολικό τίμημα, υπογραμμίζοντας τη συνολική προσφορά της ύψους 5 εκατ. ευρώ και στους δύο διαγωνισμούς για το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων της μεταλλουργίας.

Ο Ειδικός Διαχειριστής έχει βρεθεί προ ισχυρού διλήμματος. Τυπικά, αν ακολουθήσει το παράδειγμα του ΤΑΙΠΕΔ, πρέπει να ανακηρύξει προτιμητέο επενδυτή την ιρλανδική εταιρεία CMI που πρόσφερε υψηλότερο τίμημα, για να ακολουθήσει η διαδικασία shoot out. Δηλαδή η εκατέρωθεν πλειοδοσία, που θεωρητικά δίνει τη δυνατότητα στους δύο διεκδικητές να προσφέρουν βελτιωμένο τίμημα για το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων της ΛΑΡΚΟ. Πρακτικά, αν προχωρήσει αυτή η διαδικασία, που δεν είναι υποχρεωτική, απαιτείται ένα συνολικό τίμημα πάνω από τα 6,5 εκατ. ευρώ που αθροιστικά έχουν προσφέρει οι δύο διεκδικητές. Αν δεν γίνει χρήση αυτού του δικαιώματος, υπάρχει το ενδεχόμενο τα περιουσιακά στοιχεία της ΛΑΡΚΟ να διασπαστούν και να καταλήξουν σε διαφορετικούς ιδιοκτήτες.

Ωστόσο, στα χέρια του Ειδικού Διαχειριστή (Γ. Μελέτη) βρίσκεται επιστολή της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ -όχι ένσταση, όπως διευκρινίζεται από την κοινοπραξία- στην οποία επισημαίνονται τα προβλήματα της δεσμευτικής προσφοράς της ανταγωνίστριας CMI, όπως «η έλλειψη οικονομικής επιφάνειας και το business plan επιπέδου έκθεσης ιδεών» που έχει καταθέσει, σε αντίθεση με «το πλήρες επιχειρηματικό πλάνο εκατοντάδων σελίδων που έχει καταθέσει η ελληνική κοινοπραξία, που παραπέμπει σε επενδύσεις μισού δισ. σε βάθος χρόνου», όπως αναφέρουν πηγές της.

Αν και η νομική επίδραση της επιστολής αυτής στη διαγωνιστική διαδικασία δεν είναι σαφής, αφού δεν πρόκειται για ένσταση ως προς τους όρους του διαγωνισμού, στον Ειδικό Διαχειριστή ασκείται πίεση από την κυβερνητική πλευρά να την «αξιοποιήσει», προφανώς για να κηρύξει έκπτωτη την -αρκετά μυστηριώδη και αφανή, είναι αλήθεια- ιρλανδική εταιρεία. Έκφραση αυτής της πίεσης ήταν και το γεγονός ότι το ΤΑΙΠΕΔ έσπασε το «πρωτόκολλο» του συγχρονισμού στις ανακοινώσεις των δύο παράλληλων διαγωνισμών. Ο Ειδικός Διαχειριστής, όμως, αποφεύγει να πάρει την ευθύνη της έκπτωσης βάσει της επιστολής και έχει παραπέμψει το θέμα στις νομικές υπηρεσίες της ΛΑΡΚΟ και του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

Ληγμένη θητεία

Πολύ περισσότερο που η θητεία του Διαχειριστή έχει λήξει από τις 8 Οκτωβρίου και η κυβέρνηση δεν έχει ακόμη καταθέσει τροπολογία για την παράτασή της για ένα τετράμηνο. Είναι προφανές ότι η έλλειψη νομιμοποίησης του διαχειριστή της ΛΑΡΚΟ θα μπορούσε να αποτελέσει πάτημα προσφυγής της ιρλανδικής CMI κατά του κύρους της διαγωνιστικής διαδικασίας, στην περίπτωση που αποφασίσει να τη βγάλει εκτός παιχνιδιού. Μέχρι χθες το βράδυ πάντως δεν ήταν σαφές αν και πότε θα κατατεθεί η ρύθμιση σε οποιοδήποτε από τα νομοσχέδια που πρόκειται να συζητηθούν στην ολομέλεια τις προσεχείς μέρες.

Σε κάθε περίπτωση, όταν μόνο τα 2 εκατ. μετάλλευμα που σύμφωνα με μετριοπαθείς επιστημονικούς υπολογισμούς διαθέτει η ΛΑΡΚΟ στα μεταλλεία και μεταλλευτικά δικαιώματα σε πέντε νομούς της χώρας αξίζουν με σημερινές τιμές τουλάχιστον 40 δισ. ευρώ, είναι και αστείο και σκανδαλώδες η τύχη της να παίζεται για μόλις 6,5 εκατ. ευρώ και μάλιστα με εξαιρετικά ερασιτεχνικούς χειρισμούς.