Ο Μάνος Χατζιδάκις δεν έχει καταγραφεί ως αντιστασιακός. Με εξαίρεση τη θητεία του στην ΕΠΟΝ σε πολύ νεαρή ηλικία, ήταν πολύ αναρχικός για να ενταχθεί σε οποιοδήποτε κίνημα ή οργάνωση. Σε όλη του τη ζωή όμως αντιστεκόταν στη φτήνια και τη φαυλότητα, στον λαϊκισμό και τον κάθε λογής αυταρχισμό, είτε προερχόταν από την πολιτική εξουσία είτε από εκείνη του Τύπου. Αντιστεκόταν βέβαια και μέσα από το έργο του. Ο «Μεγάλος Ερωτικός» ήταν πολύ επαναστατικός για τα μουσικά ρεύματα της εποχής.
Ο Χατζιδάκις δεν ανήκε σ’ αυτούς που ακολουθούν, αλλά σ’ αυτούς που ανοίγουν δρόμους δικούς τους. Εμπιστευόταν και στήριζε τους νέους, ειδικά τους ταλαντούχους. Δίδασκε ήθος και ευγένεια.
Τη δύναμή του τη χρησιμοποιούσε για να πραγματοποιεί όνειρα και σχέδια. Ενα απ’ αυτά ήταν και το Τρίτο Πρόγραμμα, το κορυφαίο ίσως πολιτιστικό επίτευγμα της Μεταπολίτευσης. Ενα προπύργιο ελευθερίας έκφρασης, κάτι πρωτόγνωρο στη χώρα, πολύ πριν από την έλευση της ιδιωτικής ραδιοφωνίας. Οι υπουργοί του Καραμανλή θεωρούσαν το Τρίτο «φωλιά αναρχικών», κάτι που μ’ έναν τρόπο δεν απείχε πολύ από την πραγματικότητα.
Ο Χατζιδάκις έλεγε ότι ψηφίζει Δεξιά επειδή ήταν η μόνη που του επέτρεπε όχι μόνο να μην της ανήκει αλλά και να την κατακρίνει σε κάθε ευκαιρία. Χρησιμοποιούσε τη φιλία του με τον Καραμανλή για να προστατεύει το Τρίτο από κάθε απόπειρα πολιτικής παρέμβασης. Οπως εκφραζόταν ο ίδιος ελεύθερα στα περίφημα Σχόλια του Τρίτου (που η προαναγγελία τους προκαλούσε τρόμο σε διάφορους ιθύνοντες), έτσι διασφάλιζε και την ελευθερία έκφρασης όλων των συνεργατών του, χωρίς ποτέ ο ίδιος να επέμβει στο περιεχόμενό τους. Τις εκπομπές της «Λιλιπούπολης», για παράδειγμα, τις άκουγε πάντοτε ζωντανά από το ραδιόφωνο (πολλές απ’ αυτές άλλωστε ολοκληρώνονταν μόλις λίγο πριν βγουν στον αέρα).
Ενα βράδυ, καλοκαίρι του 1975, την περίοδο που στηνόταν το Τρίτο με συναντήσεις και κουβέντες ώς τα ξημερώματα, είμαστε μαζεμένοι στον «Μαγεμένο Αυλό» ο Χατζιδάκις και, αν θυμάμαι καλά, ο Γιώργος Κουρουπός, ο Αντώνης Κοντογεωργίου, ο Βύρων Φιδετζής κι εγώ, ο βενιαμίν της παρέας. Περπατώντας μετά προς τη γειτονική ταβέρνα του Ηλία για φαγητό, περνάμε μπροστά από του Καραβίτη. Σ’ ένα τραπέζι στο πεζοδρόμιο κάθονται τρεις νέοι (οι δύο είναι εκκολαπτόμενοι σκηνοθέτες του κινηματογράφου, όπως θα μάθαινα αργότερα). Ενας απ’ αυτούς φωνάζει «φασίστα!» και, πριν προλάβει κάποιος από μας να αντιδράσει, ο Χατζιδάκις γυρίζει, τους πλησιάζει και τους λέει σε πολύ ήρεμο τόνο: «Ποιος το είπε αυτό;». Τσιμουδιά. Και πάλι, ακόμα πιο ευγενικά: «Σε μένα απευθύνεστε;». Σιωπή. Οπότε, με την ίδια ηρεμία: «Αποδέχομαι τον χαρακτηρισμό, αρκεί αυτός να με διαφοροποιεί από εσάς».
*Συνθέτης
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας