Στις διακοπές… περνάμε απέναντι!

Ενας τόπος μαγικός που κρύβει όμορφα χωριά, αμμουδερές παραλίες, ερημικούς κολπίσκους. Η Νότια Εύβοια βρίσκεται μία ανάσα από την Αττική, και είναι έτοιμη να προσφέρει στον επισκέπτη, διαδρομές πολιτισμού, εξερευνητικές δραστηριότητες σε ενδιαφέροντα τοπία της φύσης, και μία πλούσια γαστρονομική προσέγγιση με τοπικές γεύσεις και πρώτες ύλες. Κάρυστος, Στύρα, Μαρμάρι αλλά και το ακρωτήριο του Καφηρέα δημιουργούν τις συνθήκες, ώστε η περιοχή να καταγραφεί ανεξίτηλα στη σκέψη του επισκέπτη.

Καφηρέας ή, αλλιώς, το «Χρυσό Ακρωτήρι»!

Πάντα με εξίταρε το ακρωτήριο του Καφηρέα, ή άλλιώς το Κάβο Ντόρο. Στην αρχή το έψαχνα στον χάρτη. Στη συνέχεια αναρωτιόμουν για τον αέρα που θα έκρυβε μέσα του, κάθε φορά που ταξίδευα προς τα νησιά του Αιγαίου. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι, για κάποια χρόνια, πίστευα ότι είναι αστικός μύθος, καθώς η θάλασσα τύχαινε πάντα να είναι ήρεμη. Σε ένα ταξίδι στις Κυκλάδες όμως, το Κάβο Ντόρο φρόντισε να μου δείξει τα δόντια του… Και, πιστέψτε με, λατρεύω τον αέρα. Είναι σαν να ανοίγεις την ψυχή σου και να καθαρίζει τα πάντα. Κάθομαι στη σιγουριά της στεριάς, κάπου στα βουνά του νοτιοανατολικού άκρου της Εύβοιας και παρατηρώ το ανάγλυφο της περιοχής. Ενα πράγμα μου έρχεται στο μυαλό. Το κάλλος! Τα μονοπάτια του Καφηρέα χρόνο με τον χρόνο αποκτούν όλο και περισσότερους περιπατητές. Το σπαρμένο από βουνά ακρωτήριο δίνει διεξόδους και εμπεριέχει ομορφιές που δύσκολα μπορούν να περιγραφούν στο χαρτί. Η συγκίνηση από τη θέα μίας βραχώδους κορυφογραμμής, η από μία άθικτη ρεματιά στιγματίζουν θετικά τον περιπατητή και χαρακτηρίζουν καταλυτικά τον τόπο. Η αγριάδα των κορυφογραμμών, δίνει τη θέση της στις αμμουδιές με την πλούσια βλάστηση αλλά και στους ημιορεινούς οικισμούς με τους λιγοστούς κατοίκους και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Η απόλυτη ισορροπία της περιοχής, επιτυγχάνεται όταν βρεθείς μπροστά στα σωζόμενα ερείπια ενός αρχαίου οικισμού που χρονολογείται από την εποχή των Ιπποτών. Στην Αντιά, θα ακούσεις τους ήχους μιας χαμένης ντοπιολαλιάς, που βασίζεται στα σφυρίγματα. Δεν ξέρω αν θα το δοκιμάσετε. Γιατί όχι!

Κάρυστος, στα όρια των Κυκλάδων

Ακουμπάει της Κυκλάδες, έχει χρώμα Αιγαίου και ταυτόχρονα, αν ήταν κρασί, θα λέγαμε ότι έχει σώμα Εύβοιας. Οι πανέμορφοι Πεταλιοί, μια γειτονιά 10 νησίδων στον Ευβοϊκό, δίνουν το δικό τους χρώμα. Η Κάρυστος συνδυάζει το βουνό και τη θάλασσα, ενώ οι ποιοτικές πρώτες ύλες, τα ολόφρεσκα ψάρια, τα ντόπια τυριά, και το περίφημα κρασιά, καθιστούν την Κάρυστο προορισμό γαστρονομίας. Περίπατοι στην παραλία, πεζοπορικές διαδρομές, καταδύσεις, αθλήματα στην θάλασσα, ιππασία και ποδηλασία, συμπληρώνουν το παζλ.

Στύρα, τότε και τώρα!

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, οι Αθηναίοι συνήθιζαν να επισκέπτονται τα Στύρα για διακοπές. Ηταν η κλασική απόδραση, που περιλάμβανε μπάνια και ψαροφαγία. Σήμερα η ευρύτερη περιοχή είναι αναπτυγμένη τουριστικά και διαθέτει αρκετές ταβέρνες και καταλύματα. Σήμα κατατεθέν, το Κάστρο των Αρμένων, αλλά και τα περίφημα Δρακόσπιτα, άγνωστης προέλευσης και ταυτότητας κτίσματα, που ο μύθος θέλει να τα έχουν κατασκευάσει Δράκοι με υπερφυσικές ικανότητες!

Μαρμάρι, ο αέρας και οι ιστιοπλόοι

Ενα ψαροχώρι που χαρακτηρίστηκε από το National Geographic ως ένας από τους 10 κορυφαίους προορισμούς διεθνώς για τους απανταχού στη γη ιστιοπλόους. Δεν είναι όμως μόνο για τους ιστιοπλόους, καθώς διαθέτει ξακουστές του παραλίες, ενώ μία περιήγηση στο ξακουστό φαράγγι του Δημοσάρη μάς φέρνει μπροστά σε ένα ακόμη θαύμα της φύσης.

Στο φαράγγι του Δημοσάρη

Πρόκειται για μία από τις πιο όμορφες πεζοπορικές διαδρομές της χώρας μας και προσελκύει το ενδιαφέρον όλων εκείνων που λατρεύουν τη φύση. Το μονοπάτι για το Φαράγγι ξεκινάει από τη θέση Πετροκάναλο στα 954 μέτρα στα ψηλά της Οχης, κινείται σε μια πορεία προς τα βόρεια και μετά από 10 χλμ. κατάβασης καταλήγει στην παραλία του οικισμού των Καλλιανών στον Καφηρέα. Σε όλο το μήκος της διαδρομής, το ρέμα του Δημοσάρη διατηρεί τα πλούσια νερά του, ακόμη και κατά τους θερινούς μήνες. Το φαράγγι χωρίζεται σε δύο τμήματα, πάνω και κάτω από το χωριό των Λενοσαίων. Στην επάνω του πλευρά, το φαράγγι είναι άγριο, με απότομες κλίσεις και βραχώδεις πλαγιές. Στην κάτω πλευρά του, δημιουργεί μια στενή κοιλάδα που καταλήγει στην θάλασσα. Πρόκειται για μια ελκυστική και ασφαλή διαδρομή, μέσα από ένα βατό μονοπάτι με σήμανση και το μεγαλύτερο κομμάτι της εκτείνεται κάτω από έναν παχύ και καταπράσινο θόλο από πλατάνια αλλά και υπεραιωνόβιες καστανιές. Σπάνια είδη πουλιών βρίσκουν καταφύγιο στις άγριες κρυψώνες του φαραγγιού. Δεκάδες πηγές, διαδοχικοί μικροί καταρράκτες που σχηματίζουν όμορφες λίμνες σε μια πυκνόφυτη περιοχή, πανάρχαια παραποτάμια δάση και άγρια ζωή, εναλλάσσονται διαρκώς, προσφέροντας αφειδώς καινούριες παραστάσεις στον περιπατητή.

Πεζοπορία στα Δρακόσπιτα

Τα μονοπάτια της περιοχής είναι ατελείωτα και γεμάτα ενδιαφέρουσες εικόνες. Ανάμεσα σε ένα οικοσύστημα από τα αρχαιότερα του πλανήτη, φιλοξενείται ένα από τα πιο προκλητικά μυστήρια της αρχαιολογίας. Πρόκειται για το Δρακόσπιτο της Οχης, το οποίο είναι ένα από τα σπουδαιότερα ομώνυμα κτίσματα –είκοσι πέντε στο σύνολό τους– που είναι διάσπαρτα σε όλη τη Νότια Εύβοια. Είναι κατασκευασμένο σε υψόμετρο 1.398 μέτρων και έχει φτιαχτεί με μεγάλους ογκόλιθους που έχουν αποκοπεί από τον γύρω χώρο, έχουν πελεκηθεί και έχουν ταιριάξει αρμονικά ο ένας με τον άλλον, χωρίς να έχει χρησιμοποιηθεί συνδετικό υλικό! Ο μύθος θέλει να έχτισαν τα δρακόσπιτα οι Δρύοπες, που έφτασαν στην περιοχή μετά τον διωγμό τους από την Στερεά Ελλάδα από τον Ηρακλή, ενώ σύμφωνα με μία από τις πολλές επιστημονικές θεωρήσεις αποτελούσαν Ιερά του Δία και της Ηρας. Σε κάθε περίπτωση, η φαντασία του περιπατητή εξάπτεται από τη θέαση των τεράστιων ογκόλιθων που μοιάζουν να τα έφτιαξαν πλάσματα με υπερφυσικές δυνάμεις.