Στέκα

Ξέρετε τι είναι η στέκα; Το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας λέει στο σχετικό λήμμα πως, πρώτον, είναι η μακριά ράβδος με την οποία χτυπούν οι παίκτες τις μπάλες του μπιλιάρδου· δεύτερον, μεταφορικά και μειωτικά, η πολύ αδύνατη και ψηλή γυναίκα· τρίτον, το ξύλινο εργαλείο των υποδηματοποιών με το οποίο γυαλίζουν τις σόλες των παπουτσιών· και, τέταρτο και τελευταίο, ένα γυναικείο αξεσουάρ, συνήθως κοκάλινο ή πλαστικό, που προσαρμόζεται στο κεφάλι συγκρατώντας τα μαλλιά. Η λέξη παράγεται από το ιταλικό «stecca» <γοτθικό «stika», που είναι το ραβδί, το μπαστούνι – συγγενής λέξη το αγγλικό «stick», το ραβδί. Το λήμμα είναι ελλιπές. «Στέκα» επίσης είναι το στέμμα της Αυτοκράτειρας του Πολιτισμού, της Αυτής Εξοχότητος, της κυρίας Λίνας Μενδώνη, η οποία ανήγαγε αυτό το ταπεινό γυναικείο αξεσουάρ σε διακριτό σύμβολο της δεσποτείας Της, κάπως σαν σήμα κατατεθέν Της, που κανονικά, με νόμο, θα έπρεπε να δικαιούται να φορά μόνο η Μεγαλειότητά της και ουδείς άλλος.

Δεν είναι όλα τα κεφάλια κατάλληλα για στέκα – όμως η σεπτή κεφαλή της Αυτής Υπουργότητος είναι. Κι όταν η αξιότιμη κυρία Μενδώνη φοράει σε δημόσιες εμφανίσεις τη στέκα Της, αυτό σημαίνει πως περιμένει ανυπόκριτο σεβασμό και τυφλή υπακοή από όλους, και ιδιαιτέρως από τους κρατικούς υπαλλήλους που έχουν τη μεγίστη τιμή να Την υπηρετούν. Και όχι βέβαια να βγάζουν γλώσσα θρασύτατα σε μια Αρχόντισσα του Πολιτισμού, που Την προσκυνούν οι πάντες – και οι πάσες από το 2019, απ’ όταν ανέλαβε το πόστο της Υπουργού Πολιτισμού στα στιβαρά Της χέρια, μέχρι σήμερα. Το ότι παραμένει στο τιμόνι του Πολιτισμού ως Κυβερνήτρια, είναι απόδειξη του μεγαλείου και της ισχύος Της – οι υπουργοί έρχονται και παρέρχονται, αλλά η Μενδώνη μένει, και όλοι οφείλουν να Της αποτίουν τον προσήκοντα σεβασμό.

Κάτι που δεν συνέβη με την έφορο Αρχαιοτήτων Αργολίδας, που είχε την αποκοτιά να επιχειρηματολογήσει με τη Βασίλισσα του Πολιτισμού σχετικά με τους πόρους που θα χρειάζονταν για να διατηρηθεί σε ευπρεπή κατάσταση, δηλαδή χωρίς γκράφιτι στους τοίχους του, ένα κτίριο ιδιοκτησίας του ΥΠΠΟ δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο του Αργους.

Η υπάλληλος τόλμησε να αντιμιλήσει με προπέτεια στη Βασίλισσα του Πολιτισμού δημόσια, μπροστά στις κάμερες, και τότε, η Αρχόντισσα Μενδώνη άστραψε και βρόντηξε, όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, ταπεινώνοντας τη κυρία, που είχε την αναίδεια να σηκώσει τη ματιά της στη μεγάλη Κυρά των Πολιτιστικών Πραγμάτων, όταν μάλιστα αυτή φορούσε τη στέκα Της, δηλαδή το σύμβολο του υψηλού Της αξιώματος. Η κατσάδα που έφαγε η έφορος δεν ήταν τίποτα. Η Αυτής Μεγαλειότης θα μπορούσε να διατάξει τη δημόσια διαπόμπευση της αρχαιολόγου και την περιφορά της καβάλα ανάποδα σε γάιδαρο στους κεντρικούς δρόμους του Αργους – φτηνά τη γλίτωσε.

Πρέπει να καταλάβουμε όλες και όλοι πως η Λίνα η Μενδώνη δεν είναι ένας απλός άνθρωπος, όπως εσείς κι εγώ, αλλά ένας θεσμός, ένα σύμβολο αιώνιο, ακατάλυτο και απαρασάλευτο. Κανείς δεν δικαιούται να Την αμφισβητήσει, είτε τσιμεντώνει την Ακρόπολη είτε κατατεμαχίζει και ανασυνθέτει κατά το δοκούν ρωμαϊκές οδούς στη Θεσσαλονίκη σαν να είναι τουβλάκια λέγκο, διότι έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει, διότι είναι η Αυτής Αυταρχικότης, και η κορόνα, η στέκα, το ραβδί, το σκήπτρο της απόλυτης εξουσίας είναι δικό Της, κι όχι δικό σας ή οποιουδήποτε άλλου.