Ο Γιώργος Χατζηδάκης είναι αυτός που το υπογράφει, αρθρογράφος, κριτικός θεάτρου, παραγωγός, αυτοδίδακτος ζωγράφος, δάσκαλος κ.ά.
Λέγεται «Ω, Αγιε Αιθέρα» (εκδόσεις Polaris, για λογαριασμό της Τράπεζας Πειραιώς) και πήρε τον τίτλο του από στίχο απ’ τον «Προμηθέα δεσμώτη» του Αισχύλου, «ω, Αγιε Αιθέρα και σεις φτερωτές Αύρες».
Αποτελεί το θαυμάσιο αποτέλεσμα πολλών ετών δουλειάς. Ξεκίνησε την έρευνα το 1988 ο κ. Χατζηδάκης, έπειτα από πρόταση της Λήδας Κροντηρά-Νασούφη.
Προηγήθηκε μία αθλοθέτηση στην Ακαδημία Αθηνών για να παρακινήσει κάποιον να καταπιαστεί με το ζήτημα, μία αθλοθέτηση στη μνήμη του Κώστα Κροντηρά, του οποίου η συμβολή στη ραδιοφωνική εποποιία εξιστορείται στις σελίδες του λευκώματος.
Για πρώτη φορά «παρουσιάζεται ολοκληρωμένη και εικονογραφημένη η ιστορία της ραδιοφωνίας στη χώρα μας, γραμμένη από έναν παθιασμένο λάτρη του μέσου, που συμμετείχε και ο ίδιος δημιουργικά στην πορεία της», σημειώνει στον πρόλογο της έκδοσης η Σοφία Στάικου, πρόεδρος του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Πειραιώς. «Το ραδιόφωνο έχει διαδραματίσει ιδιαίτερο και σημαντικό κοινωνικό, ενημερωτικό, πολιτιστικό, εκπαιδευτικό και ψυχαγωγικό ρόλο στην κοινωνία μας. Με την έκδοση φωτίζονται οι πτυχές της επίδρασης αυτής, παρουσιάζεται η ιστορία της ραδιοφωνίας στην Ελλάδα».
Ετσι είναι, όντως.
«Κανένας δεν ήξερε το παραμικρό για τον σταθμό του Πειραιά, για τον σταθμό της ΕΟΝ, για τον γερμανικό “Κολιμπρί” στην Κατοχή, για το ολιγόζωο Αθηναϊκό Πρόγραμμα, για τον σταθμό του Πανεπιστημίου ή για τον Κοντογεωργίου στον Βόλο και τις δικές του προσπάθειες» λέει ο Γιώργος Χατζηδάκης για το «Ω, Αγιε Αιθέρα» και το περιεχόμενό του.
«Για τον ραδιοφωνικό σταθμό του Δημοκρατικού Στρατού, τη “Φωνή της Ελεύθερης Ελλάδας”, τον “Αμερικάνικο” σταθμό της Βάσης του Ελληνικού και τη μεγάλη, την πολύ μεγάλη επιρροή του στη μουσική κουλτούρα της εποχής του».
Το ιστορικό υλικό που περιέχεται στην έκδοση είναι πλούσιο και παρουσιάζει πολλές άγνωστες λεπτομέρειες.
«Η “ανασκαφική σκαπάνη” -γράφει χαρακτηριστικά- έφερε στο φως και πολλά άγνωστα από την επίσημη ιστορία του κρατικού ραδιοφωνικού δικτύου και τις διακλαδώσεις του».
Το λεύκωμα τα περιλαμβάνει όλα θα έλεγα, από την «προϊστορία 1900-1935» και τα «σκιρτήματα άνευ σύρματος» μέχρι και τις μέρες μας, την άνοιξη της ιδιωτικής (και όχι φυσικά ελεύθερης) ραδιοφωνίας.
⇕ Κύριο μέλημα των Ελλήνων, κυρίως όμως των Αθηναίων, το δίμηνο Απριλίου-Μαΐου 1938 ήταν η απόκτηση ραδιοφωνικής συσκευής. Η Ελλάδα ζούσε κυριολεκτικά μια ραδιοφωνική έξαρση. Το πρωτοσέλιδο της «Ακρόπολης» στις 22 Μαΐου 1938 ενημέρωνε για τα εγκαίνια και τις πρώτες εκπομπές του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών ⇕
Παρουσιάζει τις αρχικές δυσκολίες ίδρυσης του κρατικού ραδιοφωνικού φορέα αλλά και τη διαδρομή του κατά την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου.
Ζούμε την άνθησή του, τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια, την πορεία του ραδιοφώνου στη δικτατορία, τη Μεταπολίτευση, το θαύμα του Τρίτου Προγράμματος του Μάνου Χατζιδάκι, τους «πειρατικούς» σταθμούς και τα web radios στο internet.
⇕ Η χρυσή εποχή του Τρίτου Προγράμματος με τον Μάνο Χατζιδάκι. Οχι πως δεν υπήρχαν και οι αντιδράσεις όπως βλέπουμε από τα αποκόμματα εφημερίδων της εποχής. Η «Λιλιπούπολη» πάντως (στη φωτογραφία κάτω οι συντελεστές της) ακούγεται ακόμα και στις μέρες μας φρέσκια και επίκαιρη ⇕
⇕Η είσοδος διαφόρων «αρμοδίων» στην αίθουσα εκπομπής του σταθμού του Πολυτεχνείου, μετά την αιματηρή επέμβαση. Εκφωνητές ήταν ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ο Δημήτρης Παπαχρήστος και η Μαρία Δαμανάκη. Τον πομπό κατασκεύασε ο μετέπειτα τεχνικός της ΕΡΤ, τότε ραδιοπειρατής «Γιώργος ο Easy Rider», Γιώργος Κυρλάκης.⇕
Ολα όσα αφορούν το εγχώριο ραδιόφωνο, άλλα σε μεγαλύτερη και άλλα σε μικρότερη έκταση, βρίσκουν τη θέση τους στο «Ω, Αγιε Αιθέρα». Αξίζει. Καλά, για τους ανθρώπους και τους φίλους του ραδιοφώνου δεν το συζητάμε καν, μοιάζει με ευαγγέλιο.
⤊ Στον ραδιοθάλαμο του Αθήνα 9,84: Πάνω οι Νίκος Χατζηνικολάου και Μιλτιάδης Εβερτ.
Κάτω: τα «Κακά Παιδιά», Λάμπης Ταγματάρχης και Θανάσης Λάλας, καθώς επίσης ο Γιώργος Πολυχρονίου και η Μάγκυ Χαραλαμπίδου⤋
Τα κεφάλαια
✎ Προϊστορία, σκιρτήματα άνευ σύρματος (1900-1935)
✎ Τα πρώτα βήματα (1936-1940)
✎ Πόλεμος. Κατοχή. Απελευθέρωση (1940-1944)
✎ Η νέα εποχή - Εθνικό Ιδρυμα Ραδιοφωνίας (1945-1947)
✎ Στους ήχους και τους απόηχους του Εμφυλίου (1947-1950)
✎ Δεκαετία αναβρασμών (1951-1960)
✎ Περίοδος ακμής (1961-1967)
✎ Δεσμά και αποδράσεις (1967-1974)
✎ Σε αναζήτηση ισορροπιών (1979-1990)
✎ Στον ισθμό δύο αιώνων (1991-2015)
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας