Το χαστούκι του Αχιλλέα Μπέου στον πολίτη που τελικά ζήτησε εκείνος ταπεινά συγγνώμη για τη συμπεριφορά του. Το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Κι εκείνο το παλιό ανέκδοτο με τον επιβάτη που μετά την οδύσσεια μιας τρομακτικής διαδρομής με έναν παρανοϊκό οδηγό, αποφαίνεται, κρατώντας τα σωθικά του στα χέρια του, «καλά που δεν πάθαμε τίποτα». Ε, όχι και τι σχέση έχουν μεταξύ τους αυτά τα τρία «συμπτώματα».
Ολο και περισσότεροι συμπολίτες μας –ενδεχομένως κι εμείς μαζί αν αυτοπαρατηρηθούμε– βυθιζόμαστε σε μια απάθεια, κόπωση, αίσθημα ματαιότητας, παραίτηση από τη δίκαιη διαμαρτυρία ή την επιδίωξη μιας καλύτερης συνθήκης ζωής – όπως κι αν την εννοεί καθένας μας. Ευθύνονται σε ό,τι μας αφορά τα αδιάκοπα πλήγματα; Από την οικονομική κρίση και την καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου, στα Μνημόνια, στις καραντίνες, στην ακρίβεια, στις πυρκαγιές, στις πλημμύρες, στην απουσία κάθε αυτονόητου πολιτικού δικαιώματος; Κι αυτό πού οδηγεί; Μήπως στην αποπολιτικοποίηση; Πιθανότατα.
Τρεις τελείως διαφορετικοί άνθρωποι την τελευταία εβδομάδα, στην πορεία προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές, μου εξομολογήθηκαν ότι αισθάνονται να μην τους ενδιαφέρει καθόλου η εκλογική διαδικασία. Και οι τρεις (προγραμματιστής ο ένας, ταξιτζής ο άλλος, φιλόλογος η τρίτη) παρατήρησαν το ίδιο πράγμα: «Στην πραγματικότητα δουλεύω ασταμάτητα μόνο για να πληρώσω το ρεύμα και το σούπερ μάρκετ». Κανείς τους δεν έχει κατεβεί στον δρόμο τα τελευταία χρόνια για να διαμαρτυρηθεί. Παρακολουθούν απαθείς ό,τι (τους) συμβαίνει, κατάκοποι από τον καθημερινό αγώνα να ανταποκριθούν σε δόσεις, ενοίκια, χαμηλούς μισθούς, ανασφάλεια, παραδομένοι στην καταθλιπτική ανοχή.
Μάλλον συνηθίσαμε σκέφτομαι κι εγώ – αν κι ακόμα βρίσκομαι στο στάδιο της οργής. Ακόμα π.χ. μπορώ να παρατηρώ ότι την ίδια προεκλογική ώρα που ο κ. Μπακογιάννης επαίρεται για τον «Μεγάλο Περίπατο» –ο οποίος όχι μόνο στένεψε τον φαρδύτερο δρόμο της Αθήνας και τον μόνο που δεν χρειαζόταν παρέμβαση, αλλά τον έκανε και λιγότερο όμορφο και χωρίς ίχνος ποδηλάτη πια και περισσότερο παράλογο–, σε κεντρικό δρόμο του Μεταξουργείου, εκεί όπου υποχώρησε θεαματικά το οδόστρωμα στις πρώτες μεγάλες βροχές, εδώ και ενάμιση, προεκλογικό μάλιστα, μήνα η γιγαντιαία τρύπα χάσκει περικυκλωμένη με κόκκινη κορδέλα που κάνει απλώς τα αυτοκίνητα να εγκλωβίζονται σε μποτιλιάρισμα. Σε αυτή την πολιτική κόπωση πολλοί δεν ευχόμαστε Μεγάλους Περιπάτους. Ευχόμαστε μικρούς περιπάτους στο αυτονόητο. Φτάνει να το ξαναθυμηθούμε.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας