Τον είδα. Σαν τον άπιστο Θωμά τον είδα, με τα μάτια μου. Όχι φυσικά μπροστά μου (τον έχω δει στο παρελθόν, μου φτάνει και μου περισσεύει). Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον είδα. Τα δικά του. Με περιεχόμενο, δηλαδή, εγκεκριμένο από τον ίδιο. Ανήμερα της Παναγιάς.
- Φωτογραφία 1η: ο ίδιος να βγάζει σέλφι με ένα 10χρονο.
- Φωτογραφία 2η: ο ίδιος, πίσω από ένα τσούρμο παπάδες, σε κάτι σαν παρέλαση.
- Φωτογραφία 3η: πρώτη φάτσα, δίπλα σε έναν ένστολο, με βλέμμα συνοφρυωμένο και πίσω του η εικόνα της Παναγιάς της Τήνου.
- Φωτογραφία 4η: ο ίδιος να πετάει ένα στεφάνι στα νερά (προφανώς ως κίνηση τιμής για τον τορπιλισμό της «Έλλης»).
- Φωτογραφία 5η: κάποιοι άσχετοι σε ένα μπαλκόνι να ζητωκραυγάζουν (επίσης άσχετα) δίπλα από μια ελληνική σημαία (πατρίς-θρησκεία-οικογένεια σε όλο της το μεγαλείο).
- Φωτογραφία 6η, 7η, 8η: ο ίδιος να χαιρετάει κάποιον κόσμο (πολύ συγκεκριμένο φαντάζομαι και πολύ καλοντυμένο).
Αυτά ανέβασε ο πρωθυπουργός μας Κυριάκος Μητσοτάκης στο instagram, ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου. Στην Τήνο βρέθηκε, εκκλησιάστηκε (γιατί είναι και πολύ πιστός), χαιρέτησε, πέταξε τα στεφάνια του (αλήθεια, αυτό το φελιζόλ στο οποίο ήταν κολλημένα τα λουλούδια θα πάει στον βυθό να το φαν τα ψάρια που μετά θα φάμε εμείς; Ωραία!), είδε τον κόσμο του, φωτογραφήθηκε. Και μην ξεχνάμε, κυρίως δεν ήξερε!
Δεν ήξερε γιατί δεν έχει πάει στον Έβρο βλέπεις. Και να πήγαινε δηλαδή, δεν ήξερε πού να τους βρει. Αυτούς τους, εγκλωβισμένους για μέρες, πρόσφυγες σε μια νησίδα που δεν ήξερε, ελληνική είναι, τουρκική είναι; Είναι που δεν κάνει και push backs! Βασικά δεν ξέρει καν τι είναι αυτά τα περιβόητα push backs. Βλέπεις, αυτός δεν σπρώχνει ποτέ - οι άλλοι τον σπρώχνουν γιατί θέλουν να τον αγγίξουν από κοντά, να δουν ότι πράγματι υπάρχει: τόσο ανύπαρκτος τους φαίνεται.
Την ίδια μέρα λοιπόν που ο πρωθυπουργός μας εκκλησιαζόταν και πέταγε στεφάνια, που μετά θα γίνονταν σκουπίδια από φελιζόλ στο πέλαγος, την ίδια μέρα μια μάνα κοιλοπόναγε και άλλη μία έκλαιγε το παιδί της. Που είχε πεθάνει από τσίμπημα σκορπιού σε μια νησίδα στον Έβρο όπου «τυχαία» βρέθηκε, καθώς τόσο η Ελλάδα επί Ν.Δ. όσο και η Ευρώπη είναι εξαιρετικά δημοκρατικές και πασχίζουν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και δεν αφήνουν ανθρώπους, πόσο μάλλον παιδιά, να πεθαίνουν έτσι, χωρίς λόγο, μπροστά στα μάτια τους. Όχι μόνο να πεθαίνουν, αλλά να μένουν νεκρά για μέρες. Νεκρά και άθαφτα.
«Από τα απομακρυσμένα ξωκλήσια μέχρι τα μεγάλα προσκυνήματα της Εκκλησίας μας η Ελλάδα και η Ορθοδοξία γιορτάζουμε σήμερα την Κοίμηση της Θεοτόκου, αντλούμε δύναμη και πίστη για να μπορέσουμε ατομικά αλλά και συλλογικά να ξεπεράσουμε τις μεγάλες δυσκολίες και να βαδίσουμε στον δρόμο της προόδου, στον δρόμο της αυτοπεποίθησης, στον δρόμο της κοινωνικής συνοχής. Αυτή τη σπουδαία μέρα για την Ορθοδοξία το μεγάλο ζητούμενο για τη χώρα μας παραμένει η ενότητα και η προσήλωση στους στόχους του μέλλοντος» ανέφερε ο πρωθυπουργός την ίδια μέρα που ένα μικρό κοριτσάκι, σε αυτή την «Ελλάδα της Ορθοδοξίας», έμενε άταφο και νεκρό για μέρες. «Να σταθούμε δίπλα σε όσες και όσους έχουν μεγαλύτερη ανάγκη και να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες» συνέχισε.
Ναι, αυτό είπε: «Να σταθούμε δίπλα σε όσες και όσους έχουν μεγαλύτερη ανάγκη».
Δίπλα δεν στάθηκε. Απέναντι όμως, ναι. Απέναντι στάθηκε, αυτός και το παρακράτος του, και παρακολουθούσε (όπως ξέρει να κάνει πολύ καλά) ένα μικρό παιδί να πεθαίνει και να παραμένει άταφο επί μέρες, δίπλα στη μάνα του, που μαζί με άλλους πρόσφυγες παρέμεναν μόνοι επί μέρες σε μια ξέρα.
Είναι τυχερός ο Μητσοτάκης. Γιατί δεν υπάρχει Θεός να τον ακούει να κοροϊδεύει θεούς και ανθρώπους και δαίμονες. Κι αν ακόμα υπήρχε, θα ήταν δεξιός, οπότε πάλι τυχερός είναι, γιατί δικός τους θα ‘ταν. Και πιότερο τυχερός είναι, γιατί αυτή είναι η Ελλάδα: γεμάτη από ανθρώπους που πιστεύουν και αυτόν τον δεξιό Θεό και αυτόν τον δεξιό πρωθυπουργό, ο οποίος φωτογραφίζεται δίπλα στις εικόνες, αλλά δεν στέκεται ποτέ δίπλα στους άταφους νεκρούς... Βοήθειά μας οι αμαρτωλοί. Χίλιες φορές να στεκόμαστε απέναντι σε αυτούς που στέκονται πάντα απέναντι και ποτέ δίπλα κι ας είμαστε εμείς οι αμαρτωλοί...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας